ย้อนรอยอดีต...สิบปีแห่งความหลัง
หลังจากที่ให้กำลังใจศิลปินบ้านมหาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เดอะดอนกะต้องฟ้าวออกเดินทางเพื่อให้ทันเวลารถเมือบ้านซั่นแหล๋ว เพราะว่ามีงานด่วนรออยู่ ก่อนที่จะเผลอตัวไหลไปหลายกว่านี้ อิอิ หาทางออกจากปากถ้ำซะก่อน ย่างเลาะตามรายทางกะเห็นฝูงแข้น้อยใหญ่เกยตื้นอยู่เป็นระยะๆบ้างกะอ้าปากถ่ากินอาหาร บางโตกะนอนเล่นแซ่น้ำอย่างสบายใจเกิดเป็นแข่จั่งแม่นดีเนาะ ฮ่า
พอฮอดประตูทางออกถ้ำแข้ เดอะดอนกะโทรศัพท์เอิ้นรถลีมูซีน 60 ที่นั่ง พร้อมแอร์ฉ่ำเย็น ฮ่าๆ มาฮับเพื่อให้คนขับได้พาขี่ไปชมบรรยากาศเก่าๆที่เคยอยู่เกือบสิบปีที่แล้ว อิอิ พอก้าวขึ้นรถกะฟ้าวไปจองหม่องมุมนั่งที่แสนจะโปรดปราน หากเป็นการนั่งรถเมล์ระยะยาวกะจะมุมนี้ตลอดครับ
เมื่อสิบปีที่แล้วตอนจบมาใหม่ๆเดอะดอนเฮ็ดงานโรงงานแถวปากน้ำครับที่ตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างปู่เจ้ากับปากน้ำ และกะเกือบสิบปีแล้วเช่นกันที่เดอะดอนบ่เคยได้ย่างกลายกลับมาหาถิ่นเก่าหม่องนี้อีกจักเทือเลย และกะรู้สึกตื่นเต้นหลายที่ได้นั่งรถเมล์ย้อนอดีตความหลังว่าตะก่อนเฮาเคยเฮ็ดหยังอยู่ตรงนี้ และปัจจุบันตอนนี้มันจะเปลี่ยนแปลงเป็นจั่งได๋น้อ ความคิดกะโลดแล่นไปกระเยิมของจินตนาการของบ่าวบ้านนอกผสมความสุขที่บ่สามารถบรรยายได้ อิอิ
รถเมล์แล่นไปอย่างซ้าๆผ่านทีละป้ายๆพร้อมกับจอดส่งผู้โดยสารลงที่หมายและก็รับผู้โดยสารรายใหม่สลับผลัดเปลี่ยนหน้ากันขึ้นลงซึ่งเป็นวัฏจักรของรถเมล์ ก็คือ "ต้นสายฮอดสุดสาย" หากเปรียบกับชีวิตคนกะประมาณว่า การเดินทางจากจุดเริ่มต้นจนไปฮอดจุดหมายของแต่ละคนที่ได้ตั้งเป้าหมายไว้ อิอิ จักแม่นบ่แม่นอันนี่กะดาย
จนในที่สุดรถกะแล่นมาไกล้ฮอดหน้าโรงงานที่เดอะดอนเคยเฮ็ดแต่กะรู้สึกแปลกๆไปเพราะว่ามันเปลี่ยนไปหลายครับ ตะก่อนคือจั่งบ่มีทางด่วนแถวนี้น้อบาดเทื่อเนี่ย คิดเริ่มสงสัย หรือว่าเขารื้อโรงงานถิ่มแล้ว เริ่มกังวลในใจ คิดไปต่างๆนานา รถจอดติดไฟแดงตรงแยกทางด่วน พอไฟเขียวรถเมล์ออกโตเลยแยกทางด่วนมาจักหน่อยแล้ว เดอะดอนก็เริ่มมองเห็นตึกโรงงานเก่าที่เคยเฮ็ดงานครับ ฮ่าๆโรงงานกะยังคือเก่าครับบ่ได้ถืกรื้อถิ่มอย่างที่ที่คิดไว้ จากนั้นกะเริ่มเก็บเอาความรู้สึกดีๆที่เฮาเคยอยู่มาบันทึกทับลงในความทรงจำอีกครั้ง แม้จะเป็นเวลาบ่กี่วินาทีก่อนที่รถเมล์แล่นผ่านหน้าประตูโรงงานกะตาม อิอิ
หลังจากที่ดื่มด่ำกับการย้อนอดีตความหลังแล้วกะฮอดหม่องลงเพื่อที่จะต่อรถไปสถานีขนส่ง จั่งได๋กะได้ขึ้นรถเมล์แล้ว กะขึ้นรถเมล์ให้มันคุ้ม วะซั่น อิอิๆ บาดได๋แท้บ่มีเงินค่ารถแท็กซี่ ฮ่าๆ เที่ยวขึ้นเทียวลงเทิงรถแอร์และรถพัดลม 4 ต่อครับพี่น้องแล้วกะฮอดสถานีขนส่งรังสิต เป็นอันสิ้นสุดภารกิจในการร่วมกิจกรรมกับศิลปินบ้านมหาเพียงแค่นี้ กลับเมือบ้านแล้ว เด้อครับ เทื่อหน้าค่อยพ้อกันใหม่ครับ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่แสนจริงใจและความประทับใจที่บ่มีวันลืมครับ.........ธุจ้าธุจ้า
กร๊ากกก...น้ำท่วมตั๋วนี่แหม๋ อิอิ ของแท้เมืองกรุงต้องเป็นแบบนี้ อยากเป่งน้ำไปใส่นาเด้ อิอิ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks