เคยแคร์คนที่ไม่มีตัวตนมากกว่าคนที่มีอยู่บนความจริงไหม??

[หมูน้อย]

......เคยใช้คำว่าเพื่อน..กับคนที่ไม่เคยมองเราเป็นเพื่อน...

ความรู้สึกที่ทำให้ตัวเรารู้สึกน้อยใจ และน้อยใจ
เชื่อว่าทุกๆคนคงมีความรู้สึกเหล่านี้อาจเป็นเพราะเราจริงจัง
จริงใจ ให้ความสำคัญกับสิ่งๆหนึ่งนั้นมากเกินไหม..ไม่รู้สิ
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น..


ตั้งแต่เช้าการได้รับข้อความที่เราเห็นครั้งแรกเหมือน รู้สึกดีใจมาก..
แต่ทำไม เพียงไม่นานๆ อะไรบางอย่างมันเปลี่ยนความ รู้สึกจากดีใจกลายเป็นเสียใจได้

ในปัจจุบันสังคมเราเสมือนสังคมที่มีแต่ความขัดแย้ง
ขัดแย้งกันทั้งในความคิด และการกระทำ
สาเหตุของความขัดแย้งส่วนใหญ่อาจ

มักจะมาจากพื้นฐานของความเชื่อ
ของแต่ละคนที่ได้รับการสั่งสมมา
ประสบการณ์ของแต่ละครอบครัวที่มีความแตกต่างกัน

แม้กระทั่งความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในใจเรา คือ ตัวของเรา

ซึ่งเป็นผู้รู้สึกขัดแย้ง บางคนรู้สึกเศร้า บางคนรู้สึกเร่าร้อนทุรนทุราย
เพราะพยายามหาทางให้ตนเองเป็นฝ่ายชนะ คือ

ทำอย่างไรให้เขาคิดเหมือนเรา ทำเหมือนเรา เข้าใจเรา
เมื่อผลปรากฏว่า ไม่ใช่...ขัดแย้ง..หงุดหงิด..ไม่มีสมาธิทำงาน..ไม่มีสมาธิเรียน ..ทำให้เสียเวลา

ตั้งแต่เช้ามานี้หมูน้อยรู้สึกวนเวียนอยู่กับเรื่องของความขัดแย้ง(ในใจ)
เกิดความรู้สึกแย่ในบางเรื่อง(ที่เราแคร์มากเกินไป)
จนทำให้ตั้งคำถามกับตนเองเสมอว่า “ทำอย่างไร เราถึงจะหายจากความเจ็บปวด
ที่เกิดจากความขัดแย้งนี้ได้” คำถามนี้มันวนเวียนอยู่ในสมองตลอดเวลา.....

ว่าทำไมเราต้องแคร์ความรู้สึกคนที่เราไม่ได้รู้จักกันมากไปกว่าแค่พิมพ์ข้อความส่งหากันเลย
ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมเราถึงแคร์ความรู้สึกของคนที่ไร้ตัวตน มากกว่า
ทำไมเราต้องเสียเวลาทำอะไรต่อมิอะไรเพื่อให้เข้าใจในความคิด ความจริง
มากกว่าการให้เวลาต่อการทำงาน ต่อคนที่อยู่ข้างๆๆเรา



หมูน้อยเองก็ไม่เข้าใจ..ว่าทำไมหมูน้อยต้องแคร์
คนที่เราใช้คำว่าเพื่อนกับเขา...แต่เขาไม่เคยมองหมูน้อยเป็นเพื่อน...
ทำไมต้องแคร์คนที่ไม่มีตัวตนมากกว่าคนที่มีอยู่บนความจริงไหม??

[pui.lab]

เอื้อยก็ตอบบ่ได้คือกันน้องหมูน้อย ว่าทำไมน้องถึงแคร์ อิ อิ

สำหรับพี่ป้อยยยย แคร์ทุกคนที่อยู่รอบข้างค่ะ ไม่ว่าเป็นเพื่อน พี่ น้อง
หรือคนรู้จัก แคร์ในที่นี้หมายถึง เค๊าไม่สบายใจหรือป่วยไม่สบาย หรือ
มีปัญหาอะไรที่เราพอช่วยได้

[มะเหมี่ยว]

บางเทือma..เหมี่ยว กะมีความรู้สึกบ่ต่างไปจากหมูนอ้ยดอก แต่ก้อต้องย้อนกลับมาคิดว่า ไม่มีอะไรแน่นอนในโลกใบกลมๆนี้ อะไรจะเกิดมันก้อต้องเกิด อนาคตเป็นสิ่งที่เรามองไม่เห็น...เพราะฉะนั้น ก้อต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำทุกวันให้ดีที่สุด ma..เหมี่ยวเชื่อว่า สิ่งดีดีที่เราคิด เราทำ วันนึงมันจะต้องส่งผลให้เราได้รับสิ่งดีดีตอบแทนมา ...เนาะจ้าหมูน้อย(หน้าหยังน้อมื่อนี่) เป็นกำลังใจให้เด้อจ้า :1- :1- :l- :l-

[๛หนุ่มบ้านไกล๛]

เป็นตัวของตัวเองแหละครับดีทีสุดแล้ว ถึงแม้บางครั้งความหวังดี ปรารถนาดีของเรา เขามองไม่เห็นความสำคัญเลยก็ตาม คนที่เจ็บ และแบกรับความรู้สึกคือเรา จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเราก็เป็นของเราแบบนี้ จริงจังกับใครสักคนนึง แต่ผลได้รับกลับมามันไม่เป็นอย่างที่เราคิด รู้สึกผิดหวัง เสียใจเป็นธรรมดา

พยายามอย่าอยู่คนเดียวครับ หาอะไรทำ พบปะพูดคุยกับผู้คนให้มาก ๆ เปิดใจกว้างๆ ยอมรับผู้คนเข้ามาในชีวิต อย่าให้ความสำคัญกับเค้ามากเกินไป ถอยมาอยู่ ที่ ที่เราควรจะอยู่ถ้ามันไม่ใช่..

เวลาเท่านั้น มันจะทำให้เราดีขึ้น

เป็นกำลังใจให้นะครับ

[นู๋น้อย]

หลายครั้ง นู๋น้อยกะเป็นคือเอื้อยหมูน้อย แคร์คนที่บ่มีโตดน จนลืมมองคนรอบข้าง เฮ้ย!!! หลาย ต่อหลายครั้งมานั่งฮ้องไห้กับคำเว้าที่บ่มีที่มา ที่ไป แต่สิ่งที่เฮ็ดให้เข็มแข็งมาได้กะคือเวลา และคนรอบข้างที่นู๋น้อยมักมองผ่านไป :b-b หัวอกเดียวกัน เด้อ ค้า ฮ้าๆๆ แคร์สิ่งที่บ่มีโตตน มากกว่าคนที่แคร์เรา พะนะ

"เป็นตัวของตัวเองแหละครับดีทีสุดแล้ว ถึงแม้บางครั้งความหวังดี ปรารถนาดีของเรา เขามองไม่เห็นความสำคัญเลยก็ตาม คนที่เจ็บ และแบกรับความรู้สึกคือเรา จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อเราก็เป็นของเราแบบนี้ จริงจังกับใครสักคนนึง แต่ผลได้รับกลับมามันไม่เป็นอย่างที่เราคิด รู้สึกผิดหวัง เสียใจเป็นธรรมดา" แม่นยุจ้าอ้ายคนไกลๆ แต่บางเทื่อ มันก็..เป็นเองมัน แบบว่า นั่งไห้ใส่เสียงฝน..นะน้า ฮ้าๆๆๆ เป็นกำลังใจให้คือกัน เอื้อยหมูน้อย

[บ่าวจัย]

คุณรักเขาเข้าแล้ว เพราะเหตุนี้ละเจ้าถึงแคร์เขา แคร์ความรู้สึกของเขา ย้านเขาเข้าใจเจ้าของผิด

[ข้าวต้มมัด]

แอบรักเขาหล่ะสิ อิอิ เรื่องของหัวใจ มันห้ามกันไม่ได้จ้า เดี๋ยวก็รักเดี๋ยวก็ลืม

[พล พระยาแล]

ทุกวันนี้พี่เองก็มีความรู้สึกว่าแคร์ความรู้สึกของคนที่ไม่มีตัวตนมากกว่าในหนังสือซะอีก พี่รู้ว่าพี่กำลังคิดผิด เพราะบทสรุปสุดท้ายของโลกไซเบอร์ก็คือไม่มีอะไรที่จีรังและยั่งยืนเท่ากับโลกของความเป็นจริง ทุกวันนี้ก็พยายามเตือนตนเสมอ ๆ ว่า "มันไม่ใช่" "มันไม่จริง" "มันไม่จีรัง" "มันไม่ยั่งยืน"

หลายคนลืมครอบครัว ลืมญาติสนิทมิตรสหาย เพราะหลงมนต์เสน่ห์ของตัวหนังสือ ทั้ง ๆ ที่ไม่เคยเห็นหน้ากันเลย อะไรทำให้เป็นเช่นนั้น เพราะชั่วโมงบินยังไม่สูงพอ หรือจิตใจไม่แข็งพอ หลายคนลืมสามีภรรยาออกนอกบ้านเตลิดเปิดเปิง ทั้ง ๆ ที่มีวุฒิภาวะนี่แหละ

ขนาดในโลกของความเป็นจริงยังหาความเที่ยงแท้แน่นอนอะไรไม่ได้ และในโลกของตัวหนังสือซึ่งเปรียบเสมือนเหรียญด้านเดียวล่ะ เราจะเชื่อใจเขาได้แค่ไหน ? เราอาจตั้งคำถามสงสัย แต่เราก็กำลังจะเดินเข้าหามันใกล้เข้าไป ๆ ทุกที

แต่ก็น่าแปลกนะ ในโลกไซเบอร์อย่างบ้านมหาดอทคอม ระยะเวลาที่ผ่านมา พี่เจอคนดี ๆ ทั้งนั้น หลายคนแสดงออกถึงความจริงใจ หลายคนเดินทางจากต่างประเทศ เดินทางจากต่างจังหวัด เพื่ออยากพบอยากเจอพี่ จึงมีความรู้สึกมีความสุขที่ได้อยู่ที่นี่

แต่ในอีกด้านก็อาจมีความไม่สบายใจอยู่บ้างในบางเรื่อง ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของธรรมชาติ แต่ก็ต้องยอมรับในข้อแตกต่างตามที่กล่าว เพราะคนเราไม่เหมือนกัน จะให้คิดเหมือนเรานั้นเป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง ฉะนั้นตัวเราเองต่างหากที่จะต้องเป็นฝ่ายที่ยอมปรับตัวเข้าหาเขาเพื่อลดความขัดแย้ง และสร้างบรรยากาศที่ดี ...ทำไม ? เพราะอะไรหว่า ?

สุดท้ายท้ายสุดตอนอวสานจริง ๆ เราก็จะรู้ว่า ไม่มีอะไรที่จะจริงแท้แน่นอนเท่ากับโลกของความเป็นจริง เพราะนั่นคือภาพจริง ๆ ที่ไม่ใช่แค่ "ภาพลวงตา"

[หมูน้อย]

ขอบคุณทุกกำลังใจจ้า
ขอบคุณทุกข้อความคิดเห็น
ขอบคุณพี่ปุยคนงาม น้องมะเหมี่ยว หนุ่มบ้านไกล นู๋น้อย บ่าวจัย
ข้าวต้มมัด และอ้ายพล

ตอบอ้ายบ่าวจัย และพี่ข้าวต้มมัด จ้า
ไม่ได้แอบรัก และไม่ได้มีความรักให้คนในเรื่องราว
ที่เจอค่ะ แต่ความรู้สึกความเป็นเพื่อนที่ยิ่งใหญ่และอยู่กับเราได้นานกว่าความรัก

แต่ก็รู้สึกดีนะ..ที่อย่างน้อยครั้งหนึ่งเราก็ได้รู้จักกับคนที่ไร้ตัวตน
ที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึก(ในความเป็นเพื่อน) หากแม้ว่าวันนี้
หรือต่อจากนี้ไป...หมูน้อยจะไม่มีเขาคนที่ไร้ตัวตนเป็นเพื่อนอีกต่อไป

แต่ก็ดีใจ..ที่อย่างน้อยก็มีความสึกที่ดีต่อเพื่อนที่ไร้ตัวตน
อย่างน้อย..ก็ทำให้เราได้รู้จักการใช้ชีวิตอีกวิถีหนึ่งบนโลกไซเบอร์
ขอบคุณวันนี้ที่เพื่อนไร้ตัวตน..ทำให้คนคนนี้รู้จักหันมามองตัวเองมากขึ้น
ลดการใส่ใจคนอื่นที่อยู่คนละโลกกับเรา(ความจริง ไซเบอร์)

แม้วันหนึ่งตอนสุดท้ายจะอวสานเหมือนที่อ้ายพลว่า...
แต่หมูน้อยก็ดีใจที่อย่างน้อยก็มีเพื่อนทีไร้ตัวตนที่เราแคร์ :l-:l-
จะได้มีประสบการณ์ไปเล่าให้ลูก หลาน ฟังในอนาคต

[สะใภ้อิสาน]

ที่เจ็บก็เพราะแคร์ ถึงแม้เค้าคนนั้นจะเป็นเพียงแค่เพื่อน
และยิ่งเจ็บมากที่รู้ว่าเค้าไม่ใส่ใจกับการที่เราแครเค้าเลย