มื้อนี้มานั่งเฝ้าใต้เงาจันทร์แรมสองค่ำ คึดฮอดคำที่น้องเว้าหวานจ้อยม่วนหู
ซู้เอ้ยซู้ดอกหว่านบ้านเพิ่นบานไกล ซ่างมาแปลงคารมอ่อยพี่ซายให้หลงล่ม
หลงคารมวาจาน้องให้ใจชายนี่คึดต่อ หวังอยากได้ฮ่วมห้องนางแก้วมิ่งสมร
ลูกศรปักอกอ้ายหลูโตนซายผุคึดต่อ เด้นอ นางมาป๋าปล่อยถิ่มใจอ้ายป่วงละเมอ
ไผบ่เจอบ่มีฮู้ว่าพิษฮักนี่มันแฮง แม่นถืกแทงจักพันแผลกะบ่เจ็บปานโดนถิ่ม
เป็นสนิมแล้วบ้อหล่าฮักของซายจั่งหนีจาก ไปพ้อใหม่ลืมบักอ้ายให้ตายถิ่มอยู่เคิ่งวัง
แม่นซังหยังนอหล่าจั่งหนีไปบ่บอกกล่าว อ้ายโทรหาแล้วกะแล้ว ฝากข้อความแล้วกะแล้ว หายจ้อยบ่เอ่ยจา...นอนาง
Bookmarks