ใบไม้เก่ากับคนแก่

[ทิดจ่อย]

ย้อนอดีตใบไม้แก่เมื่อครั้งเก่า
ครั้งอ่อนเยาว์ผลิยอดชูไสว
เขียวขจีแผ่ร่มครึ้มในแนวไพร
สรรพสัตว์ได้อาศัยใต้ร่มเงา

แต่วิถีตอนแก่ใบไม้เก่า
จบเรื่องราวเน่าเปื่อยผุสลาย
เหลืองแล้วหล่นกี่รุ่นที่เรี่ยราย
ต่างทอดกายเป็นปุ๋ยให้ต้นตอ
******************

ย้อนอดีตคนแก่เมื่อครั้งเก่า
หากวัยเยาว์เร่งเรียนเพียรศึกษา
ครั้นเติมใหญ่เป็นคนดีมีวิชา
ช่วยนำพาสังคมให้ร่มเย็น

ย้อนอดีตคนแก่เมื่อครั้งเก่า
สิ่งใดเล่าคือความดีที่มีค่า
หากละทิ้งสิ่งดีไม่นำพา
แล้วคุณค่าของคนอยู่ที่ใด

เมื่อสังขารโรยราดั่งใบไม้
มีอะไรคงเหลือเป็นแก่นสาร
ทั้งฐานะ ยศตำแหน่ง เพียงตำนาน
แม้สังขารยังมอดไหม้ในเชิงตะกอน

หากวิถีตอนแก่และก่อนเก่า
เพียรเฝ้าสร้างคุณบุญกุศล
เป็นประโยชน์โลกบ้างยังน่ายล
ใบไม้หล่นกับคนแก่ไม่แพ้กัน


หมายเหตุ : เป็นแนวคิดทางสัจธรรมและมุมมองทางสังคม
หากเห็นว่าไม่เหมาะสมก็ลบทิ้งได้นะครับ