ภาพความหลัง...ยังรีเทิร์น..

[พลายแก้ว]

สายลมไหวไปตำต้อง ก้านก่องสุคนธา
กลิ่นมาลาระอุอวน ห่วนหอมโฮยเฮ้า
เบยบางเบาคราวลมโบก โยกหยับขยับกิ่ง
หยูบยาบติงกวยก้าน ผะสานเคล้าเป่าละออง
หริ่งเรไรหรีดร่ำร้อง ซ้องศัพท์สดับเสียง
ส่งสำเนียงดุริยางค์ กลางพนาพนอมไม้
ดนตรีไพรให้อ่าวโอ้ คณิงโอ..อกจักแตก
ความเหงาแทรกพะไมมึน ทุกค่ำคืนคิดถึงน้อง
แต่หากหมองใจด้วย เมื่อคนสวยบ่โอ้อ่าว
ไปพ้อบ่าวคนผู้โก้ เลยโสถิ่มผู้เก่าหลัง
ตกภวังค์หว่างสะเพ้อ ละเมอหาละอออ่อน
บ่อาจนอนไสย์สนิท นิททรารมย์บ่สมแม้ง
นอนตะแคงแง่งทางซ้าย ย้ายฝ่ายขวากะคือเก่า
ส่างคิดพ้อตะหน้าเจ้า กาลยาวเยิ้นยากอรุณ..แท้น้อ..
ความอบอุ่นบ่มีพ้อ ยามลมล่อก่อกระแส
ในดวงแดยิ่งหนาวเหน็บ เจ็บจนจุกอุกอั่งเอ้า
เพียงแค่เหงาในบางครั้ง คึดพ้อความหลังในบางเทื่อ
ย่อนเคยฮักคักเอาเหลือ แต่หากเบื่อแฮงฮ้าย หน่ายแล้วผู้รักลวง...

[มะเหมี่ยว]

มาเป็นกำลังใจให้อ้ายบ่าวก๋าคามจ้า

[พลายแก้ว]

ภาพความหลังยังฝังแหน่น แม่นถืกแบนจากแฟนเก่า
บ่อาจเซาความคิดฮอด บ่เคยมอดความคิดถึง
ภาพความหลังยังลึกซึ้ง ยังตรึงอยู่ในดวงจิต
ภาพอดีตยังติดใจ มองภาพถ่ายยังหลงยิ้ม
เซฟลงซิมวอลเปเปอร์ คือภาพเธอถ่ายคู่พี่
ฮักตลอดฮอดมื้อนี้ บ่มีมื้อว่าสิลืม
ถึงแม่นเธอสิบ่ปลื้ม ลืมความหลังครั้งเก่าก่อน
บ่ออนซอนอาวรณ์โอ้ โสถิ่มกะส่างเธอ
คันแม่นเผลอมาเจอหน้า อย่าฟ้าวว่าด้วยคำเจ็บ
อย่าฟ้าวเหน็บด้วยคำคม อย่าฟ้าวจ่มด้วยคำฮ้าย
แค่เมียงมายพอหายเศร้า เพื่อบรรเทาให้เหงาส่วง
เห็นหน้าดวงดอกซ้อน พอทอนบ้างหว่างคิดถึง
หากมื้อหนึ่งทำใจได้ สิลาไลให้ไกลห่าง
สิเซาย่างมาเลาะฮั้ว ให้ตัวน้องส่องระแวง
บ่ได้มาเว้าแกล้ง แปลงเชื้อใจถ่านไฟเก่า
ฮู้ว่ารักของเฮา ได้จบเซาร้าวรานแล้ว ดุจดั่งแก้วบ่ประสาน...

ขอขอบคุณน้องมะเหมี่ยว ที่มาเป็นกำลังใจ ขอบคุณมากครับ..

[ข้าวต้มมัด]

ออนซอนเด้คำเว้า ฮักเขาหลายเอานิ
เอิ้นนี้ตี้ความฮักแท้ มันเลยแพ้แก่เจ้าของ หมู่เอ้ย
คนหมายปองเขาเมินหน้า เห็นหนองปลานาข้าวใหม่
เลยถิ่มให้เพื่อนซ้ำ ระกำแท้แต่ผู้เดียว
เหลียวเบิ่งหลังแนมเบิ่งหน้า ละเมอหาเป็นบ้าป่วง
คิดถึงดวงดอกท้อ คนเคยจ้อเจ้ากล่อมนอน
ดวงสมรของเจ้า คันเขาฮักเขาสิกลับ
คืนมากับความรัก บ่ปันใจแปลปลิ้น
ใจถวิลแต่นำเจ้า คือเก่าดอกเด้อหมู่
คันแมนบุญบ่ยู้ ได้เป็นแค่ชู้ ดอกหมู่เอ้ย
เอาใจซ่อยเด้อเว้ย อย่าสุเขยของล้ำค่า
ให้เจ้าเก็บรักษา บัดเทื่อพ้อรักแท้และจริงใจ ท่อนั้นแหล่ว

[หญ้านาง]

ฟังอ้ายบ่าวก๋าคามเว้าเป้นตะไห้แท้ เศร้าคักจ้า


ภาพความหลังยังเตือนย้อน
สะท้อนถ่ายบ่หายคิด
นั่งบ่ติดนอนผวา
คึดนำหาแต่ชายนั้น
ชายผุฝันเห็นหน้า
เคยวาจาเว้าต่ออุ่น
ปากว่าจุ่นพุ่นน้อง
อย่าลืมค้องจ่องพี่ชาย
จนเวลาหลายเลื่อน
เดือนลอยค้อยปีใหม่
หนาวหัวใจสายลมเย็นหยาดต้อย
ได้พลอยไห้ใส่แต่หลัง
ภาพความหวังเวียนเล่น
สะเหม่นนางจนจางจ่ม
คำคารมของอ้าย
มาหมายฆ่าอยู่บ่เซา......แท้น้อ อิอิ