กำลังแสดงผล 1 ถึง 9 จากทั้งหมด 9

หัวข้อ: คนตัวดำ 7 กลับบ้าน

  1. #1
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ บ่าวกระสัง
    วันที่สมัคร
    Nov 2008
    ที่อยู่
    บุรีรัมย์
    กระทู้
    180

    คนตัวดำ 7 กลับบ้าน


    เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาผมมองไปเห็นคำสั้นๆอยู่ที่หน้าจอ แม่ ผมกดรับแล้วหลับตาคุยกับแม่
    เพราะไม่ได้คุยกันมานานพอสมควร ผมกับแม่ค่อนข้างจะเขิลๆถ้าจะพูดว่าคิดถึง เป็นห่วง
    อะไรทำนองนี้ ช่วงหลังจากที่บวชยังจำได้วันที่สึกออกมาผมก้มลงกราบที่เท้าของท่าน
    ตอนนั้นพ่ออยู่หน้าบ้าน กราบพ่อเสร็จเปิดประตูเข้าไป เจอแม่ผมก็ก้มลงกราบแม่ยืนร้องไห้
    น้ำตาแม่ไหล เวลาที่เราทำในสิ่งดีๆในใจจะอิ่มเอิบเปี่ยมไปด้วยความสุข น้ำตาของแม่วันนั้น
    คงเป็นน้ำตาของความปลื้มใจ แม่บอกว่าจะมาวันไหน จง บอกให้เอากล้องถ่ายรูปมาด้วย
    น้องชายผมฝากบอกแม่ตอนนี้คงจะร่างกายกำยำน่าดู น้องผมตัวโตสูง อายุ15ปีแถมยังเรียน รด. อีก กลับบ้านคราวนี้ที่บ้านคงจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอีกมากมาย น้องทั้งสองคน
    โตเป็นหนุ่มกัน พอนึกถึงวันนึงแต่ละคนต้องแยกย้ายไปทำงานพ่อกับแม่จะเหงาแค่ไหน
    เมื่อกี้มีโอกาสได้อ่านกระทู้พี่เด็กน้อยที่เอาจดหมายจากแม่มาให้ดู ลายมือของท่านคล้ายกับแม่ของผม
    ผมนั่งอ่านไปยิ้มไป แต่ผมอ่านไปในเนื้อความหมายน้ำตาก็ไหล คิดถึงแม่คิดถึงพ่อ
    ที่บ้านผมลำบากมาก หลายคนที่ลำบากยังพอมีนามีไร่ทำ แต่บ้านผมแม้ที่จะอาศัยอยู่ยังจะไม่มี
    ผมจำได้ลางๆตอนที่เล็กๆ แต่แม่ก็มาเล่าให้ฟังตอนโตอีกว่าตอนนั้นจะกินอะไรก็ไม่มี
    จะไปหาปู หาปลาที่ไหนก็ยากลำบาก เพราะเรามาอยู่บุรีรัมย์ไม่มีใครรู้จัก ญาติทางพ่อก็ไม่ชอบแม่เท่าไร
    ผมไม่รู้ว่าอะไรปลูกฝังความคิด ค่านิยมอะไรในตอนนั้นคนเขมร มักจะไม่ชอบคนลาวสักเท่าไร
    แม่อุ้มผมไปหยิบยืมเงินใครเขาก็เบือนหน้าหนี ไม่แม้จะพูดด้วย ยังจำได้ตอนที่บวชอยู่คุณยายที่อยู่วัด
    ท่านเล่าให้ฟังว่าตอนที่ผมยังเล็กๆแม่รับจ้างทุกอย่าง ได้เงินบ้างไม่ ได้กับข้าวบ้าง หน้าดำนาจับกบได้ตัวนึง
    ยายแกบอกว่า"โยมแม่เนี๊ยะยืง กันจ๊อบ ตุก วัว ละเงี๊ยก คลายบัด ตุก บบ มันติ เทอมะโฮบ ตอนละเงียก โยมแม่ อรอลเลิง พวงกี เนิม คะ เนีย เสิจ"ผมแทบน้ำตาไหลตอนนั้น ยายแกบอกว่า แม่ดำนาจับกบได้ตัวนึงก็ไม่ใหญ่อะไรแต่ห่อไว้อย่างดีกลัวจะหายแล้วแสดงอาการดีใจ
    ที่วันนี้จะมีมื้อเย็น คนอื่นเขาพากันหัวเราะเยาะแม่ ผมนั่งฟังเรื่องอดีตที่แม่ถูกคนอื่นดูถูกต่างๆนาๆ
    แกผ่านช่วงนั้นมาได้อาจจะมีน้ำตาบ้างแต่ก็มาจนถึงวันนี้ได้ ถ้าใครอยู่แถวอิสานใต้ บางพื้นที่เขมรก็จะไม่ค่อยยอมรับคนลาวสักเท่าไร
    ออกจะดูถูก แม่เล่าให้ฟังว่ามาอยู่นี่ไม่มีใครยอมรับเลย มีแต่คนรังเกียจที่เป็นลาวบางทีแม่ร้องไห้ แต่แม่ก็อดทนเพื่อลูก
    วันนี้ลูกชายของแม่โตขึ้น แข็งแกร่งขึ้นจากความลำบากที่ผ่านมา เราอาจจะไม่ได้มีต้นทุนเหมือนใคร
    แต่ต้นทุนจากความอดทนเราล้นเปี่ยม แม่สอนเสมอใครเคยทำอะไรกับเรา ดูถูกเรามายังไง เราก็อย่าไปถือโทษโกรธเขา
    เพราะบ่อยครั้งที่ผมจะทำตัวหยิ่ง ไม่คุยกับคนที่เคยทำไม่ดีกับเราบางครั้งจะทำมึนๆไม่คุยด้วยเวลาเขาคุยกะเรา
    แม่จะเตือนเสมอว่า อย่าทำแบบนั้นใครพูดใครคุยด้วยเราเป็นเด็กเราก็ต้องให้ความเคารพเขา วันนี้ครอบครัวเราดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก
    ถ้าเทียบจากที่เคยนอนเปียกฝน
    กินข้าวกับปลาทูเลี้ยงแมวตัวเล็กๆ สามคนพ่อแม่ลูก เย็นนี้ผมกลับบ้านคงได้เห็นรอยยิ้มจากแม่ รอยยิ้มจากพ่อ และน้องๆ
    ลูกชายสามคน จันทร์ จง เจน คงจะโตพอๆกันคิดแล้วก็มีความสุขตามอัตภาพของเรา

  2. #2
    ศิลปิน นักแต่งเพลง สัญลักษณ์ของ ธีระปลัด
    วันที่สมัคร
    Oct 2009
    กระทู้
    529
    บล็อก
    8
    กลับบ้านพ่อกันอยู่บุรีรัมย์เด้อครับ อั่นทวีกิจ กลับบ้านโดยสวัสดิภาพเด้อครับพี่น้องบ้านเฮา ทำวันนี้ให้ดีที่สุดครับ

  3. #3
    Banned

    วันที่สมัคร
    Jul 2008
    ที่อยู่
    Oil Field เพชรบูรณ์/กำแพงแสน
    กระทู้
    469
    เป็นเรื่องราวที่ดีมากๆครับ อ่านแล้วซึ้งใจ เป็นกำลังใจให้ครับ สักวันต้องดีกว่า
    เทอ เจีย ตอ เติว (ทำความดีต่อไปน่ะครับ)

  4. #4
    ศึกษาหาความรู้ สัญลักษณ์ของ เกะโระ(แม่ฮวก)ใจดี
    วันที่สมัคร
    Feb 2010
    ที่อยู่
    โยะโกะฮาม่า
    กระทู้
    30
    ชีวิตของคนอีสานบ้านเฮากะบ่ค่อยแตกต่างกันทอใดดอกจ้า ตะสมัยแต่กี้แม่กับย่าเกะโระพาไปเลาะหาซื้อข้าววัด โอ้ยเว้ามาแล้วทุกหลายอยากซิให้ กลับบ้านกะขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพเด้อจ้า อิพ่อกะอิแม่กะขอให้มีสุขภาพแขงแรงคือกันเด้อจ้า

  5. #5
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ สาวเมืองกะสิน
    วันที่สมัคร
    Sep 2007
    กระทู้
    584
    บ่าวกระสังเอื้อยอ่านแล้วน้ำตาคลอ ประทับใจในความรักของแม่บ่าวกระสังที่มีต่อลูกๆและต่อสามี รักแท้เน๊าะ
    ถึงลำบากก็ยังสู้ไปด้วยกัน ประทับใจหลายๆจ้า

    บ่าวกระสังกะเล่าเรื่องราวได้ดีจ้า เล่าง่ายๆแต่ก็ทำให้คนอ่าน ซาบซึ้งได้
    เป็นตัวอย่างของครอบครัวที่มีความรักความอบอุ่นต่อกัน ขอชื่นชมจากใจเอื้อยจ้า
    ในวันแม่และวันต่อๆไปก็ขอให้มีความรัก ความอบอุ่นสุขใจ ในครอบครัวตลอดไปเด้อน้อง
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สาวเมืองกะสิน; 11-08-2010 at 17:52.

  6. #6
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ กำลังใจ
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    กระทู้
    1,529
    บล็อก
    1
    ทำให้สิ่งที่เราอยากทำเพื่อแม่เนาะ.............

  7. #7
    แบ่งปันความรู้และประสบการณ์ สัญลักษณ์ของ หนอนชาเขียวโออิชิ
    วันที่สมัคร
    Mar 2009
    ที่อยู่
    อ.ปะคำ จ.บุรีรัมย์
    กระทู้
    423
    เอื้อยกะมาจากครอบครัวที่แร้นแค้นคือกันหล่ะน้องจันทร์
    แต่โชคดีทีพ่อแม่ยังได้ส่งเรียนพยาบาลเพราะเงินกยศ
    ก็ขอบคุณกยศ.เพิ่นหลายที่ให้โอกาสลูกคนจนคนนึงได้เรียน
    แต่ตอนนี้ชีวิตก็ยังไม่ดีขึ้นเพราะเพิ่งบรรจุ เงินเดือนน้อยแฮง
    ลำบากพ่อแม่อีกแล้วที่ต้องส่งน้องสาวเรียนแทนเฮา
    ตอนนี้มาเรียนต่ออีก 4 เดือนเป็นพยาบาลเวชปฏิบัติ
    ยิ่งลำบากสุดๆๆ แต่ก็ต้องอดทนเน๊าะเพราะไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร
    พ่อแม่ก็มีเท่านั้น.........
    คิดถึงพ่อแม่อยู่เหมือนกันจากมา 2 เดือนแล้วยังไม่ได้กลับบ้านเลย
    วันแม่ก็คงไม่ได้กลับอีกเพราะไม่มีตังค์ค่ารถ แถมยังต้องฝึกงานอีกไม่หยุดเลย
    ความคิดถึงคงเป็นได้แค่ความคิดถึงล่ะเน๊าะ

  8. #8
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ ลุนนี ศรีเกษ
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    ศรีสะเกษ กรุงเทพ จอมเทียนชลบุรี
    กระทู้
    789
    บล็อก
    1
    บ่าวกระสังจ๋า หลายคนมีวิถีชีวิตคล้ายๆเรา แต่คนที่หนักกว่าเราก็มีเยอะนะจ๊ะ ดูในทีวีท้ายข่าวในช่องสามบ้าง ช่องเจ็ดบ้าง นึกเสียว่า อุปสรรคไม่มาปัญญาไม่เกิด เดอจ้า ขอให้ระลึกเสมอว่าเรามาจากไส อนาคตอย่าให้ประวัติสาสตร์ซ้ำรอยเดิมเดอจ้า ถ้ามีงานทำแล้วก็ทำประกันชีวิตไว้บ้าง คนข้างหลังเราจะได้ไม่ลำบาก ทำวันนี้เลยจ้าถือกรมธรรม์ไปให้แม่เป็นของขวัญวันแม่

  9. #9
    ศิลปิน,ช่างภาพอิสระ สัญลักษณ์ของ เพ็นนี
    วันที่สมัคร
    May 2009
    ที่อยู่
    Bangkok
    กระทู้
    1,308
    บล็อก
    2
    เอื้อยกะใหญ่มาพร้อมๆกับความไม่พร้อมหลายๆอย่าง
    ต้นทุนทางสังคมก่าบ่มี ที่ทางไร่นากะบ่มี พ่อแม่ไปคนละทาง
    แต่ชีวิตกะต้องสู้ อยู่ให้ได้ในสังคมที่เอารัดเอาเปรียบ
    อสุรกายในร่างมนุษย์ตัวการร้ายที่ทำให้เราท้อ แต่อย่าถอยเดินหน้าต่อไป สู้ สู้ น้องรัก

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •