แมงสะดิ้งลุยสวน

[เเมงสะดิ้ง]

เว่าเรื่องแมงอันนี่...เลาเป็นตาหน่ายตั่วพี่น้อง
เป็นคนหลื่นคนแน่ะจั่กหน่อยยุหลายเติบ
มื่อเวียกบ่งานการบ่มีเฮ็ดวันหยุดสุดสัปดาห์
เลากะสะดิ้งสะเดิ่ดตื่นก่อนไก่4ได้ล้างหน้าพุ่นตั่ว



บางมื่อตีลังกาออกมาจากบ่อนนอนตั้งแต่ตี5 พ่วนน่ะ
แต่วาไปแล่วกะได้อยู่ได้กินหย่อนเลานั่นล่ะว๊า



หนิ่ล่ะหม่องเลาได้คึดต่อกินยามมื่อเซ่ากะด่าย พอได้ต้อยปาก หย่ำเล่นยุตั่ว
ซุมตัวทากน้อยๆ กำลังอยู่ในวัยเตาะเอาะ หวัง4พากันมาหลอยกินผักแมงสะดิ้งติ๊ล่ะ



ส่วนบักพริกแมไหย่อันนี่ ควมเผ็ดบ่มีไผท่อกะแล่วกันเด้อ 5555+
เซ่า สาย บ่าย แลง กะเผ็ดคั่กเผ็ดแหน่ เผ็ดไปฮอดตี4 กะจั่งหว่ะ



บ่ได้เว่าโพด... ลองซิมเบิ่งโลด โตนต้ามลงถ้วยแกงเห็ด
บึ๊ย....คั่กยุ เผ็ดจนลืมบ้านเลขที่พ่วนล่ะพี่น้องเอ๊ย



คั่นเว่าเรื่องหอมแมงอันนี่ กะหอมคั่กหอมแนพี่เอ๊ย
บ่แมนปากแปเว่าให่เป็นไป สิบบ้านส่าห้าบ้านลือกะจั่งหว่ะ
แลนไล่แจกต่ะเซ่าฮอดค่ำกะบ่เบิ่ดเป็น ผะได๋สนใจอยากได้หอม
เซินซ่ะล่าลา...กดบัตรคิวรอรับแจกได้เด้อพี่น้องยุหน้าฮ่านหมอลำพุ่นล่ะ



เว่าเรื่องกำบาดเนี่ย แมงอันนี่เลาเป็นคนกำบ่แบตั่วพี่น้อง 5555 กำคั่กกำแหน่
เบิ่งเอาโลด ต่ะปะสากำด้ามเสียมซื่อๆ เลากะจริงจังกำเอาคั่กกะดักกะด้อเว่ยล่ะ
เป็นสัญญาณแจ้งเตือนภัยได้ดี ฝากไปหาพะชายในสังกัดของแมงอันนี่ไว้เด้อพี่น้อง
ว่าพะได๋ที่เป็นเดอะเป้าหมายของยายอันนี่....อย่าคึดบืนหนีไปไสแท้ๆ
ไปบ่หม่มดอกเด้อ เลา4นำเมี่ยน นำกำเอาคั่กๆ กะจั่งหว่ะ 5555



เว่าเรื่องหมู่เรื่องพวกแมงอันนี่ เพิ่นล่ะพากัน แตกหวึ่นๆ ยุ
อันๆ ว่างยามได๋ ล่ะพากันซอดมายามโลด แขกที่เจ้าบ้านบ่ได้เซิน



ล่ะมีต่ะไทแขกเซินจ่ะของมาเยี่ยมยามถามหาแนวกินเว่ยล่ะ
เหลือกินแล่วจนได่ห่อกลับบ้านนำกะจั่งหว่ะ



อันนี่กะบ่ได้จ่ม ดอกหวา...เว่าให่ฟังซื่อๆ ดอก กะหย่อนวา

"เพื่อน" เป็นคำที่มีความหมายสำหรับแมงอันนี่อิหลี
โดยเฉพาะ"เพื่อน" ที่เป็นกัลยาณมิตรนั้นหาได้ไม่ง่ายนัก
ไม่ว่าจะที่สังคมแห่งไหนก็ตามแต่



เพราะฉะนั้นในเมื่อเราได้เจอกับมิตรภาพที่ดีต่อกันแล้ว
จึงสมควรรักษาและเก็บถนอมสิ่งดีๆ เหล่านี้ไว้ให้นานๆ
ไปเยี่ยมยามถามข่าวกันบ้างตามเวลาและโอกาส
เนาะๆ :l-



"ปลูกต้นไม้ เปรียบเช่นทาน การเอื้อเฟื้อ
การช่วยเหลือ เหมือนน้ำ รดพฤกษา
ต้นไม้ใหญ่ มีผลดก นกชอบมา
ผู้เมตตา อยู่ที่ไหน ไม่เดียวดาย..."

** บทความจาก: หนังสืออุดมการณ์ชีวิต **



"ต้นไม้ให้ความร่มรื่นแก่ทุกชีวิต
นกตัวนิดให้เสียงเพลงแก่โลกหล้า
ดอกไม้น้อยยังให้ความชื่นบานตา
แม้ต้นหญ้าก็ยังให้ออกซิเจน"



"แล้วตัวเราเกิดมาในโลกนี้
ทำสิ่งดีอะไรให้โลกเห็น
กิน กาม เกียรติ เท่านั้นหรือที่ทำเป็น
ไม่ดีเด่นกว่าบรรดาต้นหญ้าเลย"

**บทความจากหนังสือน้อมสู่ใจ**



บึ๊ย....นิสัยมักเอาดีเข้าตัว แมงอันนี่เลาไวแท้ๆ
มีโอกาสเผลอบ่ได้...แลนตำไวขนาดวาต่ะได้
เป็นคนขี้ตักมักได้เนาะ ...เกิดมาเป็นคนทั้งที
อย่าพากันใช้ชีวิตให้ขาดทุนเด้อพี่น้องเอ๊ย...

:l-

Bump:

อันๆ ที่เว่าอ้อมโพน เปิดออกเบิ่ดหน้าตัก เบิ่ดสิ่นเบิ่ดเสื้อนี่ กะแค่อยากบอกวา
เหตุเพราะว่าเพื่อนน่ะมีเยอะแว๊ว....แมงอันนี่เลาขาดแคลนกะต่ะกิ๊ก กะจั่งหว่ะ
จนได้ยืนโก้เฮ็ดเสเหว่ยุจั่งซี่นิ่ล่ะพี่น้องเอ๊ยยยย.....ฮิ๊ว ฮ่ะเฮ๊ย เติ๊ด....




เอาหล่ะเนาะ...เว่าหัวนัวม่วนไปสั่นหล่ะ แต่คั่นบ่เว่ากะบ่ได้ปั๋วนำเพิ่นดอกว๊า 555+
จั่งวานั่นล่ะแลนไปตำแจได๋...กะโงกลับมานั่งก้มดม...ดินหอมยุสวนจ่ะของคือเก๊า



จนมาได้พิจารณาเห็นหมากถั่วพุ่มมื่อนี่...เป็นเคียดให่บักถั่วพุ่มอย่างบ่มีเหตุผล
ปลูกต่ะดนๆ จน4เข้าหน้าหนาวแล่ว ดอกเดียวกะยังบ่ซอด คือ4บ่มีหวังได้กินผลแล่วล่ะพี่น้อง

เหลือบไปเห็นบักอื๋อ...บ่ได้เคียดให่เพิ่นอื๋อดอก แต่คันแข่ว ซื่อๆ นิ่ล่ะ
คึดอยากเด็ดหน่วยอ่อนมาลวกต้อยปากไปสั่นล่ะ 5555




อึดอยากคั่กปานนี่ กะบ่มีฮิแล่วหล่ะ ต่ะหมากหยังกินได้เว่ย ใบกับยอดกะต้องตำได้ติ๊ล่ะเนาะ


เป็นได๋บาดเนี่ย....พอหม่มแลงยุตั่วล่ะ...
ลวกบักอื๋อน้อยต้อยปาก กับตำยอดบักถั่ว+ไข่ต้ม
ฮิ๊ว.....อ่ะเต้ยพี่น้อง เต้ย..... เอาเต้ยนิ่ล่ะเป็นของหวานต่อ
:1-:1-