ลมพัดต้องใบไผ่ปัดปลิว หวีดหวิวเสียงลมพัด คือดั่งคนสิลาร้าง
คารมนางที่เคยเว้า เจรจาอ้อยอิ่น นำพี่แหล่ว
ปานน้ำหวานจากมิ้ม จากฮังเผิ่งกะบ่ปาน
วาจาหวานที่นางเว้า สิขันเอาอ้ายเฮียงบ่อน
สิยอมเอาอ้ายแนบข้าง เคียงซ้อนฮ่วมหมอน
พั้วเอ้ยพั้วดอกซ้อนหอมอ่อนยามเดิก เจ้าซ่างมาลืมหลงบ่อนคำเคยจาเว้า
เดี๋ยวนี้ตัวของเจ้ามีใจแปรเป็นอื่น ปล่อยเฮียมพี่หลงสะอื้นนำน้องอยู่ดาย
แถมซ้ำฮ้าย ควงคนใหม่มาหยัน สำทับกันเติมคำจา ว่าพี่มันกาดำน้อย
ว่าบักหอยบ่สมน้ำ นาทามบ่สมแก่ง แบ้งยี่สิบ หรือสิสมแบ้งค์ห้าร้อย อ้ายคนต้อยต่ำสกุล
สูนหลายเด้ญิงแนวนี้แม่นเป็นผีบ่ขอฮ่วม เมรุแหล่ว
เกิดจักแสนซาติชั้น อย่ากลายใกล้พบเห็นเด้อ สาธุ....
ชีวิตของคนบางคนในบ้านหน้าลาว...ชีวิตของคนบางคนในบ้านหน้าลาว...ชีวิตของคนบางคนในบ้านหน้าลาว...