กีฬา..คือยาใจ..........หลายๆคนสมัยเป็นวัยรุ่นคงชอบเล่นกีฬาควบคู่ไปกับการเรียน...ต่ายกะคือกันจ้า
กีฬาที่โปรดปรานมาโดยตลอดคือ วอลเล่ย์บอล
ตอนเรียน ม. ปลาย กะได้เล่นกีฬาสีพอกะเทิน เพราะเรียนหนักกีฬาเลยซาๆไป
เป้าหมายคือการสอบเรียนต่อให้ได้ แลงมากะเลยบ่ได้ฝึกซ้อมกีฬาหลายเหมือนตอนอยู่ ม.ต้น...
ครั้นพอจบม.หก สอบเรียนต่อพยาบาลได้..ว่าแม่นสิบ่ได้เล่นกีฬาอีก..เพราะเรียนหนักมาก
กลายเป็นว่าได้เล่นกีฬาวอลเล่ย์เป็นโตจริงของคณะ อิอิ..ม่วนหลายกว่าเก่าอีก
..วิชาพละที่เพิ้นจัดให้นักศึกษาพยาบาลเรียนตอนนั้นกะคือ วอลเล่ย์..ว่ายน้ำ..และลีลาศ
..ช่วงนั้นมีละครกีฬาวอลเล่ย์ญี่ปุ่นฮิตๆหลายเรื่อง..พระเอกเป็นโคช พะนะเลยป่วงนำเพิ้น
..ต่ายได้แข่งกีฬาวอลเล่ย์กับคณะอื่นๆทุกปี โคชกะเปลี่ยนทุกปีคือกัน..
..เพิ้นไปขออาจารย์พละจากวิทยาลัยพละมาสอนให้..เวลาเรียนว่ายน้ำกะไปเรียนสระของวิทยาลัยพละพู้นนะ..
ผู้บ่าวนักศึกษาพละพากันจอบเบิ้งแตกซวดๆยามไปเรียนเทื่อใดกะดาย..จะแม่นหน่ายคัก...กีฬาคือยาใจ
.....พอจบมากะมาเป็นนักกีฬาวอลเล่ย์ประจำทีมโรงพยาบาลอีก..โคชว่ามันหายากแหมะผู้มักเล่นกีฬาแนวนี่..
ผู้ที่เคยเล่นได้กะเลยต้องเล่นห้ามเซาเล่นพะนะ..
ยิ่งตอนหลังๆเด็กรุ่นใหม่บ่มักเล่นกีฬา พากันเล่นแต่คอม กะเลยยิ่งหายากพี่น้องจ๋า
แต่ต่ายกะมีความสุขกับการได้เล่นกีฬาแนวเฮามัก..นอกจากช่วยให้ร่างกายแข็งแรง คลายเครียดแล้ว...
ยังเป็นการรวมหมู่พวกที่มีหัวใจเดียวกัน ฮักสามัคคีกันหลายจ้า
ที่สำคัญ..เวลาลงสนามซ้อมเทื่อใด๋..หัวใจคึกคัก อิอิ เพราะโคชวอลเล่ย์ของต่ายเท่ห์มากๆบ่หล่อแต่เท่ห์เพราะเพิ้นเล่นกีฬาเก่ง.....
ต่ายแอบชอบเพิ้นหลายแต่บ่เคยบอกดอก อิอิ..ถือเป็นแรงจูงใจที่ดีหล๊ายหลายจ้า. กีฬาคือยาใจ

หวังว่า..พี่น้องบ้านมหาของต่ายคงสิมีกีฬาประจำตัว..หาตนเองให้เจอว่ามักกีฬาแนวใด๋
ยกเว้นกีฬาในร่มบ่สนับสนุนเด้อ..ย้านเป็นตะคริวแหมะ..หลูโตนโปลิศนำ
คนเป็นนักกีฬาบ่ต้องสวยต้องหล่อว่าแต่เก่งกีฬา..กะสิเป็นเสน่ห์ติดตัวเด้อจ้า...
แล้วสิฮู้ว่า...กีฬาๆที่ว่าเป็นยาวิเศษนั่น..มันใช่เลยจ้า
..:l-:l-