กำลังแสดงผล 1 ถึง 8 จากทั้งหมด 8

หัวข้อ: ..รอยรัก รอยอดีต ตอนที่ 3 (ตามคำขู่เข็ญ)...

  1. #1
    มิสบ้านมหา 2010
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ เขมราฐ
    วันที่สมัคร
    Sep 2008
    ที่อยู่
    กลางท่งเมืองเขมฯ
    กระทู้
    1,946

    ..รอยรัก รอยอดีต ตอนที่ 3 (ตามคำขู่เข็ญ)...

    ตอนที่ 3 ยาวหน่อยหนึ่งโปรดอ่านให้จบแหน่เด้อค่ะ ตอน 4 กำลังปั่นค่ะ


    ตลอดระยะเวลาสามเดือนที่เขาอยู่ในร่มกาสาวพัตร ปฏิบัติธรรมกล่อมเกลา

    จิตใจ จิตใจเริ่มสงบและเข้าใจในสัจธรรมชีวิตมากขึ้น มีพบ มีจาก มีเกิด มีดับ เป็นของคู่

    กัน หากรักน้อย ทุกข์น้อย รักมากทุกข์มาก ยิ่งยึดยิ่งทุกข์ หากคิดว่าไม่ใช่ของตนก็ไม่รัก

    ไม่ทุกข์ เขาได้อโหสิกรรมให้กับเมียรัก และอุทิศผลบุญที่ปฏิบัติมาให้กับลูกน้อย ทั้งยังวัว

    ควายที่เขาได้ไล่ต้อนไปค้าขายถึงต่างเมือง ทั้งที่เขาซื้อไปเพื่อเลี้ยง ไถนา และอีกส่วนที่

    ซื้อไปเพื่อฆ่าเป็นอาหาร ครบกำหนดหนึ่งพรรษาเขาจึงขอลาสิกขากับญาท่านแสง

    “สิเซาเลยบ้อฮ้อย บ่ลงไปค้าอีกตั่ว”

    ญาท่านแสงเอ่ยถาม เมื่อพระมา ได้เข้ามากราบและบอกว่า

    จะลาสิกขา และจะไม่ลงไปค้าทางเมืองไทยเมืองล่างอีก

    “ขะน้อย ว่าสิเฮ็ดนาเฮ็ดไฮ่ เซาเบียดเบียนเขาแล้วล่ะ” พระมาตอบ

    “ดีแล้วล่ะ ชีวิตไผ๋ไผ๋กะฮัก เบิดหน้ากฐินก่อนเน๊าะจั่งสิก เดือนเดียวบ่ดนดอก”

    ญาท่านแสงเอ่ยถาม

    “ขะน้อย”

    หลังจากนั้นหนึ่งเดือน พระมาได้

    ลาสิกขาแล้วตั้งใจว่าจะทำไร่ทำนา เย็นวันหนึ่งจ่อย ลูกน้องคนหนึ่งในทัพควายมาหาที่

    เรือน ถามถึงกำหนดการออก ซื้อวัวควายแล้วลงใต้ค้าขายอีก

    “เฮาว่าปีนี้บ่ไปดอก ว่าสิหาซ่าวนาจักท่ง คึดอยากเฮ็ดนา”

    เขาบอกสิ่งที่ตั้งใจกับลูกน้อง

    “เฮ็ดผู้เดียวไหวบ้อล่ะ หาเมียจักคนติล่ะ”

    จ่อยซึ่งเป็นลูกน้องคนสนิทรู้ดีว่าทิดมามีความหลังที่เจ็บปวดเขาอยากให้

    ทิดมาสร่างจากความเศร้าโศก ทิดมาได้แต่นิ่งเงียบ

    “มีคนย้ายมาอยู่ใหม่ 5 ครัว มาแต่บ้านหนองแสง เมืองม่วงฯ ไปเล่นนำคะเจ้าบ่ เขาว่า

    เหล้าคะเจ้าหวานคัก” จ่อยเอ่ยชวน

    ทิดมาไม่ใช่คนชอบดื่มแต่ด้วยความอยากผูกมิตรกับผู้ที่มาอยู่ใหม่จึงไปต้อนรับครอบครัว

    ใหม่ที่ย้ายมาจากเมืองม่วงสามสิบ ครอบครัวที่มาอยู่ใหม่ เป็นครอบครัวของแพทย์ฮง และ

    พี่น้องอีก 4 ครอบครัว ซึ่งมาจากบ้านหนองแสง ต.หนองช้างใหญ่ อ.ม่วงสามสิบ แพทย์

    ฮง เป็นหมอยาที่เก่งกาจด้วยไปร่ำเรียนวิชาแพทย์กับแพทย์จีนโพ้นทะแลจากเมือง

    บางกอก แล้วกลับมาเป็นหมอยา แต่ด้วยสภาพบ้านหนองแสงนั้นเป็นดินเค็ม แห้งแล้ง จึง

    แสวงหาบ้านใหม่เช่นกัน ได้ยินข่าวว่าหนองผือ ดินดำน้ำชุ่มจึงชวนพี่น้องย้ายมาอยู่ด้วย

    กัน แพทย์ฮงมีลูก 8 คน แต่เขามีลูกสาวเพียงสองคนเท่านั้นซึ่งลูกสาวคนโตกำลังเป็น

    สาวรุ่นหน้าตาหมดจด คืนนั้นแพทย์ฮงกับทิดมาคุยกันอย่างถูกคอ ทิดมารู้สึกไว้ใจแพทย์

    ฮงเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ ด้วยกิริยาและบุคลิกของแพทย์ฮงนั้นน่านับถือ เขาจึงเล่าความ

    หลังให้แพทย์ฮงฟัง แพทย์ฮงรับฟังด้วยความเห็นใจ

    “เจ้าคือสิเสียใจแฮงเน๊าะทิด” แพทย์ฮงเอ่ยเมื่อฟังเขาเล่าจบ

    “ตอนนั้นกะว่าสิตายพุ่นล่ะ ญาท่านเพิ่นชวนบวชเลยบวชนำเพิ่น ตอนนี้กะไคแหน่แล้วล่ะ

    เลยอยากซ่าวนา บ่ไปค้าอีก” แพทย์ฮงจึงชวนเขาไปถางป่า ทำนาใกล้กัน ด้วยชื่นชมใน

    ไมตรีของทิดมา ผูกมิตรกันไว้ในวันหน้าอาจต้องได้พึ่งพา

    อาศัยกัน ทิดมาตั้งใจจะไปถางป่าที่นาเดิมที่เคยทำกับเมียรักครั้งย้ายมาอยู่หนองผือครั้ง

    แรก แพทย์ฮงจึงตกลงจับจองบริเวณใกล้กัน ทุกเช้าแพทย์ฮงจะพาลูก ๆ ออกไปถางป่า

    วันหนึ่งมีคนมาตามให้แพทย์ฮงไปรักษา คนไข้เมืองเขมราษฎร์ ลูก ๆ จึงออกไปถางป่า

    แทน วันนั้นทิดมาออกไปถางป่าเช่นกัน ตะวันขึ้นตรงหัว ลูกชายแพทย์ฮงวิ่งกระหืด

    กระหอบมาหา

    “ซ่อยแหน่อ้ายทิด ซ่อยแหน่ น้องข่อยถืกงูกัด” ลูกชายแพทย์ฮงละล่ำ

    ละลักบอก “พ่อแพทย์ไปไสล่ะ” ทิดมาถาม

    “อิพ่อไปเมืองเขมราษฎร์บ่ทันมา” ลูกชาย

    แพทย์ฮงตอบ “ไป ๆ ฟ้าวไป” ทิดมาวิ่งนำหน้า ไปถึงทับที่พักเห็นลูกสาวแพทย์ฮงนอน

    หน้าซีดอยู่

    “งูหยังกัด” เขาเอ่ยถาม

    “บ่จัก ข่อยถางป่าอยู่มันกะกัดแล้วกะหนี” สาวน้อยเอ่ยตอบ แล้วก้มหน้า ด้วยไม่เคยคุย

    กับผู้ชายใกล้ชิดถึงเพียงนี้ และอาการปวดเริ่มจะทวี

    ความรุนแรง ทิดมาตรวจดูรอยฟัน แล้วปรากฏว่าไม่ใช่งูพิษ เพียงแต่สาวน้อยตกใจจึงได้

    เป็นลมหน้าซีด

    “ตกใจแฮงจนเป็นลมพุ่นติ” ทิดมาเอ่ยสัพยอกยิ้ม ๆ ซึ่งพอพูดออกไปแล้ว

    ให้ตกใจตัวเองด้วยห่างหายจากการพูดคุยกับสาวน้อยมานานปีตั้งแต่เมียหนีไป แล้วเหตุ

    ใดเขารู้สึกอยากพูดคุยกับสาวน้อยที่หน้าซีดสลับแดง ตรงหน้า ให้เธอสะเทิ้นอาย

    “อ่ะแฮ่ม.. ถ้าน้องข่อยบ่เป็นหยังหลาย นั่งเซาจักหน่อยคือสิเซาแล้วล่ะซั่น ขอบคุณอ้าย

    ทิดหลาย ๆ” ลูกชายคนโตของแพทย์ฮงพี่ชายของสาวเจ้าเอ่ยปาก ทิดมาหันมายิ้มให้

    แล้วบอกว่า “นั่งเซาจักหน่อยกะได้ ไปหามดแดงมาให้น้องดมไป่ จั่งสิเซาหวิ่ง” “มึงไป

    หาหมดแดงมาให้อิเปี่ยงมันดมไป๋ บักลี” เขาหันไปสั่งน้องชายคนเล็ก แล้วหันไปพูดกับ

    ทิดมาว่า

    “ขอบคุณหลาย ๆ เจ้ากินข้าวสวยแล้วบ้อ ถ้าบ่ทันกินกินกับซุมข่อยกะได้เด้อ” ลูก

    ชายทิดมากล่าวแสดงน้ำใจ

    “ดีคือกันได้หยังกับข้าวล่ะ” ทิดมาผู้เงียบขรึมกล่าวหากสายตา

    นั้นไม่ได้ละจากดวงหน้าแฉล้มของสาวเปี่ยงแม้แต่น้อย ซึ่งสาวเจ้าเอาแต่ก้มหน้าไม่สบตา


    “อ่ะแฮ่ม..ต้มหมากหอย กับตำหมากแตง” มื้อกลางวันทิดมาตกลงรับคำเชิญกินข้าว

    จากพี่น้องลูกแพทย์ฮง เขาพบว่าตั้งแต่ได้เห็นพูดคุยเพียงเล็กน้อยกับสาวน้อยเปี่ยง

    เหมือนได้ปลดปล่อยสิ่งที่หนักอึ้งที่เขาแบกไว้มานานปีออกไปจากอก ชีวิตเริ่มมีความหวัง

    ทุกเช้าเขาจะรีบออกไปถางป่าแต่เช้าตรู่หวังว่าจะได้พบหน้าสาวเจ้า มาช่วยงานในนากับพี่

    ชาย เหมือนสวรรค์เห็นความตั้งใจ “อ้ายทิดอีพ่อให้มาเอิ้นเจ้าไปกินข้าวแลงนำ คนมาปัว

    กับอิพ่อเอาบ่างมาให้ เพิ่นลาบบ่าง” ลีลูกชายคนเล็กของแพทย์ฮงนำข่าวมาบอกเขาใน

    เย็นวันหนึ่ง เขาตกปากรับคำทันที ในใจหวังจะได้พบสาวเจ้าอีกสักครั้ง เขาลืมดวงหน้า

    แฉล้ม ดวงตาสะเทิ้นอายของสาวเจ้าไม่ได้สักครั้งนับวันมีแต่จะทวีความถวิลหาอยู่ทุกค่ำ

    เช้า ครั้งนี้เป็นโอกาสอันดีที่จะได้หาโอกาสพูดคุยกับเธอ เขารีบแต่งตัวตัวเดินดุ่มมุ่งตรงไป

    เรือนแพทย์ฮงทันที มาถึงเรือนแพทย์ฮงซึ่งเป็นเรือนยกสูงมีนอกชานกว้างขวาง ตาสอด

    ส่ายหาร่างแน่งน้อยของสาวเปี่ยง “เจ้าแนมหาเอื้อยเปี่ยงแม่นบ่ออ้ายทิด” เด็กน้อยลีถาม

    ขึ้นอย่างเด็กรู้มาก เมื่อรู้ว่ามีสายตาใคร่รู้ของเด็กน้อยลีเฝ้าสังเกตอยู่จึงตอบเด็กน้อยลี

    ว่า “บ่ดอก แนมหาหมอเลียงอ้ายโตหั่นล่ะ” “อ้ายเลียงบ่อยู่ดอกไปเฝ้าหัวคันไดเฮือน

    เอื้อยทองแต่ ตะเว็นบ่ทันตกดินเพิ่นเว้านำข่อยว่าย่านผู้บ่าวทางอื่นมาขึ้นเฮือนเอื้อยทอง

    ก่อน เลยไปเฝ้าแต่เว็นข้าวแลงกะบ่กิน” เด็กน้อยลีเป็นเด็กจ่างเจรจา ทิดมาสบโอกาสจึง

    ได้เลียบเคียงถาม “แล้วเฮือนโตมีผู้มาเฝ้าหัวคันไดแล้วบ้อ..” เด็กน้อยลีลิ่วตาอย่างรู้

    ทัน “เจ้าสิถามว่ามีผู้บ่าวมาเล่นนำเอื้อยข่อยแหน่แล้วแม่นบ่อ้ายทิด” เด็กน้อยลียังคง

    ซักไซ้ ทิดมาได้ยินดังนั้นก็ให้กระดากอายเด็กน้อยลีหากคำตอบที่ได้นั้น “มีผู้มาเล่นนำอยู่

    มีแต่เอื้อยสีเพิ่นออกมาเว้านำ เอื้อยเปี่ยงเลากะเข็นฝ้ายซ่อยอีแม่แล้วกะนอนบ่ทันเห็นเลา

    เว้านำไผ๋ เด้ล่ะ” เพียงเท่านี้ใจเขาก็แช่มชื้นขึ้นอักโข สาวเปี่ยงไม่แลหนุ่ม ๆ ที่เฝ้ามาจ่าย

    ผญา เกี้ยวพาราสีแม้แต่น้อย หรือว่าเจ้าหล่อนจะมีคนที่ผูกใจรักใคร่อยู่หรืออย่างไร เขาจะ

    ต้องหาโอกาสเลียบเคียงถามเจ้าหล่อนให้ได้แต่ด้วยวิธีใดเขาก็จนปัญญา ด้วยห่างหาย

    จากการจ่ายผญาเกี้ยวสาวมาหลายปี นอกจากสาวอ่อนเมียรักแล้วเขาก็ไม่รู้สึกต้องชะตา

    หญิงอื่นเลย จนได้มาพบกับสาวเปี่ยงลูกสาวแพทย์ฮงผู้นี้ ด้วยรูปร่างแน่งน้อย ผิวขาว

    ละเอียด ต่างจากสาวในหนองผือ ที่ผิวคล้ำเสียส่วนใหญ่ เขาตั้งใจว่าพอเธอมาร่วมวง

    กินข้าวแลงด้วยเขาจะพยายามสบตากับเธอแต่แล้วก็ต้องผิดหวัง เธอเพียงแต่ยกพาข้าว

    มาตั้งกลางนอกชานให้เขาและแพทย์ฮงเท่านั้นส่วนตัวเธอร่วมวงกินกับแม่และน้อง ๆ ใน

    ครัว...

    ทิดมาสิหาวิธีได๋มาจีบสาวเปี่ยง แล้วสาวเปี่ยงจะได้เป็นรักครั้งใหม่ของทิดมาบ่น้อ....โปรดติดตาม
    “รอยรัก รอยอดีต ตอนที่ 4” เด้อค่ะเด้อ ขอบคุณสำหรับการติดตามทุกคะแนนมีค่า...อิอิ...
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เขมราฐ; 20-12-2010 at 09:01.

  2. #2
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ทิดแหล่
    วันที่สมัคร
    Jun 2008
    กระทู้
    435
    มาไว ไว แหน่เด้อขอรับ ใจสิขาดนำเพิ่นแล้ว....

  3. #3
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ชัย หมอแคน
    วันที่สมัคร
    Jan 2010
    ที่อยู่
    มณฑลอานสี
    กระทู้
    407
    บล็อก
    3
    ถ้าเรทติ้งสูง กะยึดออกไปหลายๆตอนเด้อน้องหล่า อ้ายว่าตอนนี้เก็บค่าโฆษณา บ่หวาดบ่ไหวแล้ว.. คักคัก

  4. #4
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ มั่วหน่าฮ่าน
    วันที่สมัคร
    Jan 2007
    กระทู้
    1,781
    หั่งว่าแล้วตั๊ว...มันสิมีตอนต่อไป หึ๋ยย...ฟ้าวๆแนเด้อ
    ไม่เข้าถ้ำมอง เหตุไฉนจะได้มอง...http://img198.google.co.th/img198/6016/iinjiisjiisj.gif

  5. #5
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ เเมงสะดิ้ง
    วันที่สมัคร
    Oct 2008
    ที่อยู่
    ที่ชอบ
    กระทู้
    1,025
    บล็อก
    24
    กรี๊ด....
    ตัวละครกำลังมีควมฮัก
    คนอ่านกะมีควมสุขนำ
    สุดยอดจ้าน้องหลิน
    ยังจะติดตามเช่นเดิม
    สะดิ้งคือน้องได้ยินเสียงฆ้องกะแล่นตำ

  6. #6
    ฝ่ายกิจการพิเศษ สัญลักษณ์ของ กำพร้าผีน้อย
    วันที่สมัคร
    Apr 2009
    ที่อยู่
    รัตนาธิเบศร์..ใกล้แยกแคราย
    กระทู้
    1,788

    ..กำลังม่วน ลุ้นนำทิดมา..
    ฟ่าวๆแนเด้อหล่า ข้าวนำอย่าเพิ่งกิน ปั่นต้นฉบับแล้วค่อยมากิน..55

  7. #7
    อ่านไปลุ้นไป ม่วนคักจ้าสาวหลิน
    เมื่อความจนผลักไส ดิ้นรนเท่าไรยิ่งไกลบ้าน

  8. #8
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา
    Mr.Reception
    สัญลักษณ์ของ คนตระการ...
    วันที่สมัคร
    Feb 2008
    กระทู้
    4,209
    หัวกะอ่านจบ ตอน3 เริ่มสิมีความรักเข้ามาแน่ละเนาะ สมัยแต่กี้จีบกันมันยากปานนี้ติ ...

    บ่าวจัย กับอ้ายต่วง คือจั่งว่าบ่อยากปานนี้ 555 หรืออาจสิคนละยุคกันเนาะ

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •