หลายปีมานี้ข่อยสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงของหมู่บ้านอีสานบ้านเฮา ในหมู่บ้านมีประชากรหลายคักพี่น้องเอ้ย รถมอเตอร์ไซต์สิซนกันตาย ผู้คนก็ซื้อกับข้าวกับน้ำกันดีคัก บ่พากันเฮ็ดกินน้อซูมื่อนี่ เพิ่นว่ามันบ่คุ้มพะนะ
ร้านค้าขายกับข้าวกับน้ำในหมู่บ้านกะหลาย แนวอยู่แนวกินกะมีป่นปลา ส้มผักกาด ส้มผักบั่ว ปลาทูนึ่ง ปลาทูเค็ม หม่ำ ไส้กรอก ปิ้งไก่ ปิ้งโครงไก่ ฯลฯ รวมไปถึงผักนางอางหญ่า (ผักชนิดต่าง ๆ)
ในหมู่บ้านแต่ละหมู่บ้านมีฮอดตลาดนัด หมู่บ้านข่อยผู้ใหญ่บ้านเพิ่นสิจัดลานคนเดินอาทิตย์ละสองมื้อ (2 วัน) คนในหมู่บ้านมีหยังกะเอาออกมาขายกัน ทั้งของเก่าของใหม่ เอามาแลกกันไปใช้ ปานตลาดคลองถมเอาโลด ราคาบ่แพง
หลายคนก็หนีจากกรุงเทพฯ ไปเปิดร้านขายกับข้าวกับน้ำ ขายดีบ่แพ้กรุงเทพฯ พี่น้องเอ้ย ป่นปลาถุงละ 5 บาท ส้มผักถุงละ 5 บาท ข้าวเหนียวห่อละ 5 บาท กะพอแล่วอยู่เด้ล่ะ
รถไถนา รถเกี่ยวข้าว รถสีข้าว กะหลายซูมื่อนี่ เฮ็ดนาบ่ลำบากคือแต่ก่อนปานใด๋ สวนอ้อยสวนยางพารากะมีหลาย คนกะพากันออกมานอนไฮนอนนากันหลาย เพราะไฟฟ้าน้ำประปา น้ำบาดาลกะมี สะดวกสบาย แต่ข่อยบ่กล้าไปนอนดอก ย่านผี
ที่สำคัญเด้อพี่น้อง หมู่บ้านข่อยมีฮอดอินเทอร์เน็ต ข่อยขี่รถจักรยานเที่ยวบ้าน เห็นเด็กน้อยนั่งเล่นอินเทอร์เน็ทกัน ติดตามข้อมูลข่าวสารกันปานในเมือง
เด็กน้อยวัยรุ่นบ้านเฮาซูมื่อนี่พากันจับคู่กันในทางชู้สาว เล่นแชต เล่นเอ็ม เล่นเฟซบุ๊คกันภายในหมู่บ้าน แต่งโตทันสมัยพากันนุ่งกางเกงขาสั้น ย้อมผม แต่งหน้า เบิ่งหน้าตามีแต่ผู้หน้าตาทันสมัย บ่ไปทางอีสานบ้านเฮาปานใด๋ เบิ่งแล้วสบายหูสบายตาดี
ยามมื่อแลงพากันขี่รถมอเตอร์ไซต์ไปนั่งกินข้าวร้านอาหารในอำเภอพุ่นแหล่ว กินอยู่บ้านบ่แซบพะนะ
ตอนนี้วัยสะรุ่นในหมู่บ้านพากันเว่าไทย (ภาษากลาง) กันเบิ๊ดบ้าน บ่เว่าภาษาลาว (อีสาน) คือเก่า ถึงแม้สิเว่า กะเป็นภาษาตลาด (ในเมือง) ไทยปนลาวจั่งใด๋บุ บางคนกะว่าดัดจริตพะนะ แต่ข่อยว่าน่าฮักดีอยู่เด้ เป็นไปตามยุคตามสมัยเนาะครับ
อีกสิบปีข้างหน้าสิเป็นจั่งใด๋ล่ะบาดเนี่ย ซูมื่อนี้สิหย่างข้ามถนนกะลำบาก รถยนต์ รถมอเตอร์ไซต์กะหลายคัก ขับกะขับเร็ว วืนวัน ๆ อยู่ บ้านข่อยฮังใกล้ถนนซะแนแล่ว ยามกลางคืนย่านแลนเข้าไปจอดในบ้านข่อยยามข่อยกำลังนอนแถะหือ ฮ่า ๆ ๆ
Bookmarks