อภิวัฒน์เบื้องพลเมืองผญากล่าว
บอกเรื่องราวพอฮู้เป็นครูหนังสือข่อย
บ่เคยจางจืดจ้อยคือเกลือจ้ำแฮ่งเค็ม
ตกบ่อนเข้มกะเต็มถุงกระบุงกระต่า
สืบกันมาแต่ต้นจนถึงรุ่นหุ่นสมัย
สังสิไลลาถิ่มเป็นสนิมคือของเก่า
คั่นหมู่เฮาบ่เตื้องภูมิเมืองถิ่มป่อย
คนสมัยหนุ่มน้อยกะป๋าถิ่มเป่าดาย
บ่หว่าฝั่งขัวซ้ายแลงงายแปรเปลี่ยน
วิถีเวียนต่างกี้เทคโนโลยี่หากต่างกัน
ความสำคัญผิดหม่องครรลองกะฝืนฮีต
ทางจารีตกะผิดเพี้ยนเป็นคือเสี่ยนถั่งแทง
พิษสำแดงหมกมุ่นหลงลืมคุณคนหัวด่อน
หาแต่ควมเดือดฮ้อนสุมไฟซ่อนอยู่บ่วาย
ควมคิดเห็นกะเป็นฮ้ายฝักฝ่ายแต่กูมึง
บ่คำนึงเลยไผลูกพ่อไทยคือเดียวด้าม
ถิ่นสยามเมืองยิ้มใสฮอยพริมบ่คือเก่า
พวกชาวเฮาพี่น้องสิมองหน้ากันจั่งได๋
นับฮอยไทที่เขาหย่อสิเหลือบ๊อท่ฮิ้นไต่
ขั่นบ่ฮักกันไว้แหม่นไผแท้สิฮักเฮา...น๊อพี่น้องเอ้ย
อ้างข้อความนี้
Bookmarks