คันน้องคิดซังอ้าย คันแม่นนางเคียดหลาย อ้ายกะบ่ขออยู่ดอกนางเอ้ย
คันนางเคียดให้อ้ายสิแหนงหน้าอ่วยหนี
ทุกมื้อนี้อ้ายกะอยู่เพราะมีนางคนเดียวล่ะ
คันนางตัดสัมพันธ์บ่จ่งใยพอน้อย
แสนสิออยออยเว้า นางเอ้ยเจ้าบ่ปาก
แม่นนั่งลงกราบเท้านางน้องฮอดบ่มอง
นางเอ้ย...อ้ายขอลาจากน้องแม่นเจ็บปวดปานตาย กะตามถ่อน
แม่นชีพวายกะตามมันสิบ่แหนงพอน้อย
แนวว่าใจของข่อยเหมิดแนวสิยึดเหนี่ยว แล้วน้อ
ไปก่อนเด้อหนุ่มหน้าลาวคนหล่อ ให้เจ้าเฝ้าอยู่บ้านรักษาน้องเจ้าอยู่เย็น เด้อ
ข่อยสิขอหลีกเว้นบ่ขออยู่ให้นางซัง บ่อยู่ขังความสุขผุเพิ่นมีผลาล้น
ข่อยนี่คนจนด้อยบ่สมหงส์ผุทรงวาส คือเพิ่นดอก
สิไปตายดาบหน้าส่ำหมาน้อยค่าบ่มี
นับตั้งแต่มื้อนี้สิลาจากเฮือนมหา ก่อนเด้อ ขอผลาผลบุญให้ส่งเสริมเฮือนยั้ง
ขอให้เฮือนมหานี้เจริญดีเหลื่อมฮุ่งเด้อ ขอให้สมมาตรมุ่งเจ้าของบ้านผุประสงค์
หันหลังลงกะไดบ้านซมซานก้มหน้าย่าง น้ำตาย้อยนำทางผ่องเหลียวหลังสั่งน้องใจมันฮ้องฮ่ำไฮ ..หล่าเอ้ย
Bookmarks