สังคมทุกวันนี้เอาแต่ใจให้แก่กันและกัน ส่วนมากจะเป็นใจที่ไม่ดี โดยลืมเอาน้ำไปคู่กับใจด้วย คือ ลืมให้น้ำ + ใจ หยิบยื่นให้แก่กัน
น้ำใจเป็นสิ่งที่ไม่ได้ซื้อได้หา ไม่ได้ลงทุน ส่วนน้ำดื่มอาจซื้อหามาบ้าง หาตามภูมิประเทศหรือหาได้ตามอัตภาพ หรือใครที่มีเงิน จะซื้อจะหามามอบให้แก่กันก็ย่อมทำได้ แต่ขอให้ทำด้วยความมีน้ำบวกกับใจเสมอ ๆ หากมีแต่ใจไม่มีน้ำสักวันก็คงเหือดแห้ง
การให้โดยความมีน้ำกับใจรวมกัน คือการให้ด้วยใจบริสุทธิ์ดี ไม่ควรที่จะต้องทวงถามถึงสิ่งตอบแทนใด ๆ ทั้งสิ้น แม้ว่าการให้นั้นจะไม่มีผลสะท้อนกลับมาเป็นที่น่าพอใจเราก็ตาม การให้เช่นนี้ท่านว่าเป็นการให้ด้วยน้ำใจที่บริสุทธิ์จริง ๆ ทำให้เกิดสุขใจทั้งผู้ให้และผู้รับครับ ขอให้พวกเราจงคิดที่จะเป็นผู้ให้ (ให้ความรัก ให้อภัย ให้ความเมตตา สงสาร ฯลฯ) มากกว่าที่จะเป็นผู้รับ แล้วท่านจะรู้ว่าการเป็นผู้ให้ มีสุขกว่าการเป็นผู้รับหลายเท่าตัวยิ่งนัก...เอวัง
Bookmarks