กำลังแสดงผล 1 ถึง 10 จากทั้งหมด 15

หัวข้อ: ..รอยรัก รอยอดีต ภาค 2 (ตอนที่ 5)..

Threaded View

คำตอบที่แล้วมา คำตอบที่แล้วมา   คำตอบถัดไป คำตอบถัดไป
  1. #1
    มิสบ้านมหา 2010
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ เขมราฐ
    วันที่สมัคร
    Sep 2008
    ที่อยู่
    กลางท่งเมืองเขมฯ
    กระทู้
    1,946

    ..รอยรัก รอยอดีต ภาค 2 (ตอนที่ 5)..

    ตอนแรกน้องเขมฯ ว่าจะเขียนเป็น

    เรื่องสั้น จบภายใน 5 ตอน เอาไปเอามามีวิถีชีวิตคนอีสานอีกหลายอย่างยังบ่ได้ใส่ลง

    ไป อดสาอ่านแหน่เด้อค่ะ แฟนคลับของอ้ายทิดมา กับ น้องคำเปี่ยง...อย่าฟ้าวป๋า

    อย่าฟ้าวทิ่มกัน... :l-


    “อาเปี่ยง ๆ อยู่เทิงเฮือนอยู่บ้อ” ทองพี่สะใภ้สาวเปี่ยงยืนเรียกอยู่ใต้ถุนเรือน “อยู่ ๆ

    พี่นาง ขึ้นมาโลด” ทองเมียรักของเลียงพี่ชายสาวเปี่ยง ซึ่งแต่งงานหลังสาวเปี่ยงกับทิด

    มาเพียงหนึ่งปี อุ้มเด็กชายผองลูกชายคนหัวปีวัยกำลังคลาน มานั่งลงข้าง ๆ วันนี้

    สาวเปี่ยงไม่ไปทอผ้าที่เรือนใหญ่ เธอกำลังตัดใบตองแห้งม้วนรวมกันไว้ให้สามีพันยา

    เส้นสูบอยู่ที่เรือนตัวเอง นางทองจึงมาถามข่าวถึงเรือน “ข่อยไปเฮือนใหญ่ได้ยินอาวลี

    ว่าเจ้าถือพา” เธอถามน้องสามีเบา ๆ “ อีพ่อให้ฟังเบิ่งซะก่อน บักลีมันสำมะแจ๋”

    สาวเปี่ยงยังไม่เชื่อว่าตนจะตั้งครรภ์

    “ตื่นเช้ามาเจ้าหวิงเจ้าเวียน บ่อยากข้าวอยากน้ำบ่ล่ะ” นางทองยังคงซักไซ้

    “กินอยู่คือเก่าหั่นล่ะพี่นาง” สาวเปี่ยงตอบเสียงเบาในมือยังคงง่วนอยู่กับการม้วน

    ใบตอง “เจ้าอยากได้ลูกสาวหรือลูกซายล่ะ” นางทองถาม นางเปี่ยงวางงานในมือ อุ้ม

    เด็กชายผองนั่งตัก “จักล่ะพี่นาง ออกมาเป็นหญิงเป็นชายจั่งได๋กะได้” สาวเปี่ยงตอบพี่

    สะใภ้ “ซั่นลองเบิ่ง ให้บักผองเหยียบท้องเจ้า คันมันเหยียบลูกเจ้า เป็นผู้ชาย คันมัน

    บ่เหยียบลูกเจ้าเป็นผู้หญิง” นางทองแนะนำ สาวเปี่ยงอุ้มเด็กชายผองให้ลองเหยียบลง

    บนท้องตัวเอง เด็กชายผอง ไม่ยอมเหยียบงอไว้เบะหน้าร้องไห้เสียงดังจนนางทองต้อง

    รับมาปลอบ “โอ๋...โอ๋..ไห้เฮ็ดหยัง เห็นบ่อาเปี่ยงบักผองบ่เหยียบข่อยว่าลูกเจ้าเป็น

    ผู้หญิงคัก ๆ เจ้าบอกพ่ออาวละบ้อ” นางทองถามสาวเปี่ยง เธอหลบตาพี่สะใภ้ก่อนจะจะ

    ตอบว่า “ยัง จักสิว่าจั่งได๋” นางทองมีสีหน้าประหลาดใจ “เจ้าเป็นบ้าบ้ออาเปี่ยงมื่อ

    หนึ่ง ๆ เจ้าคุยหยังซั่นกับพ่ออาว ข่อยละงึดซุมเจ้าหลาย ผัวกะบ่ปาก เมียกะบ่ปาก

    ลูกหมู่เจ้าสิบ่ได้เอาไม้แหย่พุ่นบ้อมันจั่งสิเว้า” นางทองพูดติดตลก สาวเปี่ยงยิ้มขำความ

    คิดของพี่สะใภ้ แล้วหน้าเศร้าทันทีเหมือนฉุกคิดบางสิ่งได้ “จักเลาอยากได้ลูกกับข่อยบ่

    บุ เห็นเมียเก่าเลาบ่ทันเมืออยู่” สาวเปี่ยงพูดเสียงหม่นหมอง “โอ๊ยน้อ..อาเปี่ยง เลา

    บ่อยากได้ลูกนำเจ้า เลาสิไปอยากได้นำไผ๋ สาวอ่อนนุ่งซ่งขาหรั่งนั่นบ้อ เลาฮอดบ่

    งึด เจ้าบอกเลาโลดหนักปากอยู่หั่น ผัดสิว่าหมู่ข่อยบ่บอก อ้ายเลียงคึดแล้วว่าเจ้ายังบ่

    ทันบอกกัน แม่นอีหลี” นางทองบ่นยาวเหยียดให้น้องสามี “บอกกันซะ ใทเฮือนใหญ่

    กะบ่ทันมีไผ๋บอกเลา เฮือนลุงเที่ยง เฮือนข่อยกะว่าให้เจ้าบอกกันเอง ข่อยล่ะบ่คึดว่า

    เจ้าสิบ่ปากได้ปานนี่ งึดหลาย” สาวเปี่ยงก้มหน้าฟังพี่สะใภ้บ่นไม่คัดค้าน แต่ในใจเธอ

    ตั้งใจว่าเย็นนี้ทิดมากลับจากเลี้ยงควายเธอจะบอกข่าวที่น่ายินดีนี้ให้เขาทราบ แต่มีบาง

    สิ่งสะกิดในใจว่าหากเขากำลังหาทางหวนคืนหาสาวอ่อนอยู่เล่า เขาจะยินดีหรือไม่

    นางทองคุยกับเธอสักพักเด็กชายผองก็ร้องไห้โยเย ง่วงนอนนางจึงพากลับเรือน

    ไป ปล่อยให้สาวเปี่ยงจมอยู่กับความคิดคนเดียว

    แม้จะมาเลี้ยงวัว ควายกลางทุ่งเป็นประจำทุกวันตลอดหน้าแล้งนี้ แต่วันนี้เหตุใดทิดมา

    จึงรู้สึกเป็นห่วงเมียรักมากจนเขานึกแปลกใจ ระยะนี้เธอหน้าซีดเซียวเศร้าหมอง กิน

    ข้าวน้อยเป็นทุนเดิมอยู่แล้วเวลานี้แทบไม่กิน รูปร่างบางผิดหูผิดตา เขาอายเกินกว่าจะ

    ถามไถ่ แสดงความห่วงใย แม้บางคืนกลางดึกอากาศหนาวเย็นเขาจะตื่นมาห่มผ้าให้

    เธอบ่อยครั้ง แสดงแววตาห่วงใย หากแต่รุ่งเช้าเขากลับเป็นนายฮ้อยมาผู้เงียบขรึม อยู่

    เช่นเดิม กินข้าวงายด้วยกันเธอแต่งห่อข้าวให้เขาตามปกติ ระยะนี้เธอพูดน้อยมาก

    บางวันแทบไม่ได้ปริปากคุยกัน แม้งานบ้านงานเรือนเธอไม่เคยบกพร่อง ยาเส้น ม้วน

    ใบตองแห้ง ไม่เคยต้องเรียกหา ข้าวปลาเขาแทบไม่ต้องรอ บ้านเรือน สะอาด

    สะอ้าน แต่เหตุใดเขาจึงรู้สึกว่าระหว่างเขากับเมียรัก มีบางสิ่งบางอย่างที่มากางกั้นอยู่

    หรือเธอจะเชื่อข่าวที่ชาวบ้านเขาส่าเขาลือ ว่าสาวอ่อนมาหนองผือครานี้เพื่อจะมาสาน

    สัมพันธ์น้ำพริกถ้วยเก่ากับเขา แต่เขาก็ได้แสดงให้เธอเห็นแล้วว่าเขาไม่เหลือเยื่อใยใด

    ๆ กับสาวอ่อน เขารู้ดีว่าสาวอ่อนมาที่หนองผือนั้นหวังสิ่งใด สาวอ่อนเป็นคนทะเยอ

    ทะยานไม่มีทางจะอยากมาอยู่บ้านป่าเมืองเถือนที่หนองผือเป็นแน่ หากเขาคาดเดาไม่

    ผิด เธอคงมาเพื่อหวังจะขอแบ่งที่ทางในเมืองเป็นแน่ สมัยที่เขาพาเธอย้ายมาที่หนองผือ

    เธอได้คัดค้านเขาว่าที่ทางในเมืองมีเหตุใดต้องพาเธอมาลำบาก ห่างไกลถึงเพียงนี้ เขา

    เป็นลูกชายคนโต หวังว่าที่ทางในเมืองพ่อแม่จะยกให้น้อง ๆ แต่เมื่อถึงเวลาพ่อแม่กลับ

    แบ่งสรรปันส่วนให้ทุก ๆ คนเท่ากัน หากเธออยากได้จริง เขาจะต้องถามเมียรักว่าเธอ

    จะยอมหรือไม่ ทิดมาครุ่นคิดตลอดทั้งวัน กลับเรือนเย็นนี้ต้องถามไถ่คุยกันกับเมียรัก

    ให้ได้.....
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เขมราฐ; 17-03-2011 at 16:47.

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •