....พิการรัก...

[ใบไม้สีชมพู]

ความหลังฝังใจไม่เคยจบ
ไม่อาจลบยังหวนยังชวนฝัน
ครึ้งหนึ่งซึ้งหวามความผูกพัน
เธอฉันเคยห่วงผูกดวงใจ

ถ้อยพจน์จรดส่งคงฝันถึง
ลึกซึ้งติดตราพาอ่อนไหว
สิ้นรักภักดีมาลี้ไป
เยื่อใยยังมีฤดีตรม

คนช้ำกำสรวลชวนเพ้อหา
เกินคว้ารักได้ใจขื่นขม
ครั่นคร้ามความหมายในสายลม
จำก้มหน้าหลบกลบอาวรณ์

เรียงร้อยถ้อยสลักชวนรักใหม่
ฝันไกลเพ้อหาว่าเหมือนก่อน
สานรักถักใหม่ไม่ขาดตอน
มาย้อนสัมพันธ์วันรักงาม

รักไหมใจเผยเอ่ยมาเถิด
อกเปิดแถลงย้ำตอบคำถาม
ทางนี้มีรักเฝ้าถักความ
ติดตามรักเก่ายังเฝ้าชวน

พันผูกถูกผิดชวนคิดถึง
ตราตรึงยามเหงายิ่งเฝ้าหวน
รู้ดีหมดหวังยังเฝ้าครวญ
รู้ชวนเท่าไรไม่กลับคืน

รักเอยเผยนัยมากภัยพิษ
ชีวิตหลงลมพาขมขื่น
ครวญคร่ำร่ำไรไร้จุดยืน
ยังฝืนโหยหาอาลัยรัก

ความหลังยังตรึงชวนคนึงหา
ปวดปร่าซานซมตรมตรอมหนัก
รักลวงบ่วงเล่ห์มาเห่ทัก
กับดักเสน่หาพาอ่อนแอ

คิดถึงคนึงหาพาเพ้อฝัน
รำพันถึงรักกระอักแน่
อกยอกชอกช้ำสัมพันธ์แปร
ได้แค่ปลอบมานพิการรัก