ใกล้เมษา มีนาคล้อย ฝนปรอยๆ ฮำช่อม่วง
พวงผกาป่งช่อ ลวงล่อหมู่แมลง
หมากสะแบงแดงเป็นปุ้ม ทั้งดอกจานบานทั่วท่ง
ดอกมันปลาเตรียมป่งก้าน ขะยอมนั้นกะดั่งกัน
รอคอยวันมื้อ ขจรไกลกระจายกลิ่น
รอมีนาสิ้นเตรียมจ้อสิเบ่งบาน
ไม้อีสานบานยามแล้ง
หอมยามแลงแดดอ่อนๆ
ออนซอนฝูงภู่เผิ่ง โลมไล้ดูดดม
พรมพรำเพลี้ยใบม่วงเป็นยางเหนียว
หัวกระเจียวหลบในดิน หลับไหลบัดยามแล้ง
กะปอมแดงอีก่าน้อย ตอดเงาเอิ้นเพรียกคู่
ฝูงหมู่กาและเอี้ยงเสียงฮ้องส่วนแซว
อยู่ตามแนวป่าไม้ กินหมากไฮ หมากม่วงหมั่ง
อยู่ตามฝั่งขอบห้วย นกยางจ้องส่องปลา
อยู่ตามนาป่าไม้ เสียงใสๆ ฟังๆ ไป แล้วใจสั่น
เสียงจักจั่นแมงอีน้อย เซ็งแซ่แล้วเปลี่ยวใจ
ฟังไกลๆ คือเสียงน้อง ฮ้องสั่งว่าลาไกล
บ่อมีวันคืนหวน อดีตกาลเคยหวานชื่น
วันคือที่ลับล่วง คือผลพวงให้ฮักห่าง
อยู่กลางท่งอ้างว้าง แมงอีฮ้อง แห่งฮ่ำฮอน
Bookmarks