เมื่อวานนี้อ้อมเองได้กลับจากที่ทำงานและต้องลงรถที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ พอเดินลงมาจากรถเดินเรียบมาตามสะพานลอยก็เห็นยายคนหนึ่งอายุประมาณ 80 กว่าปี แกนุ่งผ้าถุงและถือขันหนึ่งใบแล้วก็ใช้มือสองข้างค้ำพยุงตัวเองไป ยายแกก็ไปเรื่อยก้นก็เปียกน้ำไปเพราะยายแกต้องใช้ก้นทรงตัวไปเรื่อยๆ ก้นเปียกน้ำที่คนเดินผ่านไปผ่านมา อ้อมเดินกลับไปกลับมาอยู่หลายรอบด้วยความสงสัยแล้วก็เลยเดินเข้าไปถามแกว่าทำไมต้องมาอยู่แบบนี้แกก็ไม่พูดอะไรก็มองหน้าอย่างเดียวในตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายนอกจากว่า "ทำไมลูกของแกจึงปล่อยให้แม่ที่อายุป่านนี้ต้องมาอยู่ในที่แบบนี้และทำแบบนี้"อ้อมก็ไม่รู้นะว่าทำถูกหรือว่าผิด อ้อมซื้อมาลัยพวงหนึ่งมาให้แกและก็ซื้อผ้าให้ยายแกผืนหนึ่งเชื่อรึเปล่าว่าแกร้องไห้ อ้อมเห็นแล้วสงสารแกมากเลยนี่ล่ะนะคนเรา
"พ่อแม่คนเดียวลูกเลี้ยงไม่ได้ แต่ลูกไม่รู้กี่คนพ่อแม่เลี้ยงได้"
อ้างข้อความนี้
Bookmarks