อย่าใช้คำว่า เรียน เถาะน้อง ใช้คำว่าเบิ่ง หรือศึกษา ซะเนาะ เพราะอ้ายบ่แม่นครูแมะเนาะ
อ้ายบ่อาจกล่าวต้าน เป็นอาจารย์ผญาเก่า..ดอกนาง
เพียงเป็นคนอยากเว้า ผญาต้อย ต่อยกลอน..ซั้นแหลว
อย่าใช้คำว่า เรียน เถาะน้อง ใช้คำว่าเบิ่ง หรือศึกษา ซะเนาะ เพราะอ้ายบ่แม่นครูแมะเนาะ
อ้ายบ่อาจกล่าวต้าน เป็นอาจารย์ผญาเก่า..ดอกนาง
เพียงเป็นคนอยากเว้า ผญาต้อย ต่อยกลอน..ซั้นแหลว
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
แมนสิทุกข์อยากฮ้าย อย่าสุหน่ายสุแหนง พี่เอ้ย
อ้ายคำแพงกลับคืนมา กะว่าดีเหลือล้น
คันได้แนมเห็นส้น คนหลังรุ่นเก่า
มาพอได้จาเว้า คำเค้าเก่าผญ๋า
ใช้ปัญญาคิดค้น คำคนจำจือ
คือเจ้านิบ่มีแล้ว ในภาคพื้นอีสาน
ฉันทลักษณ์ถูกต้อง เข้าทำนองผญ๋ากาพย์
และที่ทราบแน่แน่ มีแปลสองมุม
จนเกิดเป็นจุ้ม ตามหานักปราชณ์
คนฉลาดอย่างเจ้า สมแล้วแปวป่องเดิม พี่เอ้ย
สิเติมอีกจักหน่อย น้องน้อยเอิ้นอาจารย์
บ่แมนได้เอิ้นอาจารย์ ปากหวานจาสื่อๆติ
ถึงแมนพี่สิบ่รับรู้ กะสิเว้าให้ฟัง
นางได้บูชาอ้าย คืออาจารย์ใหญ่ผญ๋าเอง
ก่อนสิได้บรรเลง เขียนกลอนมากล่าวอ้าง
ก่อนนางนอนทุกมื่อ หลังจากสวดมนต์
นางได้ขอฮ่มซ่น สี่ท่านอาจารย์ใหญ่
หนึ่งในคนที่กล่าวต้าน คือศรีสะท้าน พี่เอ้ย
๑) สมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี) ๒) ราชกาลที่สาม ๓) ครูกวีกลอนสุนทรภู่ ๔) ปราชณ์อีสาน ศรีสะท้าน
อย่าให้น้องปึกนำคำเว้าว่าซ้านจ้า
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ข้าวต้มมัด; 04-12-2010 at 15:04.
คำสอนชี้เมธีเผิ่นกล่าว เปรียบเบิ่งดาวอยู่ฟ้ายามรุ่งฮุ่งใส
เหลียวเห็นแสงคือใกล้ แต่ห่างไกลเป็นแสนโยชน์
โลภโกธรหลงปลงบ่ได้ คนใจมืดปืดบ่เป็น
บาปบ่ทำกรรมละเว้น คืนเดือนเพ็ญเห็นกระจ่าง
ยามฟ้าสางสว่างแจ้ง แสงสะท้อนหากอ่อนลง
อย่าได้หลงยึดหมั่น สาระพันในทุกข์โศก
โลกกะธรรมนี่บ่แน่ มันแปรปี้นอยู่บ่เซา
ศิริสูรย์คือบุญเค้า เดือนกับดาวดั่งเทียนส่อง
ขอบครรลองเป็นที่ตั้ง ยังหวังพึ่งพุทธคุณ
ถือเป็นบุญหลายล้น เกิดเป็นคนในโลกฮ่วม
สุขหรือทุกข์ได้อยู่ร่วม ควมเกิดแก่เจ็บตาย
บ่คะลำสิทำลาย มิตรสหายกะแดดิ้น
ควมติฉินบ่ผินอ้าง ยอมละวางโอดสะอ่ง
ทรนงหว่ากูแน่ มันตายแท้กันสู่คน ...พี่น้องเอ้ย
โสกากลั้นโลกันต์ มหันตเพท
อุปัตติเหตุฮ่อมฮ้าย ขยายกว้างก่อกวม
ทะเลหลวงหลั่งถ้วม น้ำฮ่วมกระแสลม
แผ่นดินจมสะเทือนไหว ลูกไฟควันกุ้ม
มรสุมฟองคลื่น ผืนนาวาเป็นบ้าป่วง
คนหลายหลวงล่าวล้ม จมน้ำท่าวตาย
บ้านเฮือนหายจมหมิ่ง เป็นความจริงแล้วนอพ่อ
ฮอดพอศอล่วงล้ำ คำพระเจ้ากล่าวทวย
เถิงหว่างโลกโศกส้วย เนิ้งอ่วยอาวะสาน
ตกเถิงกาลโลกา ถืกนาวาล้าง
คนหากบางตายเสี้ยง เหลือเพียงเป็นบางบ่อน
คำพุทธพยากรณ์ องค์พระพุทธิเจ้า เพิ่นไขเว้าสืบมา นั้นแหลว
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
แม่นยุอ้าย อั่น ตอนนี้ ปี ๒๐๑๑ เนาะจ้า ญป.สิไปก่อนหมู่เด้อเบิ่งทรง คั่นแม่นเกาะญป.จม กะพากันอพยบกลับอิสานบ้านเฮาไว่ก่อนโลดเด้อพี่น้อง อย่างน่อยกะเป็นที่ราบสูงปลอดภัยที่สุด ทางเหนือกะยังสิมีแผ่นดินไหวเป็นบางที่ ดีที่สุดทางภาคเฮาเด้อพี่น้องเอ้ย
ปล. แน่ะ จะแม่นพาน้องหลอนจะของแต่เช้าเนาะอ้ายศรีกะดาย หึยย
มองต่าง..อย่างปลง
Bookmarks