ม่วนหลายเด้....ออนซอนเด้.....
ม่วนหลายเด้....ออนซอนเด้.....
แมงอีฮ้อง จักกะจั่นฮมเสียง
คือสำเนียง เสพงันสวรรค์ฟ้า
ยามเดือนห้า เมษาฟ้าเปลี่ยว
ดอกกระเจียวป่งหม้น บู๋พ้นจ่อจูม
เห็นแต่ภูมิผืนแห้ง ดอกสะแบงบินหล่น
ปิ่นหมุนวนสู่พื้น ผืนแคว้นแผ่นดิน
อายแดดวินเวียนกลั้ว กลายหัวขอมขอก
อายหมอกเหมยแต่เซ้า เซาฮ้างห่างหาย
ลมพัดพานค่อยย้าย คล้อยบ่ายสบายคีง
พี่หากหลิงแลคำ ฮ่ำผญาจาน้อง
ฮักเฮาสองเสมอหมั้น สัมพันธ์เพียงพาบ
หนักปานใดสิซ่อยหาบ หยาบปานใดสิค่อยทึ้ง ดึงซ้วนซ่อยซู แท้แหลว
*งัน : ฉลอง/สมโภชน์ *หม้น : ดั้น /ด้น *บู๋ :โผล่ขึ้นมา *อาย : ไอ(ระเหย) *วิน : วิงเวียน *ขอมขอก : คลุมไว้รอบริม *พาบ : ทั้งสอง/ทั้งคู่ *ซ้วน : ช้อนประครอง
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย ศรีสะท้าน; 19-03-2011 at 09:40.
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
แม่นโตแบบหนิบ่ค่ะ อาจราย์ ที่เอิ้นแมงน้ำฝน เคยเห็นแต่โตสีเขียวๆคล้ายๆแบบหนิหล่ะค่ะ
แมงอี แมงน้ำฝนคล้ายจักกะจั่นนั้นหละนาง แต่ตัวมันน้อยมันสั้นกว่าจักกะจั่น อันว่าฮูบที่เอามาลงนั้นมันคนละซงกันเด้หละ มันจัดอยู่ในตระกูลแมงมัน(บ้านเฮาเอิ้น)แต่หากเป็นสีชมพูม่วง แต่เบิ่งตามฮูบพรรณสัณฐานแล้ว บ่ผิดจากแมงมันดอก(แมงมันตัวสีเขียว) จี่ไฟสุกดีๆ กินแซบขนาด มั๊นมันตั๊ว คันได้จักกิโล ความมันส่ำหมูสองกิโลพู้นหละเด
วรรณคดีล้ำลำนำเอื้อนเอ่ย เขยภาษาพากษ์เว้าลาวพื้นกล่าวไกล
อ้อค่ะ ขอบคุณค่ะอาจารย์สำหรับคำอธิบายให้ฮู้
ป้าด..แมงมันทางใด๋ค่ะหาได้เป็นกิโล แต่หามาเสียบไม้จี่สี่ห้าโตกะแล่นคุ๊บนำต่อเฟียงจนเมื่อย อิอิ
น้องจำปา บ้านอ้ายเอิ้นว่า "แมงจดโจ่ง" เดนั้น มันสิออกหากิน
แล้วกะส่งเสียงฮ้องยามกลางคืน มีหลายชนิด หลายสายพันธุ์
บางโตปีกสิมีลายเดียวกับใบไม้ที่มันเกาะ เป็นการอำพรางโต
มีหลายสี หลายขนาด
เสียงแมงอีฮ้องใจ้ๆ แฮมป่าไผ่ใจผวา ดอกมันปากำลังบานมวลลูกหลานสิคืนบ้าน ใกล้สงกรานต์เข้ามาแล้ว เสียงแซวๆ หาผ้าป่า ชวนอาวอาน้องและอ้ายใส่ซองให้ฮ่วมบุญ ชั้นเด้พี่น้องเอยๆๆๆๆๆๆๆๆพี่น้องเอย
กฎการส่งข้อความ
อ้างข้อความนี้
Bookmarks