กลอนข้าวสาก

[ไผ่หวาน]

อีกบทกลอนค่ะ อ่าน เบิ่งกะคือเหมื่อนกลอนลำ หรือแหล่ ซึ้งค่ะ อ่านแล้วคิดฮอดแม่กะพ่อที่จากไป ก็เลยมาแบ่งปันให้พี่น้องบ้านมหาได้อ่านนำค่ะ

ถึงฤดูฝนเร่งเดือนสิบเพ็งบุญข้าวสาก
แม่ก็หิวอยากข้าวขังไว้ตั้งขวบปี
ยมบาลเพิ่นชี้ ทางออกประตูไข
แม่แลนมาไวกะต้าเตรียมมาพร้อม
วาแมนจอมแพงหล่า มาทำบุญอุทิศส่ง
ตรงเข้ามาฮอดวัด บอเห็นแก้วลูกโต
เห็นแต่ลูกเพิ่นเอิ้น หาพ่อแม่แซว ๆ
ลูกโตคาแนวได๋จั่งบ่มาเห็นหน้า
แม่มาคอยแม่มาถ่า ถือกะต่ายืนเวิน
คอยลูกเอิ้นจนล้า เหลียวหาแล้วแมนบ่มี
แ่ม่เทิงอยากข้าวเฝ้าอยู่ประตูวัด
ยืนลัดอยู่ทาง ลูกเอ้ยซางบ่มานำบ้านเพิ่น
บ่อสงสารแม่บ่หล่า แลนมาจนอิดอ่อน
คุณแม่หย่ำข้าวป้อนเพียรเจ้าจั่งใหญ่มา
เจ้าอยู่ใสน้อหล่า หรือ เจ้าอยู่ศาลา
แม่แลนหาไปส่อง กะบ่เห็นหน้า เจ้าไปลี้อยู่ใส
แม่เหลียวงวกพุ่นงวกพี้
เทิงหลบลี้พองอยากอาย ลูกคำเอ้ย
เจ้าจั่งแมนเป็นฮ้าย ลืมแม่ผู้เพียรมา
ใหญ่เพียงลุงสูงเพียงตา มาซางลืมคุณเจ้า
หมู่เขาแซวเขาท้วงลูกโตไปใสนอ
แม่กะปากทอได้ เทิงให้พองอยากอาย
ลูกคำเอ้ย แม่อิดเมื่อยล้า ข้าวบ่มีในท้อง
กลืนน้ำลายลงฮอง เทิงยืนจ้องเหลียวเบิ่งหมู่

เห็นเขากินโจ้น ๆ เทิงขนคอนหาบเอา
กินนำเขากะบ่ได้ ฮ้อนปานฟืนไฟ
บายวาสิกินให้สมใจ กลิ่นเผาไหม้่กินบ่ลง
แม่เมือยหิวอยากข้าว หิวหลายจนโตสั่น
หันใจลงบ่ฮอดท้อง หมู่เขาจ้องเบิ่งหน้าโต
บอทันโดนเสียงโฮเอิ้น ยมพบาลเพิ่นเรียกคืน
แม่เทิงยืนน้ำตาหลั่ง น้ำตาพังอาบแก้ม
ยางก้มหน้านำก้นเขา
ยางบ่อปากบ่อเว้า ถือต่าเป่าคืนเมือ
ยางซมซานไปถึงบ้าน ยมบาลจับขังผูก
แม่มาอุกกั่งเอ้า เทิงข้าวบ่ได้กิน

ลูกแม่เอ้ย..คันพ่อแม่ตายจากบุญข้าวสากให้ทานหา
พ่อแม่ซวนกันมาให้ได้กินอิ่มท้อง ให้บอกพี่บอกน้อง
บุญข้าสากอย่าป๋าป่อย
อย่าให้พ่อแม่คอย
เหลือโตนเพิ่นต่อตั้ง คอยถ่ารับแจกกิน ลูกเอ้ย.....

##########################################
ต้นฉบับจากลายมือผู้เฒ่า อาจสิมีผิดเพี้ยนจักน่อย ถ่าไผเคยเห็นกลอนบทนี้
ถ่ามีหม่องผิด กะแก้ให้แน เพิ่นเขียนมาเรียงเป็นร้อยแก้ว ไผ่หวานมาเว้นวรรคตอน
เอง จักถืกหือบ่ ต้องขออภัย ไว้หม่องนี้เด้อค่ะ