แม้รู้ว่าทุ่งนา นั้นเงียบเหงา
พร้อมยังเฝ้า คิดถึงและห่วงหา
คอยลูกสาว กลับไปทุกเวลา
ท้องทุ่งนา หง่อยเหงา เฝ้าคอยทาง
ฉันคิดถึง แผ่นดิน ถิ่นอีสาน
จากมานาน แสนไกล ให้ห่วงหา
ห่วงมากนะ ห่วงอยู่ทุกเวลา
ถวิลหา ว่าวันใด กลับไปเยือน
ยืนสร้างฝัน กัดฟัน ทนเหนื่อยยาก
แม้นบำบาก อดทน คนไม่เห็น
ลำบาก ใจนี้ไซร้ แสนลำเค็ญ
ข้างหลังเป็น กำลังใจ ให้ก้าวเดิน
Bookmarks