ไม่รู้จักฉัน..ไม่รู้จักเธอ บทอำลา
..ในวันที่หัวใจมันบอกตัวเองว่า..เป็นคนที่เอารัดเอาเปรียบคนที่เรารักเกินไป หลายสิ่ง ยิ่งเป็นความรักความเข้าใจที่เกิดขึ้นในโลกไซเบอร์ โลกที่หลายๆคน ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ แต่ก็เผลอก้าวผ่านเขตหวงห้าม เพื่อเพียงแค่อยากร่วมทางเดินเดียวกับเธอ ปลอบประโลมเมื่อเธอไร้ที่พึ่ง โดยไม่เคยก้าวล่วงให้ผิดจารีต และ ศิลธรรมซึ่งกันและกัน ให้เกียรติเธอ เป็นห่วงเธอ แต่นั่นยังไม่เพียงพอ เพราะคำว่า ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ เล่นงานผมซะแล้ว ผมรู้จักเธอเพียงพอ แต่คำว่า” ไม่รู้จักฉัน” มันย้อนถามผมเองว่า ไม่รู้ตัวเอง ไม่รู้จักประมาณตน ไม่รู้ตัวว่าทำอะไรอยู่ ความเป็นห่วง ความรัก อาจเป็นดาบอีกคมที่ทำให้เธอเจ็บจนแก้ไขไม่ได้ ในวันข้างหน้า
วันนี้..เวลานี้..มีบางอย่าง..ที่ทำให้เราคิดได้ ยอมรับได้ ยอมรับว่าเรา ยังไม่รู้จักกันเพียงพอ เรายอมที่จะเจ็บตอนนี้ ดีกว่ามาสาหัสเกินเยียวยาในวันข้างหน้า ก้าวที่เราเดินอาจยังไม่ผ่าน คำว่า ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ เพียงบทเริ่มต้น..อาจจบก่อนถึงเวลา แต่ก็ต้องยอมเจ็บ ผมยอมท่องคำว่าจบ แม้จะลืมเธอไม่ได้ ใช่ไม่รัก...เพราะรักเธอจริงๆ..
....ลาก่อน
..บ่าวข้าวจี่...
Bookmarks