เวลาเดินเร็วกว่าเข็มนาฬิกาใช่ไหม..นั่งถามตนเองในช่วงเวลาที่ได้หยุดหายใจเพียงไม่กี่นาที
มันเกิดอะไร...เราทำทุกสิ่งเพื่ออะไร..ทำไมเราต้องทำงานเหนื่อยมากขนาดนี้..
มีคนถามว่า “ทำงานเพื่ออะไร....ชีวิตเธอจะอยู่ถึงวันไหน”
กี่ปัญหาที่เราต้องเผชิญ และหาแนวทางแก้ไขในวันๆหนึ่ง….ท้อไหม อาจมีบ้าง
แต่อย่าถามเลยว่าเหนื่อยไหม.....เซลล์ในสมองตายเกือบหมดแล้วมั่ง...
แรงใจที่ต้องกลับมาอ่านอีกหนึ่ง..เพื่อค้นหาคำตอบให้กับความคิด
หวนมาอ่านกระทู้ที่แสนจะดีมากๆๆของดีเจปุ้ย
เรื่องของ คิมฟุค...อ่านแล้ว..อ่านอีกหลายรอบ..
พบคำตอบและข้อคิดมากมาย...
ขอบคุณดีเจปุ้ยที่นำสาระดีๆมาฝาก
ทำให้วันนี้แม้จะเหนื่อยมากกับการพิสูจน์อักษรเป็นร้อยหน้า
กับการส่งกลับไป กลับมาเพื่อแก้ไข..เหนื่อยนะ..
แต่มีคนเหนื่อยกว่าเราเยอะ..เราต้องอดทนต่อไป....
'อภัยว่ายากแต่ลืมยากกว่า ชนะด้วยการเผชิญกับความเจ็บปวด อภัยได้โดยไม่ต้องลืม'โค้ด PHP:
(Kim Phuc (คิม ฟุค) จำภาพเด็กผู้หญิงวิ่งแก้ผ้าได้บ่(http://www.baanmaha.com/community/thread38154.html)
'ฉันอยากบอกเขาว่า เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงประวัติศาสตร์ได้ แต่เราควรพยายามทำสิ่งดีๆ เพื่อส่งเสริมสันติภาพทั้งในปัจุบัน และอนาคต'
'ฉันพบว่าการบ่มเพาะความเกลียดเอาไว้สามารถฆ่าฉันได้'
'หัวใจฉันมีความอ่อนโยนมากขึ้นเรื่อยๆ เดี๋ยวนี้ฉันสามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องเกลียด'
เราไม่อาจควบคุมกำกับผู้คนให้ทำดี หรือไม่ทำชั่วกับเราได้ แต่เราสามารถควบคุมกำกับจิตใจของเราได้
เราไม่อาจเลือกได้ว่า รอบตัวเราต้องมีแต่คนน่ารัก พูดจาอ่อนหวาน
แต่เราสามารถเลือกได้ว่า จะทำใจอย่างไร เมื่อประสบกับสิ่งไม่พึงปรารถนา
'ฉันน่าจะโกรธ แต่ฉันเลือกอีกทางหนึ่ง แล้วชีวิตฉันก็ดีขึ้น'
บทเรียนของคิมฟุค คือ ในเมื่อเราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้ เราจึงไม่ควรปักใจอยู่กับอดีต แต่เราสามารถเรียนรู้จากอดีตเพื่อทำปัจจุบันและอนาคตให้ดีขึ้นได้
บทเรียนจากอดีตอย่างหนึ่งที่เธอได้เรียนรู้มาก็คือ การอยู่กับความโกรธ เกลียด และความขมขื่น นั้น ทำให้เธอเห็นคุณค่าของการให้อภัย
Bookmarks