หลังจากเลี้ยงและดูแลไก่ในฟามมา4-5 อาทิตย์ก็ฮอดเวลาออกตลาดแล้วบาดนิ มื้อนี้เวลา ตี4เคิ่ง บริษัทเขาจะมาเอาไก่ไปขาย นาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ดังสั่น หนาวกะหนาว ค้านลุกเป็นที่สุด ท่านเจ้าคุณกับจอย ต้องออกไปซ่อยเขาเอารางอาหารไก่ รางน้ำ ขึ้นให้พ้นทางคนงานของบริษัท เดือนนี้ไก่จะออกช้า เพราะมันถึกช่วงหน้าฮ้าน 3อาทิตย์ ช่วงหน้าฮ้อนไก่จะใหญ่ช้า บ่ค่อยกินอาหาร จอยต้องคอยเข้าไปหย่างเลาะในฟามให้ลุกกินเหยื่อตลอด แต่ช่วงหน้าหนาวนี้ใหญ่ไว 4อาทิตย์ก็ออกขายได้แล้ว
มื้อนี้รูปอาจจะบ่สวยงามเด้อจ้า ตอนที่เขามาเอาไก่เขาจะบ่ให้เฮาใกล้ รถที่เข้าไปขนเอาแนวใส่ไก่นะแลนไวๆๆจ้า เขาจะห้าม ยกเว้นพนักบริษัท จอยต้องหลอยถ่ายเอาห่างๆๆยามเขาเผลอ
มาเบิ่งกันเลยจ้า เป้นช่วงเช้าแล้ว รูปนี้ รถบรรทุกไก่เด้อจ้า ประมาณ3-4คันต่อฟามจ้า
ด้านล่าง ที่เห็นเป็นบล็อกขาวๆๆที่รถกำลังยกอยู่นั้น เอาไปใส่ไก่จ้า
ใส่มาแล้วก็จะอยู่ในแนวลักษณะแบบนี้
รูปนี้คนงานเม็กซิกันจ้า ภาพมันไกลแน่ เพราะจอยแง้มประตูเอากล้องเข้าไปถ่าย ย้านเขาฮ้าย และอีกรูปนั้น รถที่เข้าไปเอาลังไก่ แลนเร็วๆๆจ้า ตาย้านคักไคแน่ถ่ายมาได้เกือบบ่ทัน
จะใช้เวลาจับไก่ยุประมาณฟามหล่ะ 1ชั่วโมงจ้า แล้วๆๆบาดนิคนงาน มาจับแต่ตี4 เวลาตอนนี้กะ 10โมงเช้าจ้า เพราะต้องรอรถบรรทุกไก่ รถมาบ่ต่อเนื่องเลยช้า
มาฮอดหน้าที่น้องจอยแล้วบาดนิจ้า ช่วงนี้ท่านเจ้าคุณยุ่งเรื่องฟามหลังใหม่ น้องจอยเลยต้องรับผิดชอบเก็บและเป็นผู้สังหาร ไก่ที่น้ำหนักบ่ฮอด เอาไปทิ้ม มื้อนี้ น้องแทนลูกชายคนน้อยเพิ่นบ่ได้ไปเรียนเลยไปซ่อยแม่ ไก่ที่บ่ตายกะต้องฆ่าให้ตาย ขอยกเว้นรูปตอนเอาฆ้อนทุบหัวไก่เด้อจ้า เหล็กอันที่ลูกชายจอยถือยุนั้นหล่ะ จอยสิเอาเคาะหัว แลนไล่นำเคาะกันอ้อมฟาม
ประมาณนี้หล่ะจ้า ไก่ซุมที่ตายก่อนเขามาเอาแหน่ แล้วก็รวมกับไก่ที่น้ำหนักบ่ฮอด จะมาอยู่ ณ.ที่นี้ มื้อนี้รวมสุฟามก็ประมาณ 300 กว่าโตได้จ้า น้ำหนักไก่ที่บริษัทเขาเอา โตหล่ะโลกว่าๆๆจ้า คะสั้นเขาจะบ่เอา เฮากะสิขาดทุน พวกขาหัก ขาเพ นี้กะบ่เอาคือกันจ้า
เอามารวมใส่นี้ไว้หลังจากนั้นท่านเจ้าคุณจะมาจัดการเอง ถือว่าหน้าที่จอยเรียบร้อยแล้ว
ขอบคุณพี่น้องจ้าที่เข้ามาติชมกระทู้ ของ สาวส่าเมืองอุดร นี้หล่ะ โตจริงสาวส่าเมืองอุดร
สู้ๆๆ จ้า สู้ไปเรื่อยๆๆ เหนือยก็หยุดพักจักหน่อยก็มีแฮงสู้ต่อไป :l-
ปล.มื้อก่อนเล่นบทบาทเป็นนางเอกใจดีตามหาลูกวัว มามื้อนี้ จอยเล่นบทนางมารร้ายจ้า ทุบหัวไก่ โอ้ยๆๆ เบิดๆๆ พิคเจอร์ สาวส่าเมืองอุดร แต่ต้องยอม เพราะมันคือหน้าที่และความจำเป็น คำสั่งเบื้องบน พะนะ
Bookmarks