ลูกเทวดา ตอนที่ 3

[พล พระยาแล]

วันที่ 30 ธันวาคม 2553 เราพานายเดินทางไป อ.คอนสวรรค์ จ.ชัยภูมิ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเรา เราได้พบกับแม่ซึ่งตอนนี้ท่านไม่สบายนอนอยู่บนโซฟา เราได้พานายไปกราบท่าน ท่านตกใจในเครื่องแบบที่สง่างามของนาย และถามว่า "ใคร ๆ ๆ" เราอธิบายอยู่นาน เนื่องจากหูของท่านไม่ค่อยได้ยิน กว่าท่านจะรู้ว่าเป็นหลานของท่านเอง เล่นเอาเราเหนื่อยพอสมควร

ไม่นานปู่ของนายก็กลับมาจากไปรดน้ำผัก เราเดินไปหาท่านและยกมือไหว้ "บักหล่ามาฮอดแต่เหิง" ท่านถามเราด้วยรอยยิ้มที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุข ทุกครั้งที่ท่านได้พบกับลูกชายคนสุดท้องคนนี้ (ลูกซายหล่า)

เราเรียกให้นายมาไหว้ปู่ของนาย "โอ้ บักท้าวกะมาตี๊ โอ้ เป็นหนุ่มแล่วเว้ย สูงใหญ่กว่าพ่ออีก" ท่านดีใจที่ได้เห็นหลานของท่านสวมเครื่องแบบแห่งศักดิ์ศรี

พี่สาวคนขยันเดินทางกลับจากโคราช กุลีกุจอทำอาหารเย็นให้กิน พี่สาวเป็นคนทำอาหารเก่งและอร่อย ส่วนแม่ก็ลุกขึ้นหาผักกาดดอง (ส้มผักกาด) มาให้เรากิน "วันนี้แม่แข็งแรงเป็นพิเศษ ลูกซายหล่าพาหลานมายาม" เสียงพี่สาวพูดกับคนข้างบ้าน เพราะปกติแม่จะนอนอยู่กับที่ตลอด

วันที่ 31 ธันวาคม 2553 หลังจากกินข้าวเที่ยง เราพานายเดินทางกลับ อ.หนองบัวแดง เพื่อไปไหว้ย่า (แม่ของตา) ยาย และน้า ของนาย เราเห็นนายไหว้รูปถ่ายของตาและพูดว่า "ตาครับผมกลับมาเยี่ยมตาครับ" หากตายังมีชีวิตอยู่ท่านคงจะดีใจเป็นที่สุด

วันที่ 2 มกราคม 2554 เราทั้งสองเดินทางกลับ กทม. ด้วยความทุกลักทุเล จนกระทั่งวันที่ 4 มกราคม 2554 นายก็เดินทางกลับโรงเรียน เพื่อไปทำหน้าที่ของนายต่อไป เราขอให้นายตั้งใจเรียนให้สำเร็จ และกลับมาทำหน้าที่ของนายต่อจากเราต่อไป ส่วนเราก็คงจะหาทางกลับไปใช้ชีวิตตามท้องไร่ท้องนาในบั้นปลายของชีวิต

แฮ่ม...เงินที่ปู่ผูกแขน พ่อสิเก็บไว้ให้เด้อบักหล่า ฮ่า ๆ ๆ



หล่อเล็ก ปะทะ หล่อใหญ่ อิอิ