จากต้นฉบับเดิมจารึกด้วยอักษรธรรมและอักษรลาวเดิม(ไทน้อย)ในใบลาน ถอดความมาพิมพ์เป็นภาษาลาวปัจจุบัน โดยท่าน อาสดาจัน หมื้อลิด What prayortkeo Dhammayanaram AUSTRLIA ศรีสะท้านนำมาถอดอีกเป็นอักษรไทย บางวลีข้อความอาจสิเขียนสะกดแบบไทย บางอันอาจสะกดอย่างลาว ตามแต่เหมาะสมสำหรับการอ่าน และเพื่อความสะดวกสำหรับผู้บ่ถนัดอ่าน แต่การอ่านขอท่านจงพิจารณาพยายามอ่านให้เป็นสำเนียงลาว/อีสานเอาเด้อข้าน้อย เซิญสดับซั้นแล้วหละ
ยังมี บ้านหนึ่งนั้น นอกเขตธานี
ประมาณ ซาวหลังเฮือน อยู่ยายยังไว้
ที่นั้น ยังมีคนพอยไฮ้ ผัวเมียทุกขมอด
ข้าวขาดหม้อ เกลือก้อนบ่มี
เขือก็ ขนขวยเลี้ยง ซีวังทุกเซ้าค่ำ คืนแล้ว
พอสืบ วันและมื้อ บ่พอให้ท่าวตาย
ตั้งหาก อึดอยากเยื้อน ทุกค่ำวันคืน มากแล้ว
เฮาบ่ มีทึนหลัง ก็จึ่งเป็นคนไฮ้
ผัวก็ ไขคำต้าน ถามเมียทุกสิ่ง
พ่อแม่ เฮาหากทุกข์ เฮ่งฮ้ายเงินแก้วบ่มี แลนอ
คบว่า เหิงนานได้ หลายปีแถมถ่าย มาแล้ว
สองก็ ได้ลูกน้อย นงหน้าใหญ่มา
เขือก็ ทำเพียรเลี้ยง บุตตาลูกอ่อน
ทุกค่ำเซ้า ถนอมไว้อุ่นทรวง
แล้วจึ่ง ใส่ซื่อท้าว น้อยอ่อนคำสอน
พ่อแม่ เพิงแพงฮัก เกิ่งตาตนไว้
ยามเมื่อ ท้าวใหญ่ขึ้น สอนบ่าวพอแวง
ปิตา ทังมารดา ก็เล่าตายตนเสี้ยง
ยังแต่ ซายเดียวน้อย กำพอยทุกข์ยาก
เป็นกำพร้า ขอข้าวเพิ่นกิน
อายุได้ สิบสี่ปีปลาย
บาคาน ไปขอทาน แห่งสังโฆเจ้า
เมื่อนั้น มหาเถรเถ้า อีดูบาบ่าว
พระจึ่ง ทานทอดให้ บาท้าวซู่ประการ ฯ
- ถ้าอ่านต่อบั้นหน้า -
Bookmarks