ตั้งแต่คราวก่อนพุ้น ยามมีบุญบ่ขาดหนุ่ม
ซุมผู้สาวซ่ำน้อย ไปคอยท่าเฮ็ดซ่อยกัน
หนุ่มกะสุขสันต์ยิ่ง ซุมผู้หญิงเพิ่นกะม่วน
ชวนกันเฮ็ดดอกไม้ ไว้ปักให้พวกบ่าวสาว
บาดมาฮอดหว่างนี้ บ่มีเลยภาพเก่าๆ
พวกผู้สาวบ่เข้า ไปฟังเทศน์ให้พระสอน
มีแต่นอนอยู่บ้าน บ่ทำงานเล่นแต่แชต
จนแบตเหมิดคามือ คุยมือถือจนหูฮ้อน
ได้แต่นอนอยู่บ้าน การงานบ่คิดต่อ
ผู้เป็นพ่อออกไปหารับจ้าง ลูกนอนค้างอยู่แต่เฮือน
แม่คอยเตือน แม่คอยเว้า บอกแม่เซาอย่าสิจ่ม
กินขนมขอแต่เงินแม่ซื้อ เหมิดมื้ออิ่มบ่เป็น
ยามกลางคืนออกหาเล่น ยามกลางเว็นขึ้นนอนอู่
คบแต่หมู่ขี้คร้าน หาพาลบ้านผู้อื่นเขา
หรือกะหากินเหล้า เมาสุราหาตีหมู่
อยู่กับที่บ่ได้ต้อง ไปหน้าแม่นท่าเดียว
ผู้หดเหี่ยวคือพ่อแม่เจ้า ยามเจ้าเมาเพิ่นเป็นห่วง
นอนอยู่ข่วงสะเดิดดุ้ง หลงดึงมุ้งขาดกระเด็น...หำเอ้ย นางเอย