ดีใจหลายๆๆพี่น้อง

[สาวส่าเมืองอุดร]

หลังจากสองสามมื้อที่ผ่านมา อากาศทางบ้านน้องจอยเริ่มหนาวเย็น และเข้าช่วงเอาวัวออกขายตลาด มื้อก่อนน้องจอยได้ย้ายวัวข้ามฟากมาทางฝั่งบ้านที่อาศัยอยู่ เพื่อเอาวัวมาคัดและแยกออก รอรถวัวมารับไปส่งตลาดวัว

หลังจากที่วัวข้ามมาหมดเรียบร้อย น้องจอยกับลูกชายได้ขับรถตรวจเบิ่งว่ามีหลงเหลือบ่ น้องจอยพ้อแม่วัว เดินออกมาจากป่า ดูเหมือนจะพึ่งออกลูกใหม่ ๆ เพราะสังเกตอาการเบิ่งแล้ว แต่แปลกตรงที่บ่เห็นเจ้าวัวน้อย เดิมตามแม่มาเลย ตัวแม่วัวเดินหน้าตาเฉยข้ามฟากไปหากลุ่มวัวที่ข้ามฝั่งมาแล้ว มื้อนั้นทั้งมื้อ ต้องคอยขับรถคู่ใจวนเวียนหาเจ้าวัวน้อยตัวนั้น ว่ายุไหน

เจ้าตัวแม่ พอข้ามไปฝั่งโน้นก็ฮ้องหา หันหน้ามาฝั่งเดิมที่เคยอาศัยอยู่ เบิดมื้อกะหาบ่อพ้อจักไปลี่ยุไส ต้นไม้กะหลาย ๆ จำเป็นต้องปล่อยเจ้าวัวน้อยยุตามลำพังในคืนนั้น เพราะจอยจนปัญญา ทั้งห่วงกะพ้องกัน

พอตื่นเช้าของมื้อใหม่ น้องจอยกะบ่ยอมลดละ ตามหาอีกกะบ่พ้อ จะยอมถอดใจกะยังห่วง ได้แต่ตั้งจิตอธิฐานขอให้หาพ้อ และ เวลา 11.30 AM ของเมกา ในตอนนั้นน้องจอยกำลังเว้า เอ็มเอสเอ็น นำ ดีเจข้าวปาด กับ ดีเจแฟนฉัน ยุ แบบม่วนซื่น จิตใจเป็นจั่งใด๋บุ เป็นออกฮ้อน ออกลน เลยขออนุญาตเพื่อนทั้งสองไปหาเลาะเบิ่งงัวน้อยอีกก่อนเด้อ

ดีเจข้าวปาด ฮ้องบอกผ่านเอ็มเอสเอ็นมาว่า เอาน้องงัวมาฝากแหน่เด้อ แกว่า ขับรถคู่ชีพ มุ่งหน้ากลับไปหม่องเคยนำหา วนยุสองรอบ สังเกตถ่ายเจ้างัวน้อย นั้นคือลูกชายสั่งแม่ไว้ น้องจอยมองหาในที่สุดน้องจอยก็เจอ ทั้งฮ้อง ทั้งหัว ภูมิใจในตัวเอง เจ้าวัวน้อยโตนั้น นอนขดอยู่ในหลุม มีต้นไม้น้อย ๆ ล้อมรอบ ทั้งดีใจทั้งอยากไห้ จักอารมณ์อยากไห้มาแต่ไสในขณะนั้น จอดรถได้แลน ลงไป ลุ้นๆๆ ตายหรือยัง พอเข้าใกล้ เจ้าวัวน้อยตกใจ สงสัยพ้อคนสวย 55555555 แลนหนี แลนไปสองก้าวกะล้ม ลุกอีกกะไปได้สามก้าว พอปานคนเมา

อาการอิดโรยเห็นได้ชัดเพราะบ่ได้กินนมจากแม่วัวเลย น้องจอยจักสิเฮ็ดจั่งใด๋ พยายามเข้าไปอุ้ม กะหนัก อีกใจหนึ่งสิไปเอิ้นแม่ย่าดีบ่ ให้มาเอาส่อย กะคือจิบ่คือ กะยามไล่ข้ามทางเลายังนั่งยุเทิงรถพุ้นนะ ตัดสินใจ ไปปลุกท่านเจ้าคุณอยู่บ้านดีกว่า (เวลาท่านเจ้าคุณพักผ่อนพอดี)

พอไปฮอดจอดรถได้กะแลนแบบบ่คิดชีวิต "ที่รัก ที่รัก ฉันพ้องัวน้อยแล้ว คุณว่าฉันเก่งบ่ " ท่านเจ้าคุณกะตอบมา"อืมๆๆ ตี้ๆๆ หาพ้อยุไส เก่งๆๆ เลาว่า"(บาดใด๋เลาย้องใช้)

ก็พากันไปเอา ยกส่อยกัน จอยกะนั่งยุทางหลังกอดงัวน้อยโตนั้น ปากกะเว้ากับงัว ว่าเดียวจะพาไปหาแม่เธอ(พอปานงัวเข้าใจ) ดิ้นแน่กะเอามือลูบหัว ทั้งสิไห้หลูโตนที่เจ้างัวน้อยต้องนอนยุโตเดียว พรากจากอกแม่ ความรู้สึกในตอนนั้น เห็นแม่ลูกได้พ้อกันแล้วน้ำตาก็สิไหล เจ้าวัวน้อยกะสั่นใส่แม่ หย่างเข้าหาแม่ เอาปากดุดหานมแม่ ย้อนแกหิว

น้องจอยดีใจ ในการเฮ็ดความดีในเทื่อนี้ ถือว่าเป็นการได้ช่วยเหลือชีวิตสัตว์เลี้ยงของเฮา
รูปน้องวัวน้อย กับแม่วัว จ้า (น้องจอยตั้งชื่อ แกว่า เจ้าโชคดี)