-
แบ่งปันความรู้และประสบการณ์
คนตัวดำ 7 กลับบ้าน
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาผมมองไปเห็นคำสั้นๆอยู่ที่หน้าจอ แม่ ผมกดรับแล้วหลับตาคุยกับแม่
เพราะไม่ได้คุยกันมานานพอสมควร ผมกับแม่ค่อนข้างจะเขิลๆถ้าจะพูดว่าคิดถึง เป็นห่วง
อะไรทำนองนี้ ช่วงหลังจากที่บวชยังจำได้วันที่สึกออกมาผมก้มลงกราบที่เท้าของท่าน
ตอนนั้นพ่ออยู่หน้าบ้าน กราบพ่อเสร็จเปิดประตูเข้าไป เจอแม่ผมก็ก้มลงกราบแม่ยืนร้องไห้
น้ำตาแม่ไหล เวลาที่เราทำในสิ่งดีๆในใจจะอิ่มเอิบเปี่ยมไปด้วยความสุข น้ำตาของแม่วันนั้น
คงเป็นน้ำตาของความปลื้มใจ แม่บอกว่าจะมาวันไหน จง บอกให้เอากล้องถ่ายรูปมาด้วย
น้องชายผมฝากบอกแม่ตอนนี้คงจะร่างกายกำยำน่าดู น้องผมตัวโตสูง อายุ15ปีแถมยังเรียน รด. อีก กลับบ้านคราวนี้ที่บ้านคงจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอีกมากมาย น้องทั้งสองคน
โตเป็นหนุ่มกัน พอนึกถึงวันนึงแต่ละคนต้องแยกย้ายไปทำงานพ่อกับแม่จะเหงาแค่ไหน
เมื่อกี้มีโอกาสได้อ่านกระทู้พี่เด็กน้อยที่เอาจดหมายจากแม่มาให้ดู ลายมือของท่านคล้ายกับแม่ของผม
ผมนั่งอ่านไปยิ้มไป แต่ผมอ่านไปในเนื้อความหมายน้ำตาก็ไหล คิดถึงแม่คิดถึงพ่อ
ที่บ้านผมลำบากมาก หลายคนที่ลำบากยังพอมีนามีไร่ทำ แต่บ้านผมแม้ที่จะอาศัยอยู่ยังจะไม่มี
ผมจำได้ลางๆตอนที่เล็กๆ แต่แม่ก็มาเล่าให้ฟังตอนโตอีกว่าตอนนั้นจะกินอะไรก็ไม่มี
จะไปหาปู หาปลาที่ไหนก็ยากลำบาก เพราะเรามาอยู่บุรีรัมย์ไม่มีใครรู้จัก ญาติทางพ่อก็ไม่ชอบแม่เท่าไร
ผมไม่รู้ว่าอะไรปลูกฝังความคิด ค่านิยมอะไรในตอนนั้นคนเขมร มักจะไม่ชอบคนลาวสักเท่าไร
แม่อุ้มผมไปหยิบยืมเงินใครเขาก็เบือนหน้าหนี ไม่แม้จะพูดด้วย ยังจำได้ตอนที่บวชอยู่คุณยายที่อยู่วัด
ท่านเล่าให้ฟังว่าตอนที่ผมยังเล็กๆแม่รับจ้างทุกอย่าง ได้เงินบ้างไม่ ได้กับข้าวบ้าง หน้าดำนาจับกบได้ตัวนึง
ยายแกบอกว่า"โยมแม่เนี๊ยะยืง กันจ๊อบ ตุก วัว ละเงี๊ยก คลายบัด ตุก บบ มันติ เทอมะโฮบ ตอนละเงียก โยมแม่ อรอลเลิง พวงกี เนิม คะ เนีย เสิจ"ผมแทบน้ำตาไหลตอนนั้น ยายแกบอกว่า แม่ดำนาจับกบได้ตัวนึงก็ไม่ใหญ่อะไรแต่ห่อไว้อย่างดีกลัวจะหายแล้วแสดงอาการดีใจ
ที่วันนี้จะมีมื้อเย็น คนอื่นเขาพากันหัวเราะเยาะแม่ ผมนั่งฟังเรื่องอดีตที่แม่ถูกคนอื่นดูถูกต่างๆนาๆ
แกผ่านช่วงนั้นมาได้อาจจะมีน้ำตาบ้างแต่ก็มาจนถึงวันนี้ได้ ถ้าใครอยู่แถวอิสานใต้ บางพื้นที่เขมรก็จะไม่ค่อยยอมรับคนลาวสักเท่าไร
ออกจะดูถูก แม่เล่าให้ฟังว่ามาอยู่นี่ไม่มีใครยอมรับเลย มีแต่คนรังเกียจที่เป็นลาวบางทีแม่ร้องไห้ แต่แม่ก็อดทนเพื่อลูก
วันนี้ลูกชายของแม่โตขึ้น แข็งแกร่งขึ้นจากความลำบากที่ผ่านมา เราอาจจะไม่ได้มีต้นทุนเหมือนใคร
แต่ต้นทุนจากความอดทนเราล้นเปี่ยม แม่สอนเสมอใครเคยทำอะไรกับเรา ดูถูกเรามายังไง เราก็อย่าไปถือโทษโกรธเขา
เพราะบ่อยครั้งที่ผมจะทำตัวหยิ่ง ไม่คุยกับคนที่เคยทำไม่ดีกับเราบางครั้งจะทำมึนๆไม่คุยด้วยเวลาเขาคุยกะเรา
แม่จะเตือนเสมอว่า อย่าทำแบบนั้นใครพูดใครคุยด้วยเราเป็นเด็กเราก็ต้องให้ความเคารพเขา วันนี้ครอบครัวเราดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก
ถ้าเทียบจากที่เคยนอนเปียกฝน
กินข้าวกับปลาทูเลี้ยงแมวตัวเล็กๆ สามคนพ่อแม่ลูก เย็นนี้ผมกลับบ้านคงได้เห็นรอยยิ้มจากแม่ รอยยิ้มจากพ่อ และน้องๆ
ลูกชายสามคน จันทร์ จง เจน คงจะโตพอๆกันคิดแล้วก็มีความสุขตามอัตภาพของเรา
-
ศิลปิน นักแต่งเพลง
กลับบ้านพ่อกันอยู่บุรีรัมย์เด้อครับ อั่นทวีกิจ กลับบ้านโดยสวัสดิภาพเด้อครับพี่น้องบ้านเฮา ทำวันนี้ให้ดีที่สุดครับ
-
Banned
เป็นเรื่องราวที่ดีมากๆครับ อ่านแล้วซึ้งใจ เป็นกำลังใจให้ครับ สักวันต้องดีกว่า
เทอ เจีย ตอ เติว (ทำความดีต่อไปน่ะครับ)
-
ศึกษาหาความรู้
ชีวิตของคนอีสานบ้านเฮากะบ่ค่อยแตกต่างกันทอใดดอกจ้า ตะสมัยแต่กี้แม่กับย่าเกะโระพาไปเลาะหาซื้อข้าววัด โอ้ยเว้ามาแล้วทุกหลายอยากซิให้ กลับบ้านกะขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพเด้อจ้า อิพ่อกะอิแม่กะขอให้มีสุขภาพแขงแรงคือกันเด้อจ้า
-
ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
บ่าวกระสังเอื้อยอ่านแล้วน้ำตาคลอ ประทับใจในความรักของแม่บ่าวกระสังที่มีต่อลูกๆและต่อสามี รักแท้เน๊าะ
ถึงลำบากก็ยังสู้ไปด้วยกัน ประทับใจหลายๆจ้า
บ่าวกระสังกะเล่าเรื่องราวได้ดีจ้า เล่าง่ายๆแต่ก็ทำให้คนอ่าน ซาบซึ้งได้
เป็นตัวอย่างของครอบครัวที่มีความรักความอบอุ่นต่อกัน ขอชื่นชมจากใจเอื้อยจ้า
ในวันแม่และวันต่อๆไปก็ขอให้มีความรัก ความอบอุ่นสุขใจ ในครอบครัวตลอดไปเด้อน้อง
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สาวเมืองกะสิน; 11-08-2010 at 17:52.
-
ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
ทำให้สิ่งที่เราอยากทำเพื่อแม่เนาะ.............
-
แบ่งปันความรู้และประสบการณ์
เอื้อยกะมาจากครอบครัวที่แร้นแค้นคือกันหล่ะน้องจันทร์
แต่โชคดีทีพ่อแม่ยังได้ส่งเรียนพยาบาลเพราะเงินกยศ
ก็ขอบคุณกยศ.เพิ่นหลายที่ให้โอกาสลูกคนจนคนนึงได้เรียน
แต่ตอนนี้ชีวิตก็ยังไม่ดีขึ้นเพราะเพิ่งบรรจุ เงินเดือนน้อยแฮง
ลำบากพ่อแม่อีกแล้วที่ต้องส่งน้องสาวเรียนแทนเฮา
ตอนนี้มาเรียนต่ออีก 4 เดือนเป็นพยาบาลเวชปฏิบัติ
ยิ่งลำบากสุดๆๆ แต่ก็ต้องอดทนเน๊าะเพราะไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร
พ่อแม่ก็มีเท่านั้น.........
คิดถึงพ่อแม่อยู่เหมือนกันจากมา 2 เดือนแล้วยังไม่ได้กลับบ้านเลย
วันแม่ก็คงไม่ได้กลับอีกเพราะไม่มีตังค์ค่ารถ แถมยังต้องฝึกงานอีกไม่หยุดเลย
ความคิดถึงคงเป็นได้แค่ความคิดถึงล่ะเน๊าะ
-
เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์
บ่าวกระสังจ๋า หลายคนมีวิถีชีวิตคล้ายๆเรา แต่คนที่หนักกว่าเราก็มีเยอะนะจ๊ะ ดูในทีวีท้ายข่าวในช่องสามบ้าง ช่องเจ็ดบ้าง นึกเสียว่า อุปสรรคไม่มาปัญญาไม่เกิด เดอจ้า ขอให้ระลึกเสมอว่าเรามาจากไส อนาคตอย่าให้ประวัติสาสตร์ซ้ำรอยเดิมเดอจ้า ถ้ามีงานทำแล้วก็ทำประกันชีวิตไว้บ้าง คนข้างหลังเราจะได้ไม่ลำบาก ทำวันนี้เลยจ้าถือกรมธรรม์ไปให้แม่เป็นของขวัญวันแม่
-
ศิลปิน,ช่างภาพอิสระ
เอื้อยกะใหญ่มาพร้อมๆกับความไม่พร้อมหลายๆอย่าง
ต้นทุนทางสังคมก่าบ่มี ที่ทางไร่นากะบ่มี พ่อแม่ไปคนละทาง
แต่ชีวิตกะต้องสู้ อยู่ให้ได้ในสังคมที่เอารัดเอาเปรียบ
อสุรกายในร่างมนุษย์ตัวการร้ายที่ทำให้เราท้อ แต่อย่าถอยเดินหน้าต่อไป สู้ สู้ น้องรัก
กฎการส่งข้อความ
- You may not post new threads
- You may not post replies
- You may not post attachments
- You may not edit your posts
-
กฎฟอรั่ม
Bookmarks