ฝ้ายขาว..แทนฮักและห่วงใย..จากใจแม่

[พลายแก้ว]

ปลาบปลื้มจนทนบ่ได้ น้ำตาชายต้องไหลหลั่ง
นบมือนั่งไหว้แทบเท้า ฟังแม่เว้ากล่าวอวยพร
ฝ้ายสีขาวมาสอดซ้อน พันมัดกรแล้วเอื้อนเอ่ย
ว่า..มาเยอขวัญเอ้ย.. ขอให้ลูกล่วงล้ำ ความช้ำแต่เก่าหลัง
โภยภัยสังทางสิ่งฮ้าย ให้หยับย้ายพ่ายหนี
ขอให้มีแต่ความสุข ทุกข์อย่าพาลมารอย่าพ้อ
ขอคุณพระจงมาอุ้ม คลุมเกล้าเกศเกษา
ภยันตรายนานา อย่าได้มาผ่านแผ้ว ลูกแก้วของแม่เด้อ...
น้ำกะเอ่อดวงตาน้อย ย้อยหย่างลงทางดิน
แค่ได้ยินคำอวยพร ด้วยอาทรจากใจแม่
ผู้ที่แคร์และฮักหมั่น บ่มีวันสิโรยหล่า
แนมเบิ่งดวงนัยนา น้ำตาคลอเคลียเคล้า สองเบ้าด้วยห่วงใย
แม่นบ่ไขปากเว้า แต่กะพอเข้าใจอยู่
ความอิดูที่แม่ให้ ซึ้งใจลูกบ่เคยลืม
แม่มาตื่มใจที่ล้า ให้มีพลานามัยแกร่ง
แม่เติมฮักเติมแฮง ยามได๋แงงเบิ่งฝ้าย พอปานได้ซบเพลา....

[ดีเจป้านวลม่วนโสตาย]

ได้อ่านแล้วนําตากะสิไหลพี่น้องเอย
เป้นคำกลอนที่ดีมากครับอ้าย

[บ่าวธนา]

ซึ้งกินใจอีหลีครับ อ่านแล้วกะคิดฮอดมะลางแม่ผู้เพินล่วงลับไปแล้วครับ

[วัฒนชัย หาริโร]

อ่านแล้วกะคึดฮอดเผิ่นเนาะ

[พล พระยาแล]

อกมาเพพังม้างย่อนอีนางมาถิ่มพี
แมนเจ้าลืมแล้วตี๊ควมฮักเฮานั่นน่าซางมาบ้าโพดแถะหือ
แม่นั่นคือผู้ให่อย่าอาลัยมันเถาะหล่ามาเป็นลูกของแม่คือเก่า
ให้เจ้ากลับภูมิลำเนาแม่สิแต่งให้ดอกหล่าอย่าไปบ้าดอกซางเขา

พะนะ พะนะ อิอิ

[ข้าวต้มมัด]

หญิงหนึ่งในโลกา บ่อาจหาไผ๋มาเปรียบปราน ท่านเอ้ย
เพิ่นทำงานทนทุกข์ เลี้ยงลูกให้สุขพร้อม
เฝ้าถนอมน้ำใจ ฮักลูกหลาย ตายกะส่าง
ดุจดั่งนางผู้นั้น นามว่าแม่บ่มีแหล่ว
อันได้ฟังเพื่อนแก้ว แอ่วกับแม่พออยากไห้
โตเจ้าของกะยังไค ทุกข์ยามได๋ไปหาพร้อม
ซอมเบิ่งเอาเด้อเพื่อน เฮาแม่นไกลหลายเอานิ
อยู่ห่างกันเป็นปีๆ กว่าสิได้กลับบ้าน นานท่าอีแม่คอย
มีคนเดียวอ้อยต้อย ลูกสาวน้อยดอกของแม่
คันบ่แพ้นำลูกน้อย ข่อยกลับจ้อยตั้งแต่ดน เพื่อนเอ้ย....