แมงสาบรุ่นเยาว์: พ่อคับ... เล่าเรื่องคุณปู่ให้ผมฟังหน่อยเด่ะ
แมงสาบชรา: ก็ได้.. ก็ได้.. แต่แกฟังแล้วต้องเข้านอนนะ ห้ามโยเย...
........................................................................................
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า....
(แมงสาบชรา มองไปบนฟ้า... รำลึกถึงเรื่องราว...)

ครั้งนั้นปู่ของแกยังเป็นแมงสาบวัยรุ่น แกเที่ยวเดินทางยังที่ต่างๆ ทั่วโลก
จนวันนึงแกไปพบกับแมงสาบรุ่นสาว... สวย...หัวเป็นสีเหลืองเข้ม...
ก็คือย่าของลูกนี่แหละ...
ไปเจอกันที่อเมริกา โน่น...
ยุคนั้นเราไปขุดทองที่นั่นกันเยอะ...เป็นโรบินฮู้ดน่ะ...

ปู่กับย่า ครองรักกันอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง...
ประมาณสองเดือนก็มีลูกเล็กๆ มากมาย หนึ่งในนั้นก็มีพ่อด้วยตัวหนึ่ง...
ปู่แกเป็นแมงสาบที่แข็งแรง ห้าวหาญ และมีจิตใจที่เป็นอิสระ...เป็นพ่อที่ดี...

วันหนึ่ง แกมัวแต่กินเศษช๊อกโกแล๊ต ในกระเป๋าเจ้าของบ้านจนเพลิน
ก็เลยติดกระเป๋าไปที่ทำงาน...
ย่าแกพยายามเกาะชายกางเกงเจ้าของบ้าน
เพื่อตามปู่ไปในวันรุ่งขึ้น...
แต่มันก็สายเกินไป...
ลุงแดนนี่ (แมงสาบอเมริกัน) บอกว่า...
ปู่ของแกโดนเหยียบติดรองเท้าไปแล้ว ให้ย่าทำใจซะ คงไม่ได้พบกันอีก...
ย่ากลับบ้านมาด้วยดวงใจที่แหลกสลาย...แกระทมราวกับชีวิตจะหาไม่...


แต่แล้ว... วันนึงจึงได้รู้ว่าปู่ยังไม่ตาย...
แกติดอยู่ในร่องของพื้นรองเท้าของชายผู้หนึ่ง...
จังหวะที่ถูกเหยียบ แกพยายามหดตัวอย่างสุดแรง...
ตับไตไส้พุงแกถูกบีบ...พอแกปล่อยตัวจากการหด แกก็ติดแหง็กในซอกรองเท้า...
ไม่อาจเคลื่อนไหวได้อีก...

ปู่แกติดอยู่นาน...
นานเท่าไหร่แกคงไม่รับรู้...
รู้แต่ว่าเจ้าของรองเท้าออกเดินทาง...
เดินทางไปไกลแสนไกล...
ปู่แก ถึงแม้จะเจ็บปวดทรมาน แต่ก็ยังควบคุมสติไว้ได้...
แกรู้ว่าแกกำลังจะได้ทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่...
สิ่งที่โลกจะต้องจารึกชื่อของแกไว้...
หากแกยอมกลั้นใจตายก็คงไม่ต้องเจ็บปวดทรมาน แต่แกไม่...แกทนเจ็บ ทนหิว...
แกรู้ว่าย่าจะต้องภูมิใจในตัวแก เมื่อรู้ในสิ่งที่แกทำ

วันที่ชายเจ้าของรองเท้าเดินทางไปถึงที่หมาย...
แกสวดมนต์วิงวอน ขอให้พระผู้เป็นเจ้าเมตตาแก่ดวงวิญญาณของแก...
ขอให้มอบพลังเฮือกสุดท้ายให้แก...แกจะกลายเป็นตำนาน...
วินาทีที่ชายเจ้าของรองเท้าเปิดประตูออก...
แกถูกแรงบีบอัดมหาศาลจากรอบตัว...
แกต่อต้านมันไว้ด้วยหัวใจที่เข้มแข็ง
ด้วยพลังแห่งความรักที่มีต่อครอบครัว...
ต่อลูกน้อยๆ ของแก ชายเจ้าของรองเท้า ก้าวออกมาจากประตู
เท้ายังลอยไม่แตะพื้น...เท้าที่มีปู่ของแกติดอยู่...
ลอยเชื้องช้าอยู่กลางอากาศ...
ปู่แกรวบรวมจิตใจ...ยืดเท้าออกเต็มที่...
ยืดออกมาจนพ้นจากพื้นรองเท้านั้น...
เท้าแกสัมผัสพื้น...ก่อนเจ้าของรองเท้าเพียงเสี้ยววินาที...
แล้วร่างของแกก็แหลกสลายไปกับอากาศธาตุ...
เป็นฝุ่นผงธุลี...ไปสู่อ้อมกอดของพระผู้เป็นเจ้า...ชั่วนิรันดร...

เช้าของการถ่ายทอดสดทางทีวี วันนั้น...
หากใครสังเกตดีๆ...รอยเท้าของ นีล อาร์มสตรอง ที่เหยียบลงบนพื้นของดวงจันทร์
จะมีรอยขีดเล็กๆ อยู่หลายขีด...
นั่นล่ะ...รอยเท้าของสิ่งมีชีวิตแรก...ที่เหยียบลงบนดวงจันทร์...
รอยเท้าของปู่แก...แมงสาบผู้มีจิตวิญญาณอันเสรี...



.......อิอิ

from www.yehyeh.com