นาทีชีวิต

[prayoon]

นาทีชีวิต

มื้อนี้ขอเสนอนิทาน ที่เกี่ยวกับเรื่องราวชีวิตอันแสนที่จะเศร้า เคล้าน้ำตา หรือเอิ้นง่ายๆว่า
หนังชีวิต แต่กะขอให้ข้อสังเกตุเบื้องต้นสำหรับแฟนนิทานว่า นิทานกะคือนิทานนั้นหล่ะ
อย่าสะไปจริงไปจัง ผุลางคนอาจสิเคยได้ยินได้ฟังมาก่อน อ่านแล้วกะให้คิดเสียว่า ได้
ความเพลิดเพลินพอเป็นยาชูกำลังชีวิตกำลังใจไปมื้อๆกะพอแล้วเนาะ เชิญรับฟังได้ ณ
บัดนี้

มีเหตุการณ์ที่บ่คาดสิคิดเกิดขึ้นอีกหล่ะพี่น้อง มันกำลังเกิดขึ้นอย่างกะทันหันกับเครื่อง
ยนต์ของเครื่องบินลำหนึ่งซึ่งบินอยู่เทิ่งฟ้า ทำให้เครื่องบินดักหัวดิ่งทะยานสู่พื้นโลกอย่าง
รวดเร็ว ซึ่งในเครื่องบินลำนี้มีคนอยู่นำกัน 5 คน แต่อนิจจามีร่มซูซีพเพียงแค่ 4 อันทอ
นั้น... สิเฮ็ดจั่งใด๋ดีล่ะพี่น้อง..
ชายคนแรก เพิ่นเป็นรัฐมนตรี กะเลยเว้าขึ้นว่า.......

“.....ตอนนี้ประชาชนกำลังรอให้ผมไปซอยเหลือและพัฒนาประเทศ ถ้าว่าขาดคนจั่งผม
ไปนี้...ประชาชนและประเทศชาติสิเป็นจั่งใด๋ ผมขอไปก่อนกะแล้วกันนะ! .....”

เว้าขาดคำ ท่านรัฐมนตรีกะหยิบเอาร่มซูซีพ โดดย่อยลงจากเครื่องบินก่อนหมู่

ชายคนที่ 2 เพิ่นเป็นเจ้าของธุรกิจหมื่นล้าน ฟ้าวเว้าขึ้นอีกว่า......

“....โอ้ว ธุรกิจของผมมีเครือข่ายอย่างกว้างขวางทั่วประเทศ ถ้าขาดนักบริหารจั่งผมไป
นี่ ลูกน้องของผมหลายหมื่นคน คือสิบริหารงานและทำงานกันบ่ได้ ธุรกิจสิล้มเหลวได้ คน
หลายคนกะสิตกงาน บ่ได้ บ่ได้ ผมขอไปก่อนหล่ะ.....” ว่าแล้วเจ้าของธุรกิจเพิ่นกะดึง
ร่มชูชีพโดดย่อยลงจากเครื่องบินแบบบ่ย่านตายไปเป็นคนที่สอง

ชายคนที่ 3 ผุนี่เสียงตะโกนมาก่อน สมกับเพิ่นเป็นนายพลสั่นแหล่ว.....

“....ตอนนี้มีทั้งโจร ผู้ก่อการร้าย ผู้ค้ายาเสพติดและกะปัญหาต่างๆอีกมากมาย ถ้าขาด
ผมไปนี้ ประชาชนคงอยู่อย่างไม่สงบสุขแน่นอน....” พะนะเพิ่นว่า ดึงเอาร่มชูชีพไว่ บ่
สนไผทั้งสิ้น แล้วกระโดดลงจากเครื่องบินไปจ้อย

สุดท้าย...อนิจจา เหลือเด็กน้อยที่เป็นลูกเสือ กับบาทหลวงนั่งอยู่นำกัน

บาทหลวงกะเลยเว้าขึ้นว่า.....”...บักหล่าเอ๊ย... พ่อก็แก่แล้ว คือสิทำประโยชน์อิหยังบ่
ได้หลายท่อเอ็งดอก เอ็งเอาร่มชูชีพนี้ไปซะ แล้วฟ้าวโดดลงก่อนที่เครื่องบินสิตกถึง
พื้น..ไป๊...”

ลูกเสือ ตอบบาทหลวงขึ้นว่า “....บ่ต้องดอกครับคุณพ่อ! ตอนนี้เหลือร่มชูชีพ 2 อัน
พอดี....ว่างหนึ่งฮั่น จั๊กผุใด๋หยิบเป้ลูกเสือของผมไปครับ!....”


สิบ่เป็นการดีกว่าบ้อ ที่เฮาสิไซ้เวลาจั๊กหน่อยหนึ่ง เพื่อพินิจพิจราณาว่า สิ่งที่โตเฮา
กำลังมุ่งมั่นทำเอาเป็นเอาตายอยู่ซุมื้อนี้ นั่น มันเป็นร่มชูชีพสำหรับเฮาหรือครอบครัวเฮา
เมื่อยามมีวิกฤติหรือมันเป็นแค่ “เป้ลูกเสือ”


ขอได้รับความขอบคุณจากพี่น้องบ้านมหาที่เข้ามาติดตามอ่านนิทาน มื้อนี้จบซำนี้สาก่อน


ขอขอบพระคุณในข้อมูลดีๆ จากหนังสือ ถอดรหัสแนวคิด เพื่อชีวิตที่มีคุณค่า รศ.ดร. ชัยณรงค์ วงศ์ธีรทรัพย์

[บ่าวธนา]

มวนๆอ๊ะหลีครับอ้าย

[น้องไอซ์]

ขอบคุณค่ะสำหรับความม่วนชืนและข้อคิดดีๆๆ