อะไรนะ...ที่ผูกฉันไว้กับความว่างเปล่า
ขังฉันไว้...กับความเหงาที่ไร้กาลเวลา
เป็นเหมือนโซ่ที่มองไม่เห็น..เป็นกรงน้ำตา
ที่จองจำหัวใจนี้ชั่วนิรันดร
คงมีเพียงกุญแจแห่งกาลเวลาเท่านั้น
สามารถปลดพันธนาการฉันจากกรงน้ำตา
อะไรกันนะตลอดชีวิตที่เราพยายามตามหา
อดีตที่เคยแสนหวาน หรืออนาคตที่ไม่แน่นอน
น้ำตาอุ่นๆ ที่เอ่อล้น
ราดรดหัวใจที่อดทน
พาคนๆนี้ ก้าวข้ามวันเวลา
สำหรับหัวใจที่ตายด้านกับคนที่ด้านชา
มีเพียงน้ำตาอุ่นๆเท่านั้น
ปลอบประโลมใจ
เมื่อไหร่นะ เราจะหลุดจากโซ่ที่มองไม่เห็น
Bookmarks