มุกดาหารเป็นจังหวัดที่ ๗๓ ของประเทศไทย เป็นเมืองที่มีประวัติเก่าแก่และสำคัญเมืองหนึ่งที่สร้างขึ้นในสมัยกรุงธนบุรี
มุกดาหาร หมายถึง แก้วมุกดาหาร ได้รับการยกฐานะเป็นจังหวัดเมือ่ ๒๗ กันยายน ๒๕๒๕ แบ่งการปกครองเป็น ๗ อำเภอ ๕๒ ตำบล ๕๗๒ หมุ่บ้าน เป็นแหล่งที่มีชาวพื้นเมืองหลายเผ่าด้วยกัน คือ ชาวภูไท ชาวไทยข่า (บรู) ชาวไทยกะโซ่ (ข่าโซ่) ชาวไทยกะเลิง (ข่าเลิง) ไทยกุลา ไทยแสก และไทยอิสานหรือไทยลาว ก่อให้เกิดวัฒนธรรมหลากหลาย
มุกดาหารมีสภาพภูมิประเทศเป็นที่ราบสูงสลับภูเขาและป่าทึบ มีแม่นำเล็กๆหลายสายไหลลงสู่แม่น้ำโขง
มุกดาหาร มีพื้นที่ป่าไม้จำนวน ๘๔๒๐๐๐ ไร่ คิดเป็นร้อยละ ๓๐ ของพื้นที่ ทิศใต้และตะวันตนมีเทือกเขาภูพาน ผืนป่าในมุกดาหารได้รับการประกาศเป็นป่าสงวนแห่งชาติ ๓ แห่ง เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า ๒ แห่ง
มุกดาหาร มี ๗ อำเภอ คือ เมืองมุกดาหาร คำชะอี ดอนตาล นิคมคำสร้อย ดงหลวง หนองสูง และหว้านใหญ่ ติดแม่น้ำโขงเป็นระยะทาง ๗๒ กิโลเมตร ๓ อำเภอ คือ หว้านใหญ่ เมืองมุกดาหาร ดอนตาล
มุกดาหาร ได้รับการขนานนามว่าเป็น ประตูสู่อินโดจีน มีสะพานมิตรภาพไทย - ลาว แห่งที่ ๒ ทำการค้าติดต่อกับ ๓ ประเทศ ไทย ลาว เวียดนาม
คำขวัญประจำจังหวัดมุกดาหาร
หอแก้วสูงเสียดฟ้า ผาเทิบแก่งกะเบา
แปดเผ่าชนพื้นเมือง ลือเลื่องมะขามหวาน
กลองโบราณล้ำเลิศ ถิ่นกำเนิดลำผญา
ตระการตาชายโขง เชื่อมโยงอินโดจีน
Bookmarks