สีดามีเพื่อนรักหนึ่งคน บังอร เด็กหญิงผิวคล้ำ ตัวใหญ่กว่าสีดา
มาก เวลาเล่นด้วยกันคล้าย พี่สาวกับน้องสาวมากกว่าจะเป็นเพื่อนกัน แม้การเรียนของ
บังอรจะไม่ดีเท่าสีดา แต่เรื่องกีฬาบังอรเก่งกว่าสีดามาก บังอรได้รับคัดเลือกให้เป็นตัว
แทนของโรงเรียนไปวิ่งแข่งขันกับโรงเรียนอื่น ๆ ในอำเภอเป็นประจำ ทุกครั้งที่กลับจาก
แข่งกีฬาบังอรจะมี ขนมหน้าตาแปลก ๆ บรรจุในถุงสีสวย ซึงบังอรเรียกว่า “ขนมเจ๊ก” มา
ฝากสีดาเสมอ “กูว่าแซ่บกั่ว ข้าวปาดแม่มึงอีก” บังอรบอกกับสีดาเมื่อสีดาส่งขนมเข้า
ปาก “กูว่าข้าวปาดแม่กูแซ่บกั่ว” ในความคิดของสีดานั้นขนมทุกอย่างที่แม่เธอทำอร่อยที่
สุดเสมอ วันนี้บังอรยืนรอเธออยู่หน้าโรงเรียน เมื่อเห็นสีดาเดินมาก็ยิ้มเห็นฟันที่เหลืออยู่
ไม่กี่ซี่ชัดเจน ในปากเหมือนอมอะไรบางอย่างไว้ “มึงอมข้าวมาโรงเรียนอีกแล้ว ครูทุมพร
ว่าบ่ให้อมแข่วเป็นแขแมเบิด คันเห็นสิแส้ใส่ มึงบ่ย่านครูตีบ้อ” สีดาเตือนเมื่อเห็นบังอรอม
ข้าวเหนียวไว้ในปากเหมือนเคย “เข้าแถวกูกะคายออกดอก” บังอรตอบยิ้ม ๆ “มื่อนี่มึงห่อ
ข้าวกับหยัง” คำถามประจำตัวของบังอรที่ถามสีดา ทุกเช้าก่อนเข้าแถว “ต้มไข่ สอง
หน่วย” สีดาตอบ “ให้กูกินนำเด้อหน่วยหนึ่ง กูได้ปลาแดกบองกับต้มหน่อไม้” บังอรกล่าว
ขอแลกเปลี่ยนกับข้าวกับสีดา “ฮื้อ” สีดาตอบตกลง “แม่กูว่ามึงกินไข่หลาย
มึงเลยเฮียนเก่ง กูกินปลาแดกบองใส่หมากพริกเผ็ด กูเลยแล่นหัน กูอยากเฮียนเก่งคือ
มึง กูกะอยากให้มึงแล่นหันคือกูนำเฮากินนำกันเน๊าะ” บังอรเอ่ยประจบสีดา ทั้งสองเดินคุย
กันขึ้นห้องเรียนเอาย่ามหนังสือไปเก็บ พอดีเสียงระฆังตีเข้าแถว ทั้งสองรีบวิ่งเข้าแถว สีดา
ตัวเล็ก พอเข้าแถวเธอจะได้อยู่หน้าสุด ส่วนบังอรนั้นตัวสูงที่สุดในชั้น เธอจึงได้อยู่หาง
แถว หลังจากเคารพธงชาติ สวดมนต์ ครูใหญ่พันธ์ ออกมายืนหน้าแถวนักเรียน “นักเรียน
ทั้งหลาย วันนี้ครูมีข่าวดีจะแจ้งให้ทราบ โรงเรียนของเรามีครูย้ายมาใหม่ เป็นครูประจำชั้น
ป. 6 แทนครูไมตรี ขอให้นักเรียนปรบมือต้อนรับคุณครู สมพร ครับ” ครูสาวในชุดสีกากี
งามสง่าเดินมายืนข้างครูใหญ่ ส่งยิ้มจริงใจให้กับนักเรียน “ขอบคุณค่ะ” เธอหันไปกล่าว
ขอบคุณครูใหญ่ “สวัสดีค่ะ นักเรียนที่รัก ครูดีใจมากค่ะที่ได้มาอยู่กับพวกเราที่นี่ ครูจะเป็น
ครูประจำชั้น ป.6 แทนครูไมตรีที่ย้ายไป แต่ครูจะสอนเลขพวกเราตั้งแต่ ป. 1 ถึง ป.6
เลยค่ะ” ครูสมพรกล่าวทักทายกับนักเรียน “ครูสมพร ย้ายมาจากบางกอก ฟังภาษาอีสาน
ได้ แต่พูดไม่ได้ ครูอยากให้พวกเราพยายามพูดภาษากลางกับครูสมพร ถ้าเป็นไปได้ก็
พยายามสอนภาษาอีสานง่าย ๆ ให้ครูท่านด้วยนะครับ เอาละ..แยกเข้าชั้นเรียนได้” ครู
ใหญ่กล่าวเสริมและอนุญาตให้นักเรียนเข้าชั้นเรียนได้ พอเดินพ้นหน้าเสาธงมาบังอรรีบ
เดินแซงคนอื่นมาคุยกับสีดาทันที “มึงว่าครูใหม่งามบ่สีดา” บังอรถามขึ้น “ฮื้อ” สีดาตอบ
สั้น ๆ “ใหญ่ขึ้นกูอยากเป็นครู คือครูสมพร” บังอรกล่าวหนักแน่น เป็นครั้งแรกที่บังอรพูดถึง
อนาคตตนเอง เมื่อนักเรียนเข้านั่งในห้องเรียนเรียบร้อยแล้ว ครูสมพร เดินเข้ามาในชั้น
กล่าวทักทายนักเรียนชั้น ป.6 ของเธอ เมื่อเธอเดินกลับไปนั่งโต๊ะครูข้างกระดานดำหน้า
ชั้นเรียน อาคารเรียนที่ก่อสร้างด้วยไม้ ทั้งหลัง ยกพื้นสูงประมาณ 1 เมตรจากพื้นดิน พื้น
ห้องเรียนเป็นไม้กระดานแผ่นใหญ่และมีช่องระหว่างไม้กระดาน เธอเหลือบลงไปใต้ถุน
อาคาร เห็นดวงตาเล็ก ๆ สองคู่สบกับเธอ เธอตกใจหวีดร้องขึ้นทันที นักเรียนทั้งชั้น สะดุ้ง
ตกใจ ครูกมล ที่กำลังสอนอยู่ชั้น ป.5 วิ่งหน้าตื่นมาดู “เกิดอะไรขึ้นครับครู” ครูกมล
ถาม “เด็กค่ะ เด็กมาแอบอยู่ใต้ถุนตรงโต๊ะดิฉันค่ะ” ครูสมพรตอบเสียงสั่น เธอหน้าซีดสลับ
แดง ครูกมลเมื่อได้ฟังดังนั้น ก็โกรธหน้าแดงทันทีเขารีบเดินลงไปใต้ถุน ก้มหน้ามองลอด
ใต้ถุน บริเวณโต๊ะทำงานของครูสมพร เด็กชายสมหมาย กับ เด็กชายเสงี่ยม เด็กนักเรียน
ชั้น ป.4 นั่งหน้าซีดตัวสั่นเทา “ออกมานี่ มาหาครู ไว ๆ” ครูกมลเรียกเสียงดัง เด็กชายทั้ง
สองค่อย ๆ คลานออกมายืนก้มหน้าต่อหน้าครูกมล “เป็นหยังคือไปนั่งอยู่หั่น” ครูกมลถาม
เสียงเขียว “บักเหงี่ยมมันชวนไปคับคู มันว่าไปส่องเบิ่งขาขาวครูใหม่” เด็กชายสมหมาย
ตอบพาซื่อ เมื่อได้ยินเพื่อนรักตอบตามตรง เด็กชายเสงี่ยมแทบลมจับ หน้าซีดสั่นเทา
มากกว่าเดิม ครูกมลได้ฟังแล้วมองเด็กชายเสงี่ยมตาเขียว “แม่นบ่เสงี่ยม” ครูกมลย้ำ
ถาม “แม่นคับคู” เด็กชายเสงี่ยมตอบเสียงเบา ครูสมพรที่ยืนดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น หน้า
เธอซีดเป็นไก่ต้ม แทบลมจับ ครูกมลมองหน้าเธอด้วยความเห็นใจ “กอดอกทั้งสองคน
เป็นเด็กน้อยหัดแก่แดดมันบ่ดี เป็นโตอย่างบ่ดีพร้อมครูลงโทษเธอทั้งสองคน ครูสิตีผู้ละ 3
เทื่อ เพื่อบ่ให้นักเรียนผู้อื่นเอาเป็นแบบอย่าง มื่ออื่นให้เอาขันดอกไม้มาสมมาครูสมพร
เข้าใจบ่” ครูกมลกล่าวสอนเด็กชายทั้งสอง แล้วลงมือเฆี่ยนคนละหนึ่งที พอไม้เรียว
กระทบบั้นท้ายเด็กชายทั้งสองนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด พั่บ ครั้งที่สอง “เอ๋อ..”เด็กชาย
สมหมายเผลอร้องด้วยความเจ็บปวด พอครูกมลยกไม้เรียวจะเฆี่ยนครั้งที่ 3 “พอแล้วค่ะ
ครู” ครูสมพรรีบร้องบอก “แค่นี้คงหลาบจำแล้วล่ะค่ะ” เธอก้มหน้าบอกกับครูกมล “ครูเพิ่น
ขอไว้ฟ้าวขอบพระคุณครูเพิ่นไว ๆ เข้า” เด็กชายทั้งสองไหว้ขอบคุณครูสาวอย่างอ่อน
น้อม “แล้วมื่ออื่นต้องเอาขันดอกไม้สมมาครูเพิ่นเด้อ เข้าใจบ่” ครูกมลกล่าวย้ำอีก “คับคู”
เด็กชายทั้งสองรับคำ “ดี ขึ้นห้องเรียนได้” ครูกมลบอกให้เด็กทั้งสองเข้าชั้นเรียน “ขอ
โทษแทนเด็กด้วยนะครับครู น่าขายหน้าจริง ๆ” ครูกมลหันมากล่าวขอโทษครูสาวด้วย
ความจริงใจ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เขาคงหลาบจำแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณมากนะคะครู” ครูสาว
ตอบ สีดา กับ บังอรยืนดูเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น “มึงว่าบักหมายกับบักเหงี่ยมถืกตีเทื่อนี่คุ้มบ่
สีดา” บังอรหันมาถามสีดายิ้ม ๆ สีดาไม่ตอบคำถามเพียงแต่หัวเราะเบา ๆ
Bookmarks