7 พ.ย.39 เวลาประมาณบ่ายโมง ผมได้รับโทรศัพท์จากพี่ชายคนรองว่าพี่ชายคนโตขับรถปิคอัพชนกับรถไฟที่บ้านแฮด จ.ขอนแก่น ผู้ที่โดยสารไปด้วยเสียชีวิตทันที ส่วนพี่ชายผมอาการเป็นตายเท่ากัน
ผมอยู่ที่ทำงานจิตใจกระสับกระส่าย ผมโทรไปที่ทำงานดีเจเด็กน้อย บอกว่าลุงใหญ่ขับรถชนรถไฟอาการน่าเป็นห่วง เย็นนี้เราจะต้องเดินทางไป อ.บ้านไผ่ จ.ขอนแก่น
ผมไปถึงบ้านพี่ชายที่บ้านหนองหว้า ต.โนนศิลา อ.บ้านไผ่ จ.ขอนแก่น ในตอนดึกของคืนวันที่ 8 พ.ย.39 ผมเห็นพ่อของผมนั่งร้องไห้อยู่ ส่วนแม่นอนเฝ้าพี่ชายที่โรงพยาบาล ผมสอบถามอาการด้วยใจกระวนกระวาย
เช้าวันที่ 9 พ.ย.39 ผมไปที่โรงพยาบาลราชพฤกษ์ จ.ขอนแก่น ผมเห็นสภาพพี่ชายผม มีบาดแผลฟกช้ำเล็กน้อย แต่ต้นคอและบริเวณท้ายทอยบวม ได้รับกระทบกระเทือนอย่างหนัก เนื่องจากไม่ได้รัดเข็มขัดนิรภัย นอนสลบไสลไม่กระดุกกระดิกเป็นเจ้าชายนิทราอยู่เกือบอาทิตย์
ด้านล่างของเตียงมีกระปุกเลือดที่ไหลออกมาเป็นระยะ ทั้งสายน้ำเกลือ ท่อช่วยหายใจเต็มไปหมด ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ มีญาติและคนป่วยที่พี่ชายเคยรักษา ไปเยี่ยมไม่ขาดสาย บางคนใช้เท้าของพี่ชายมาถูที่ศีรษะของตัวเอง ร้องไห้อย่างน่าเวทนา
พยาบาลที่นั่นถามว่าคนไข้ทำงานอะไร ผู้คนจึงได้มาเยี่ยมมากมายเช่นนี้ พี่ชายผมเป็นหมออนามัย ประจำสถานีอนามัย รักษาผู้ป่วยเจ็บมาแล้วมากมาย ตอนเย็นก็ตระเวนฉีดยาตามบ้านรักษาคนยากคนจนในตำบล ใครไม่มีเงินให้ก็ไม่เอา ตำแหน่งสุดท้ายของพี่ชายคือย้ายไปประจำที่โรงพยาบาล อ.ชนบท จ.ขอนแก่น ก่อนจะมาประสบอุบัติเหตุดังกล่าว
พี่ชายผมนอนที่โรงพยาบาลเกือบ 1 อาทิตย์ ก็รู้สึกตัว แต่ก็ยังพูดไม่ได้เพราะมีสายระโยงระยาง การสนองตอบมีเพียงบีบมือเบา ๆ หากมีญาติถาม เพียงเท่านี้ญาติ ๆ ก็ดีใจ แต่หากฟื้นขึ้นมาก็ไม่รู้ว่าจะปกติหรือเปล่าอันนี้ไม่ทราบ แต่ขอให้ฟื้นขึ้นมาก่อน
พอฟื้นขึ้นมาพี่ชายผมก็บอกว่าญาติ ๆ ที่ไปเยี่ยมว่า ได้ไปพบนรกและสวรรค์มา ทางญาติคิดว่าแกคงจะบ้าไปแล้ว เพราะสมองได้รับการกระทบกระเทือนมาก และดูสภาพรถแล้วไม่น่ารอด พวกเราก็ได้แต่มองหน้ากัน
พี่ชายผมใช้เวลาพักฟื้นอยู่หลายปี และทำกายภาพบำบัดอยู่นาน ต้องหัดพูดหัดเขียนใหม่เหมือนเด็กอนุบาล ตอนนี้กลับมาดีเหมือนเดิมแล้ว
ปัจจุบันนี้พี่ชายผมเปลี่ยนเป็นคนละคน ชอบทำบุญทำทาน ปกติพี่ชายผมจะเป็นคนไม่ชอบทำบุญทำทาน และไม่เชื่อเรื่องบาปบุญ เมื่อหายจากพักฟื้น พี่ชายผมได้เขียนหนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อว่า "ตายแล้วไปไหน" และพิมพ์เผยแพร่แจกจ่ายให้บุคคลทั่วไป ครั้งแล้วครั้งเล่า และบริจาคให้กับทางวัดและผู้ที่สนใจหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ยังไม่พอ
เมื่อคณะผ้าป่าจากกรุงเทพฯ ไปพบหนังสือเล่มนี้ จึงได้ติดต่อพี่ชายผม เพื่อจัดพิมพ์และจดลิขสิทธิ์หนังสือเล่มนี้เป็นที่เรียบร้อย และไม่มีวางจำหน่าย จัดทำเพื่อแจกเท่านั้น
หากท่านต้องการเป็นจำนวนมาก ๆ ติดต่อ คุณนันทนา จันทร์ประดับ (พี่แดง) เบอร์โทรศัพท์ 02-2812380, 02-2814070
เนื่องจากหนังสือเล่มนี้จดลิขสิทธิ์ การดัดแปลง ต่อเติมข้อความ หรือพิมพ์เพิ่มเติม จะต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ และห้ามนำหนังสือเล่มนี้ไปจำหน่ายเด็ดขาด
ผมอยากให้พวกเราชาวบ้านมหาได้อ่านหนังสือเล่มนี้ครับ และผมกำลังจะติดต่อขอหนังสือเล่มนี้จากโรงพิมพ์ เพื่อนำมาแจกจ่ายสมาชิกบ้านมหาที่อยู่ใกล้ ๆ ผมในโอกาสต่อไปครับ
Bookmarks