สวัสดีค่ะวันนี้เจี๊ยบมีอะไรมาคุยให้ฟังเกี่ยวกับข้อคิดในชีวิตประจำวันค่ะ...........
ทางเดินชีวิตคนเรานั้นมีการลดเลี้ยว ขึ้นลงและมีฝากหนามพอสมคววรอยู่แล้วแต่คนเราก็ยังจะชอบเดินเข้าไปหากับดัก กว่าจะรู้ตัวว่ามันเป็นกับดัก ตัวก็จมลึกลงๆดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่ออก บางคนถึงกับตายคากับดักอยู่ตรงนั้นเอง..
กับดักชีวิตคือการติด ในสิ่งต่างๆที่เป็นภัยต่อชีวิตไม่ว่าจะเป็นบุหรี่-เหล้า-การพนัน-อาหาร-ของหวาน-ยาเสพติดเที่ยวกลางคืน-ทีวี-เกมส์อินเทอร์เนตและอื่นๆอีกร้อยแปดพันประการ...
เพราะเหตุใดเราถึงเดินเข้าไปติดอย่างรู้ตัวและเต็มอกเต็มใจทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งเหล่านี้เป็นภัยแก่ชีวิต ดิฉันขอตอบว่าเพราะ"ความประมาท" แม้ว่าเราจะรู้อันตรายของมันและรู้ว่าใครเคยตกเป็นเหยื่อของมันบ้าง แต่เรามักเชื่อว่าจะไม่เกิดแก่เราแน่ๆเพราะระวังตัวอยู่ นี่เป็นความเชื่อลมๆแล้งๆและโง่เขลา..
ในความจริงแล้วไม่มีอะไรจะใช้วัดได้เลยว่าเมื่อไหร่เราจะเดินทางมาถึงจุดที่จะติดจนถอนตนไม่ขึ้น..เหล้าและชีวิต...เหล้าและชีวิต...