ไปทางได๋น้อเจ้า เฒ่าเก่าเจ้าคารมย์
ผู้สมญานักปรารชณ์ศรี(สะท้าน) ผู้เพิ่นมีดีกรีล้น
หรือว่าหนีไปซ่น หลบหนีคน อลเวก
ไปนั่งนอนเอกขเนก ฟังวิเวกอยู่ผุเดียว
เหลียวแนมเบิ่งขึ้นฟ้า เว้าผญ๋าไปตามท่ง
อย่าสุหลงป่วงเว้า เข้ามาแมะมาซ่อยเขียน
ได้ร่ำเรียนวิชาแล้ว ฮู้แปวป่องทางภาษา
แต่งผญ๋าพรรณา ใช้ปัญญาหาผู้เทียบ
บ่มีไผ๋มาเปรียบ เทียบผญ๋าอาจารย์ใหญ่
นางได้ไตรตรองดู ที่ท่านครูบรรยาย
วิจิตรหลายภาษาเว้า เดาไปได้สองง่าม
ตามฉันทลักษณ์ถูกต้อง บ่มีพร่องเรื่องผญ๋า
หรือไปนั่งหลับตา ภาวนาอยู่ใต้ฮ่ม
หรือว่ามีสวนส้มสวนดอกไม้ เลยเฮ็ดให้ใจบ่ซา น้อ...อาจารย์เอ้ย
ในฐานะแฟนผญ๋าอาจารย์ยังคิดฮอดคิดถึงอยู่คือเก่าเด้อค้า
Bookmarks