คนพาลผู้บาปแท้ ทุรจิต
ไปสู่หาบัณฑิต ค่ำเช้า
ฟังธรรมอยู่เนืองนิตย์ บ่ทราบ ใจนา
คือจวักตักเข้า ห่อนรู้รสแกง

คนชั่วผู้มีจิตใจต่ำช้า แต่ได้คบหาฟังคำสอนของคนดีมีความรู้ทุกเช้า-ค่ำก็ไม่สามารถทราบซึ้งได้ เปรียบเหมือนกับทัพพีที่ตักแกงอยู่ทุกวันแต่ไม่มีวันรู้รสแกง

ผู้ใดใจฉลาดล้ำ ปัญญา
ได้สดับปราชญ์เจรจา อาจรู้
ยินคำบัดเดี๋ยวมา ซับซาบ ใจนา
คือมลิ้นคนผู้ ทราบรู้รสแกง

คนดีมีสติปัญญา แม้ฟังคำจากผู้รอบรู้เพียงครู่เดียว ก็สามารถรู้และเข้าใจได้ลึกซึ้ง เปรียบดังลิ้นที่รู้รสแกงนั้นเอง
........................................................................................................
หมูเห็นสีหราชท้า ชวนรบ
กูสี่ตีนกูพบ ท่านไซร้
อย่ากลัวท่านอย่าหลบ หลีกจาก กูนา
ท่านสี่ตีนอย่าได้ วากเว้วางหนี

หมูพบเจอราชสีห์แล้วไม่คิดกลัว กลับท้าให้มาสู้กัน เพราะมี4เท้าเเหมือนกัน อย่าคิดหนี

สีหราชร้องว่าโอ้ พาลหมู
ทรชาติครั้นเห็นกู เกลียดใกล้
ฤามึงใคร่รบดนู มึงมาศ เองนา
กูเกลียดมึงกูให้ พ่ายแพ้ภัยตัว

ราชสีห์จึงว่าเจ้าหมูชาติชั่ว คิดจะมาสู้กับตน ทั้งที่ตัวหมูนั่นแหละจะต้องตาย แต่ตนจะยอมให้หมูชนะ เพราะรังเกียจความสกปรกต่ำช้าของหมูจนไม่อยากเข้าใกล้
........................................................................................................กบเกิดในสระใต้ บัวบาน
ฤาห่อนรู้รสมาลย์ หนึ่งน้อย
ภุมราอยู่ไกลสถาน นับโยชน์ ก็ดี
บินโบกมาค้อยค้อย เกลือกเค้าเสาวคนธ์

กบแม้เกิดอยู่ในสระบัว แต่กลับไม่เคยได้กลิ่นหอมของดอกบัว แต่แมลงภู่อยู่แสนไกลกลับได้กลิ่นหอมของดอกบัว เปรียบเหมือนบางคนที่อยู่ใกล้สิ่งดีๆแต่กลับไม่เห็นคุณค่าของสิ่งดีงาม

SAIM RECORDER"""""โปรดติดตามตอนต่อไป