ท่องไปในอีสาน

[พล พระยาแล]

ผมนั่งรถโดยสารปรับอากาศของที่ทำงานเดินทางไปราชการที่ อ.ชุมแพ จ.ขอนแก่น และไปที่ จ.ร้อยเอ็ด ได้เห็นบรรยากาศรอบ ๆ สองข้างทางเต็มไปด้วยความเขียวขจีของท้องทุ่งอีสานบ้านเฮา

ผืนนาบางพื้นที่เป็นนาหว่าน เพราะมีต้นหญ้าขึ้นแซมหนาตา บางพื้นที่ก็โดนน้ำท่วมขังข้าวในนาเสียหาย บางพื้นที่ก็มีน้ำน้อย หากฝนไม่ตกลงมาอีก ข้าวอาจจะตายก่อนถึงฤดูเก็บเกี่ยว

การกลับไปสู่ดินแดนอีสานบ้านเฮาในแต่ละครั้ง ได้ยินเสียงพูด ได้กินอาหารอีสานบ้านเฮา ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขยิ่งนัก บางพื้นที่มีโรงงานอุตสาหกรรม เหมือนนวนคร ผู้คนขับรถมอเตอร์ไซต์กลับบ้าน หน้ารถมีถุงอาหารเพื่อนำกลับไปให้ครอบครัวได้รับประทานกันพร้อมหน้าพร้อมตาที่บ้าน

ผมเห็นลูก ๆ วิ่งมารับถุงอาหารและถุงขนมที่พ่อแม่ซื้อมาฝาก ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจ และดีใจแทนพี่น้องชาวอีสานที่ได้กลับไปทำงานที่บ้านเกิด แม้ว่าค่าแรงจะน้อย แต่สิ่งที่ประเมินค่าไม่ได้คือความอบอุ่นทางด้านจิตใจ

ถนนหนทางก็สะดวกสบายจาก 2 เลน เป็น 4 เลน บางที่มี 10 เลน โดยเฉพาะที่ อ.ชุมแพ จ.ขอนแก่น มีโรงแรมเปิดใหม่ที่เป็นโรงแรมใหญ่ที่โอ่อ่าสง่างาม ผมไม่คิดว่าระดับอำเภอจะมีโรงแรมใหญ่และหรูหราขนาดนี้

ผมได้พูดคุยกับเจ้าของโรงแรม ก็ทราบว่าท่านเติบโตมาจากเด็กอู่ซ่อมรถมาก่อน จนก้าวมาเป็นเจ้าของโรงแรมใหญ่ทุนสร้างหลายร้อยล้านบาท และรับพนักงานคนในพื้นที่เข้าทำงานในโรงแรมหลายร้อยคน

อีสานวันนี้จึงมีความเจริญไม่แพ้ในกรุงเทพฯ สิ่งที่จะตามมาควบคู่กับความเจริญ คือการเปลี่ยนแปลงทางด้านจิตใจ รวมถึงอบายมุขต่าง ๆ ที่เป็นหลุมพรางให้เยาวชนหลงเข้าไปตกอยู่ในวังวนแห่งนี้ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ

เพราะตอนนี้เด็กนักเรียนมัธยมเยาวชนทางบ้านเราก็ไม่น้อยหน้าทางกรุงเทพฯ อายุราว ๆ ประมาณ ม. 2 - ม.4 ก้าวไกลถึงขั้นค้าประเวณีกันแล้วครับท่าน !!!

[กำพร้าผีน้อย]

.กลับมาพร้อมกับเรื่องราวต่างๆ...

อ่านแล้วกะอยากกลับเมือไปอยู่บ้าน แต่กะยังติดบางอย่างหรืออาจสิหลายอย่าง
เติบยุดอก..บอกเจ้าของว่า..ยังเมือบ่ได้ ถ่าอีกจักนอยก่อน ซามได้ทุนพอเปิดปั้ม

..เปิดแล้วฮ่างกะสิขายลาบต่อ.. อย่าลืมไปอุดหนุนเด้ออ้ายพล..55

[อ้ายเขียว]

อ่านแล้วกะอยากเมือยุบ้านยุเฮือนคืออ้ายบ่าวเพินว่าล่ะครับ มันมีอีหยั๋งอีกหลาย ๆ อย่างที่ทำให้เราไม่สามารถที่จะทำตามที่ใจเราเรียกร้องได้ ได้มอบทุกการศึกษาให้น้อง ๆ เพิ่นแนบ่ล่ะอ้าย

[กำพร้าผีน้อย]

อ้างถึง. อ้ายเขียว // อ่านแล้วกะอยากเมือยุบ้านยุเฮือนคืออ้ายบ่าวเพินว่าล่ะครับ มันมีอีหยั๋งอีกหลาย ๆ อย่างที่ทำให้เราไม่สามารถที่จะทำตามที่ใจเราเรียกร้องได้ ได้มอบทุกการศึกษาให้น้อง ๆ เพิ่นแนบ่ล่ะอ้าย

....มันกะยากนำซุมนี่นำแนคือกันหละ..ยามได่บุสิพากันเรียนจบ ..55

[aobab1980]

ไปฮอดชุมแพคือบ่แวะลงภูเวียงแหน่อ้าย ทางเดียวกันเด้นั่น เป็นใดอ้ายคนทางพุ่นมีแต่ผุงามๆเนาะ:l-:l-
โอยย คิดฮอดบ้านเด้ ยามฝนบ้านเฮาแห่งเขียวอุ่มทุ่มไปเบิด แนวอยากแนวกินกะหาง่ายทั้งปูปลา เห็ด หน่อไม้ อยากเมือบ้านเด้บาดนิ คิดฮอดอิแม่

[ไผ่หวาน]

แถวบ้านกะคือกันค่ะ โรงงานขึ้นเต็มเลย หม่องเคยส่อนฮวก ภาพเก่าๆแทบสินึกบ่ออก
ที่ดินติดถนน เป็นของนายทุนเหมิดแล้วค่ะ ชาวบ้านที่ขายที่นาเป็นเศรษฐีน้อย ๆ ลูกเต้ากะเข้าทำงาน โรงงาน บางคนกะไปหาซื้อนาแถวไกล ๆ บางคนใช้เงินบ่เป็น จนคักกว่าเก่า นากะบ่มีเฮ็ด เงินกะเหมิด

[จำปา]

แม่นคือ อ้าย พล ว่าค่ะ เดียวหนิ ตามชนบททางบ้านข่อยกะคือกันค่ะ เด็กสมัยนี้ แม่นหยังๆกะใช้เงิน ไปโรงเรียนขนาด อนุบาลกะมื้อละซาว เห็นหลานยุทางบ้านดอกหว๋า อิอิ

[ปั้ม อาภัพ]

เว่าแล่วกะจักงานลงแขกเกี่ยวข้าวทางอีสานจักมื่อแนอ้ายพล ผมอยากกินลาบเป็ด อิอิ

[ผู้บ่าวเปงจาน]

ซำบายดี...55555...ขั่นแม่นเป็นจังอ้ายพลเลาว่าบ้านข่อยยามนี้บ่าวแวงสาวหล่าพากันลงทามใส่เบ็ดใส่มองก้านปลากันเบิดแล้ว..น้ำโขงลงบ่ได้มันสิล้นฝั่งแล้ว..55555

[บ่าวเพิก]

สังคมเปลี่ยน นิสัยคนก็เปลี่ยน ความเจริญทางด้านวัตถุเข้ามาหาหมู่บ้าน แต่ไม่ได้นำพาความเจริญมาสู่คน