( กวีร้าง ).....( นางลืม )
เมื่อครั้งก่อนเคยเอ่ยอ้อน......กวีหวาน
เล่านิทานทั้งฮาขำ.....นำเสนอ
หน้าก่อนนี้มอบกวีมีให้เธอ
วันคืนเพ้อละเมอพร่ำลำนำกลอน
สนิทเชื้อเมื้อวันวาน.....กาลอดีต
กลอนเขียนขีดจารึกฝังยัง.....หลอกหลอน
เคยหยอกเย้าเอาใจในบางตอน
อดีตก่อน...บอร์ดกวีที่อุ่นใจ
วันที่เลื่อนเดือนที่ลางเหมือนจางจาก
สัญญาหลากมากล้วนลืม" ไฉน"
ลืมสิ้นแล้ว..หรือเธอจ๋า สัญญาใคร
ลืมสิ้นหมด หรือไร...ใจนางลืม
1-10-53 โดยหมาน้อย
Bump: อย่าลืมสิ้น...เยื่อใยไหนเก่าก่อน
อย่าลืมสิ้น..ครั้งตอนเคยอ้อนหา
อย่าลืมสิ้น...ที่เคยให้วันเวลา
อย่าลืมสิ้น...ถิ่นเคยหาสบตาเยือน
อย่าเหินห่าง...บางทีที่เดินผ่าน
อย่าเหินห่าง...นานเนิ่นเกินนะเพื่อน
อย่าเหินห่าง....ไร้เยื่อใยใจลืมเลือน
อย่าเหินห่าง...อย่าเฉือนใจให้ร้างลา
อย่าทิ้งฉันให้หัวใจโศกร่ำร้อง
อย่าทิ้งฉัน...จำต้องร้องไห้หา
อย่าทิ้งฉัน...ให้โหยร้องต้องน้ำตา
อย่าทิ้งฉัน..จงหันมาช่วยดูแล
Bump: อักษรเรียงเคียงผสมอารมใส่
ระบับไหว..พริ้วคมคำพร่ำเลือกหา
ละเมียดไมสุดล้ำจินตนา
เรียงอักษา.เชิงกลอนมิอ่อนคำ
หว่านวนวกพรรณาหามาอ้อน
ลีลาต้อนป้อนกวีสุดถลำ
อ่อนละมุนไพเราะใจจองจำ
อักษรนำทำกลอนอ้อนวลี
จะบทหนึ่ง เร้าซึ้งใจจนไหวหวั่น
ล้วนแบ่งปันเว้นสะดุด...สุดวิถี
แอบซ่อนใจในบทกลอนกวี
ล้วนมากมีเกริ่นในบอร์ดแล้วหยอดวาง
1/10/35 โดย หมาน้อย “เฌอเชลง”
Bump: จากวันนั้นถึงวันนี้กี่ปีผ่าน
จากวันวานยังหวานอยู่ดูไม่ขม
จากวันเล่าเก่าลืมเราซิตรม
จากวันนั้นหรือสั่งสมคำคมลวง
Bookmarks