กลอน ลำ น้ำตาไหล ไกลบ้าน ทำนอง ขอนแก่น เด้อจ้า
น้ำตาไหลไกลจากบ้าน มันแสนที่ทรมาน มาไกลบ้านดอกลิบลี่
ได้ลาห่างไกลหนี มีแต่อุกอั่งเอ้า คิดนำเจ้าพ่อแม่นาง
แนวเคยอยู่เคียงข้าง มีอีหยัง ได้เอิ้นใส่ เดี๋ยวนี่จากมาไกล
น้ำตาไหลลาดแก้ม สิแนมได้กะบอเห็น ย้อนจำเป็นจังไกลเจ้า
มาหาเอาดอกเงินหมื่น บอว่าวันหรือคืน อดทนฝืนอดกลั้น
อยากเมือบ้านนั่นอีหลี หรือแมนซาติก่อนกี้ กรรมเวรมีได้นำจ่อง
ได้ไกลจากพี่น้อง ได้ฮ่ำฮ้องดอกห้วงหา หรือแมนซาติก่อนน่า
นางเคยเอานกน้อย พรากแม่ดอกมันมา นางเคยเอาลูกกา
พรากแม่มันดอกมาเลี้ยง ชาตินี่เคืองมานำทื่น มาเอาคืนทื่นเข้าใส่
นางได้รับชอใช้ กรรมทำไว้ย้านแมนจริง พรากลูกลิงเอามาตุ้ม
กรรมมารุมดอกคุมจ่อง พรากลูกนกขุนทอง มาขังกรงจ่องไว้
กะเลยได้ดอกใส่กรรม ชาตินี้ได้ชอกช้ำ กรรมก่อนได้ฮอนเห็น
กรรมพาเวรนำไป ได้ห่างไกลดอกลัยบ้าน ทรมานได้นอนให่
น้ำตาไหลไกลจากแม่ เด้หนอ ไกลน้อพ่อเจ้า บิดาหง่าวให้อยู่เหย็น
ย้อนจำเป็นจังไกลบ้าน ไกลเฮือนซานบ้านพ่อแม่ ว่าแมนกรรมน้อแท้แท้
หาทางแก้กะบอมี กรรมเวรอออออออออ เอ้ย
[MUSIC]http://www.file2go.com/mrun.php?me=369s1[/MUSIC]
ขอฝากแต่เสียงมาสู่คุณป้าฟัง เศร้าๆจั๊กหน่อยนึง
[MUSIC]http://www.file2go.com/mrun.php?me=455s3[/MUSIC]
ลำล่องไปแล้วกะสิเต้ยจักหน่อยเด้อคุณป้า :1-:1-:1-
ลำทำนองขอนแก่น สิโศรกๆแนดอกจ้า
ใจของน้อง แมนหมายปองตั้งแต่พี่ พี่เอ๋ยพี่ ร้อยหมื่นชายในโลกนี่
บอมีได้ดอกว่าคือ น้องยังถือคำหมั่น บอมีวันว่าสิเปลี่ยน ถึงปีเดือนสิเปลี่ยนย้าย
บอมีได้สิเปลี่ยนนำ แฮงฮักซายหลายอีกซ้ำ เว้าอำอำให้เห็นใจ ให้พี่ซายคนดี
อย่าด่วนหนีอีนางน้อง อย่ามีสองคือคำเว้า คำหนักเบาบอมีว่า จำวาจ๋าว่าไว้
ยังจำได้อยู่บอซาย ซ่างมาคือเป็นฮ้าย อ้ายมีใหม่มาหยามใจ
แทบบอไหวแท้นอเฮา ได้นั่งเหงาซ่ำคนบ้า กลืนน้ำตาลงในท้อง
ต้องหมองหม่นดอกทนอุก ทุกหัวใจมาหลายวัน อ้ายเปลี่ยนผันบอคือกี้
ชายคนดีอ้ายคนนั่น มาต่างกันบอคือเก่า เสียแฮงข่อยฮักเจ้า
บอเคยเว้าดอกผู้ได๋ มีฮักเดี๋ยวแต่เพียงอ้าย ซายเอ๋ยซายอ้ายมาต่าง
ซ่างมาวางน้องไว้ เหลือใจแท้พ่อแม่เอ้ย บอเห็นเลยซั้นบ้ออ้าย
เบิ๊ดความหมายแล้วบ้อพี่ ถิ่มไปมีผู้ใหม่แล้ว มันเป็นแป้วระหว่างทรวง
เฮอออออออออเฮ่ย น้อพี่เอ่ยยยยยยยยยย
นอนคนเดียวเหี่ยวใจอ้าย หลายคืนกะคือเก่า สังมาทุกข์อุกอั่งเอ้า ได้นอนเศร้าสะม่อยคีง พิกไปมามิดอิ้งติ้ง บ่มีปากเสียงจา เหงาอุราทนทุกข์ บ่ม่วนใจคือไฟเอ้า อ้ายนั่งเหงาพระทัยเพ้อ ขั้นมีเธอคือสิอุ่น หัวใจชายอ้ายบ่มุ่น ย้อนแม่คุณอุ่นเอื้อ ได้เฝือฝั่นกล่อมพระนาง ความฝันหมายชายบ่ฮ้าง คันมีคู่ซูถนอม หอมแต่คำความฮัก ได้คิดถึงคนึงเจ้า เอาละหนอหนาวนี้ มีไผนอสิมาสู่ ห่มหัวใจให้บักอ้าย หลายปีแล้วแต่อยู่เดียว.....นี่นอ.........
(ลำทองขอนแก่นครับผม)
Bookmarks