หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย
กำลังแสดงผล 1 ถึง 10 จากทั้งหมด 12

หัวข้อ: ..รอยรัก รอยอดีต ภาค 2 (อวสาน)

  1. #1
    มิสบ้านมหา 2010
    ศิลปิน นักเขียน
    สัญลักษณ์ของ เขมราฐ
    วันที่สมัคร
    Sep 2008
    ที่อยู่
    กลางท่งเมืองเขมฯ
    กระทู้
    1,946

    ..รอยรัก รอยอดีต ภาค 2 (อวสาน)

    เสียงผ่าฟืน กลิ่นควันไฟปลุกให้สาวเปี่ยงตื่นจากหลับใหล

    ฟ้ายังไม่สางใครมาสุมไฟแต่เช้าตรู่ มองดูที่นอนข้าง ๆ ว่างเปล่าอ้ายทิดตื่นก่อนเธอ

    เธอลุกเก็บมุ้งเก็บเสื่อ เดินเข้าครัวเห็นสามีกำลังลังตั้งอกตั้งใจพัดไฟในเตาฮางอย่าง

    ขะมักเขม้น “เจ้าเฮ็ดหยังอ้ายทิด”สาวเปี่ยงเอ่ยถามด้วยความสงสัย ทิดมาหันมายิ้มให้

    เมียรัก “ดังไฟนึ่งข้าว เตาฮางนี่ดังไฟยากคัก” ทิดมาตอบยิ้มเจื่อน ๆ “แม่นเจ้าคึดดู๋อี

    หยังลุกมาแต่ฟ้าบ่ทันสาง” สาวเปี่ยงมานั่งลงข้าง ๆ ฉวยพัดจากมือทิดมาไปพัดไฟใน

    เตาฮางเอง “เจ้าถือพาคาท้อง ลุกมานึ่งข้าวแต่เดิกย่านหวิงย่านเวียนพาหวดข้าวล้ม”

    ทิดมาตอบไม่เต็มเสียง กลัวว่าเมียรักจะจับได้ว่าเขาเป็นห่วงเธอ และเห่อลูกมากเพียง

    ใด สาวเปี่ยงยิ้มขำความคิดของสามี “เว้าคือข่อยขี้แบ๋คักเน๊าะอ้ายทิด” ว่าแล้วเธอก็จัด

    แจงเอาน้ำใส่หม้อนึ่งตั้งไฟ เอาข้าวเหนียวที่แช่ไว้ตั้งแต่เมื่อคืนใส่หวด ทิดมายังคงนั่ง

    มองเมียรักนึ่งข้าวด้วยสายตาเปี่ยมรัก พอเธอหันมามอง ก็หลบตาปิดซ่อนสายตา

    ห่วงใยรักใคร่นั้นอย่างมิดชิด “ซั่นข่อยสิไปตักน้ำกิน เอง” พูดแล้วก็ฉวยหาบครุ ไม้

    คานเดินผิวปากลงเรือนไป สาวเปี่ยงมองตามหลังสามีด้วยสายตารักใคร่ บูชา ตั้งแต่

    อยู่กินกันมาเธอไม่เคยได้ยินสามีผิวปากอารมณ์ดีอย่างนี้มาก่อน

    มาถึงน้ำส่าง มีหลายคนมานั่งเฝ้ารอน้ำที่กำลังไหลออกจากตาน้ำ หน้าแล้งปี

    นี้แล้งหนักกว่าทุกปีที่ผ่านมา น้ำส่างท่ง ไม่เคยแห้งขอดจนต้องรอถึงเพียงนี้ มีหาบครุ

    ตั้งเรียงรายรอแล้วหลายเจ้า ทิดมาวางหาบครุเรียงต่อเป็นการเข้าคิวเพื่อตักน้ำ “อ้าย

    ทิด คือได้มาตักน้ำเอง เอื้อยเปี่ยงไปใส” ลูกสาวพ่อจารย์ดนเอ่ยถาม “เขาถือพาคา

    ท้อง ย่านหวิงเวียนพาหาบครุล้ม ข่อยเลยมาตักเอง” ทิดมาตอบ “ผู้ดีกะดีคัก ซ่างบ่

    แบ่งผู้อื่นแหน่ ผัวข่อยนอนบ่ทันลุกอยู่ปานนี่” ลูกสาวพ่อจารย์ดนบ่นให้สามี แต่เป็น

    การบ่นด้วยความรักเสียมากกว่าจะเอือมระอา ทิดมายิ้มไม่พูดต่อ “มื่อวานเอื้อยอ่อนไป

    เฮือนเจ้าบ้ออ้ายทิด หลบมาข่อยเห็นแต่งของ ว่ามื่อนี้สิเมือหนองไหลแต่เช้า” ลูกสาวพ่อ

    จารย์ดนชวนทิดมาคุยระหว่างรอน้ำ ทิดมาฟังด้วยความสงบ ไม่แสดงความคิด

    เห็น “อีแม่ส่วงคัก เลาแฮ่งจ่มย้านเอื้อยอ่อนมาม้างเฮือนเพซานหมู่เจ้า คันแม่นแนวนั้น

    ใทเฮือนข่อยจักสิแนมหน้าเฮือนพ่อแพทย์ฮงแนวได๋” ลูกสาวพ่อจารย์ดนพูดพรางถอน

    หายใจ “คือว่าซุมมานำคะเจ้าเมือก่อนแล้ว แล้วเขาเมือนำไผ๋” ทิดมาเอ่ยถาม “อีพ่อ

    ให้พ่อเด็กน้อยเอาเกียนเมือส่ง เลากะเมือนำต่างเมือยามแม่ย่าทางหนองไหลนำ” ทิดมา

    พยักหน้ารับรู้ เขารู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก จากนี้ไปเขากับเมียรักจะได้อยู่กัน

    อย่างสงบสุข เขานึกขอบคุณเทวดาฟ้าดินที่ส่งลูกมาให้ทันเวลา เขาไม่เคยคิดว่าสาว

    อ่อนที่จากไปไกลถึงหนองงัวชอ จะหวนกลับมาหา ถึงแม้จะกลับมาเขาก็ไม่คิดว่าเธอจะ

    ตามเขามาถึงหนองผือ สำหรับเขาแล้วไม่เคยคิดจะหวนคืนหาสาวอ่อน แต่หากสาว

    เปี่ยงเมียรักใจคอไม่หนักแน่น ชีวิตคู่ของเขาคงต้องฮ้างต้องป๋ากันจริง ๆ ทิดมาครุ่น

    คิดขณะหาน้ำกลับบ้าน


    มาถึงเรือนเห็นสาวอ่อนนั่งรออยู่บนแคร่ใต้ถุนเรือน เธอจะกลับหนองไหลไปแล้ว เหตุ

    ใดจึงยังมาเรือนเขาอีก พอเห็นทิดมาหาบน้ำเดินเข้ามาสาวอ่อนรีบลุกไปยืนดักหน้าทิด

    มาทันที “ข่อยสิเมือหนองไหลมื่อนี่” สาวอ่อนพูดเสียงเข้มกับทิดมา แววตาแข็งกร้าวไม่

    เหลือท่าทางเศร้าสร้อยน่าเห็นใจอย่างเมื่อวานแม้แต่น้อย ทิดมาวางหาบครุ ไม่ตอบส่ง

    สายตาบอกให้สาวอ่อนพูดต่อ “จั่งได๋เจ้ากะบ่คืนหาข่อย เจ้าสิให้ข่อยเมือมือเปล่าบ้ออ้าย

    มา” สาวอ่อนบอกความประสงค์ของเธออย่างไม่อ้อมค้อม ทิดมามีสีหน้าประหลาดใจ

    สาวอ่อนพูดหมายถึงสิ่งใด หากแต่เขาไม่ถาม ในใจคิดถึงเมียรักว่าเห็นสาวอ่อนมานั่ง

    รอเขาที่หรือไม่ “เจ้าสิบ่ให้หยังข่อยติดมือเมือเฮ็ดเมือส่างเลยบ้อ ข่อยกะเคยเป็นเมียเจ้า

    ลูกกะได้นำกัน” ทิดมาได้ฟังแล้วมองหน้าสาวอ่อนเขม็งในใจโกรธกรุ่นไม่คิดว่าอดีตเมีย

    รักจะโลภถึงเพียงนี้ “มันตายแล้ว ย่อนเจ้าหอบมันไปกลางป่ากลางดง ยังมีหน้ามาว่ามี

    ลูกนำกัน เจ้าของเป็นผู้ฆ่ามันแท้ ๆ” ทิดมาพูดด้วยความโกรธ สาวเปี่ยงได้ยินเสียงคน

    พูดคุยกันใต้ถุนเรือนเลยลงมาดูเห็นสามีกับอดีตเมียรักยืนมองหน้ากันเหมือนกับจะกิน

    เลือดกินเนื้อกันก็ไม่ปาน เธอยืนฟังทั้งสองถกเถียงกันเงียบ ๆ “คันเจ้าบ่พาข่อยมาทุกข์

    มายากอยู่นี่ข่อยกะบ่คึดไปอยู่หนองงัวซอดอก มันตายเจ้ากะมีส่วนนำหั่นล่ะ” สาวอ่อน

    ยังคงไม่ละความพยายาม “เจ้าอยากได้หยังล่ะเอื้อยอ่อน” สาวเปี่ยงที่ยืนฟังอยู่นานเอ่ย

    ถามขึ้น สาวอ่อนยิ้มหวานหันมาหาสาวเปี่ยง “อยากได้ทุนได้ฮอนไว้เฮ็ดไว้ส่างตั่ว

    เอื้อยกะฮ้างกะม้ายเจ้าบ่เห็นใจแหน่ติ บ่มีผู้พาเฮ็ดพาส่าง ผัวเอื้อยเจ้ากะเอาไปแล้ว” ทิด

    มาได้ฟังแล้วเขาโกรธจนหน้าแดง หากแต่ยังคงยืนฟังอย่างสงบ สาวเปี่ยงหน้าตึงด้วย

    ความโกรธ “ดินเมืองหั่นเด้.. ข่อยสิได้ค้าได้ขาย” สาวอ่อนแสดงตัวตนที่แท้จริงของ

    เธอ ทิดมาได้ฟังความต้องการของอดีตเมียรักเขามองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่เหลือ

    อีกแล้วเยื่อใยความสงสารที่มีให้ สาวอ่อนเหมือนคนแปลกหน้าสำหรับเขาไปแล้ว นึก

    ชังความละโมบในตัวเธอ “เซาเว้าแหน่อ่อน ให้จั่งได๋ลูกอ้ายกะสิเกิดใหญ่เป็นท้าวเป็น

    นางอ้ายกะอยากให้เขาอยู่เมืองอยู่นาตั่ว” ทิดมาพูดไม่มองหน้าสาวอ่อนแม้แต่น้อย “เจ้า

    สิบ่ให้หยังข่อยเลยบ้อ” สาวอ่อนยังคงทวงในส่วนของเธอไม่หยุด “ซั่นข่อยสิให้ทองเจ้า

    เมือบาทหนึ่งพอบ่” สาวเปี่ยงเอ่ยปากถามบ้าง ทองเพียงบาทเดียวเทียบไม่ได้กับมูลค่า

    ของที่ดินกลางใจเมืองอุบลแต่ไม่เป็นไรยังดีกว่าไม่ได้สิ่งใดติดมือกลับไป ดูเหมือนทิดมา

    จะไม่อยากให้อะไรเธอ แต่เมือเมียทิดมาเสนอเธอก็ยิ้มระรื่นทันที “ได้ บาทหนึ่งขน

    หน้าแข่งอ้ายมาบ่หล่นดอก” สาวเปี่ยงเดินขึ้นเรือนไปหยิบทอง สินสอดที่ทิดมาใช้สู่ขอ

    เธอเมื่อครั้งแต่งงานกันลงมา “ให้เฮ็ดหยังเปี่ยงอ้ายหามาให้เจ้า” ทิดมาไม่พอใจทองเส้น

    นี้เขาซื้อจากเมืองบางกอกครั้งไปค้าวัวควาย ตั้งใจซื้อให้แม่ แต่เมื่อเขาแต่งงานแม่เขา

    ยกให้เป็นสินสอดสู่ขอสาวเปี่ยง สาวเปี่ยงไม่ตอบ หันไปพูดกับสาวอ่อน “ได้เมือบาท

    หนึ่งแล้วเจ้า สาบานบ่ว่าสิบ่มาหนองผืออีก แล้วสิบ่ไปขอปันมูลปันมังกับแม่ย่าทาง

    หนองไหลอีก”สาวเปี่ยงถามสาวอ่อน สาวอ่อนยิ้มเต็มหน้า “สาบาน ข่อยเลยเมือหนอง

    งัวซอเลยกะได้บ่อยู่หนองไหลอีกดอก อีพ่อกะตายแล้วจักสิอยู่เฮ็ดหยังเอื้อยน้องกะอยู่

    เฮือนไผ๋เฮือนมัน” สาวอ่อนพูดเหมือนไม่ใส่ใจ สาวเปี่ยงแกะห่อผ้าเล็ก ๆ ออกหยิบ

    สร้อยทองออกมาหนึ่งเส้นส่งให้สาวอ่อน “มีหลายบาทแบ่งให้ข่อยบาทเดียวหนึ่งเน๊าะ”

    สาวอ่อนบ่นเบา ๆ “ฟ้าวเอาละฟ้าวเมือ สวยแล้ว”ทิดมาพูดออกมาด้วยความโกรธสาว

    อ่อนยิ้ม “ให้เจ้าอยู่กันจนเฒ่าจนแก่เด้อ” เธออวยพรทิดมากับสาวเปี่ยงแล้วเดินยิ้มร่าจาก

    ไป สาวเปี่ยงนั่งลงบนแคร่อย่างคนหมดแรง ทิดมานั่งลงข้าง ๆ ยกมือโอบไหล่เมีย

    รัก ครั้งแรกที่เขาแสดงความรักใคร่ สงสารเมียรัก สาวเปี่ยงหันมายิ้มให้สามี “ฟาด

    เคราะห์ไปแล้วล่ะอ้ายทิด” สาวเปี่ยงพูดปลอบสามี “อ้ายสิหาเงินซื้อให้ใหม่” ทิดมายังคง

    ติดใจกับของที่เมียรักให้สาวอ่อนไป “ของหมู่นี่อยู่นำไผ๋บ่ดนดอก บ่ตายหาใหม่กะ

    ได้” สาวเปี่ยงพูดให้กำลังใจสามี หลังจากนั้นไม่นาน มีคนมาส่งข่าวทิดมาว่าสาวอ่อน

    กลับไปหนองงัวซอแล้ว และคงไม่กลับมาหนองไหลอีกเป็นแน่ สาวเปี่ยงอวยพรในใจ

    ให้เธอโชคดี สาวเปี่ยงยังคงทอผ้า ทิดมาไปเลี้ยงควายเช่นเดิม ชีวิตของทั้งสองกลับ

    มามีความสุขอีกครั้ง สาวเปี่ยงคลอดลูกชายคนแรก ลูกชายสาวเปี่ยงเป็นหลานพ่อใหญ่

    คนแรกของแพทย์ฮง และนางเคน ทั้งสองใช้ชีวิตร่วมกันอย่างสงบ และมีทายาทรวม

    ทั้งหมด 8 คนเป็นครอบครัวใหญ่มั่งคั่ง สืบมา....


    รอยรัก รอยอดีตบ่มีภาค 3 4 5 เด้อค่ะ พักยกไปหาข้อมูลมาเขียนเรื่องต่อไปอีกค่ะ


    ขอบคุณหลาย ๆ ค่ะสำหรับการติดตามให้กำลัง ขอบคุณบ้านมหา
    ที่มีที่ทางให้เขมราฐได้เฮ็ดในสิ่งที่รัก ขอบคุณภาษาไทย ที่เขมราฐเอามาเรียงร้อยเป็นเรื่องเป็นราว

    ขอบคุณเว็บมาสเตอร์ ขอบคุณเอื้อยอ้ายผู้อ่าน ผู้ติดตามตั้งแต่ภาคแรก จนจบ

    ขอบคุณทุกคนที่ยังไม่ขอบคุณ

    ที่สำคัญ อีพ่อ กับอีแม่ ขอบคุณค่ะ ธุจ้าธุจ้าธุจ้า
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย เขมราฐ; 20-03-2011 at 14:05.

  2. #2
    ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้านมหา สัญลักษณ์ของ มั่วหน่าฮ่าน
    วันที่สมัคร
    Jan 2007
    กระทู้
    1,781
    ฮ่าๆๆๆๆๆ ..เสร็จข่อยหล่ะ..เทียวจอบมาดนเติบแล้ว..

    จบ..บริบูรณ์..คักๆเน๊าะบาดเนี่ย..เกือบแต่แม่น จบเห่...
    ไม่เข้าถ้ำมอง เหตุไฉนจะได้มอง...http://img198.google.co.th/img198/6016/iinjiisjiisj.gif

  3. #3
    มาจอบเมิดมื้อจ้ามื้อวันเสาร์
    ขอบคุณสาวหลินเด้อจ้า สำหรับเรื่องราวม่วนๆที่เขียนให้ได้อ่านม่วนหลาย
    มาเด้อจ้าพี่จำปี พี่เม ขามป้อม จบแบบมีความสุขจ้า :l-
    เมื่อความจนผลักไส ดิ้นรนเท่าไรยิ่งไกลบ้าน

  4. #4
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ จำปา
    วันที่สมัคร
    Nov 2009
    กระทู้
    1,367
    จบบริบูรณ์....นี่ล่ะน้อที่มาของคำว่า "เสียทองทอหัว(หนึ่งบาท)บ่ยอมเสียผัวให้ไผ "เจ๋ง"สาวเปี่ยงคิดถืกแล้วที่ยอมเสียส่วนน่อยเพื่อรักษาส่วนใหญ่ไว้ได้



    ปล.น้องแพงๆปลุกนาฬิกาจักโมงหล่ะ มื้อวานพากันถ่าเบิดมื้อเนาะ
    แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย จำปา; 21-03-2011 at 15:58. เหตุผล: พิมพ์ผิดค่ะ

  5. #5
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ เมษา
    วันที่สมัคร
    Jan 2009
    ที่อยู่
    ไทย & ยูเค
    กระทู้
    967

    พบปะพูดคุย

    มาซางอยู่ไกลกันแถ่ะน้อ ขั่นอยู่ใกล้สิไปดักหน่าสาวอ่อนกลางทางสั่นดอก :l-

    ไปซะก่ะดี คนละโมบโลภมากแบบนี่บ่อมักๆ

    รออ่านตอนต่อไป อิอิ มาไวๆเด้อ :,1-

  6. #6
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม
    วันที่สมัคร
    Mar 2007
    กระทู้
    1,212
    ขัดใจๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


    ให่มันไปเฮ็ดหยัง ฮึ้ยยยยยยยยยย เนาะ หึ บ่มีควมสิเว่า


    เสียดายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยกะยังว่า

  7. #7
    ผู้ใด๋มีเวลาอ่านภาค2ตั้งแต่ตอนแรกจนจบ กะเว้าให้ฟังแหน่...เห็นว่ากะดาย...สิได้นำอ่านเองหละตี้เนาะ....
    คนที่กล้าจะพ่ายแพ้เท่านั้น...ที่จะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่

  8. #8
    ดีเจ นักจัดรายการ สัญลักษณ์ของ บักขามป้อม
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    อิสานบ้านเฮา
    กระทู้
    610
    บล็อก
    5

    เรื่องฮิตน่าอ่าน

    เอ้าๆ แม่นหยังน้อบาดนี่ คือเห็นตะหลังอ้ายมั่วหน้าฮ้านไหว่ๆ
    เทิงพี่น้องผู้กำลังกู้สาดก็มีบาดนี่ หนังจบแล้วบ่จ้าพี่น้อง ทองแพง เอื้อยจำปา

    ......................................................................

    และแล้วความอดทนของสาวเปี่ยง และความหนักแหน่นของอ้ายทิดมา กะเฮ็ดให้ชีวิตคู่ของเพิ่นทั้งสองสามารถฝ่าฟันกับอุปสรรคต่างๆ ได้อย่างสวยงาม

    และสำหรับผู้ลังคนที่ได้ทองไป กะคือสิสมใจแล้วเนาะ ทองตะสมัยพ่อใหญ่แม่ใหญ่กะจักว่าบาทละจักร้อย แต่ขามป้อมเกิดทันสมัยบาทละสี่พัน แต่มาเทียบกับสมัยนี้แล้วกะสองหมื่นกว่า
    ป้าดดดดดดดด แต่ถ้าแลกกับชีวิตครอบครัวที่สงบสุขคือเก่ากะถือว่าฟาดเคราะห์คือสาวเปี่ยงว่าหั่นล่ะ :l-

    รอยรักรอยอดีต เป็นนิยายที่น่าติดตามเพราะเสน์ห์ของความเป็นอิสานของโตละคร
    บ่ว่าสิเป็นคำเว้าคำจา หรือกิจวัตรประจำวันของตัวละคร นั่นเฮ็ดให้พี่น้องเฮาคึดพ้อความเก่าความหลัง แล้วกะสามารถจินตนาการตามไปได้บ่ยากเลย

    ทั้งนี้ทั้งนั้น กะต้องยกความดีความชอบให้กับนักเขียนของเฮา ที่สามารถถ่ายทอด
    ความเป็นอิสานออกมาได้เป็นโตหนังสือได้สละสลวยอิหลี นี่ล่ะเพิ่นว่าการที่เฮาเฮ็ดในสิ่งที่เฮาฮัก กะมักสิเฮ็ดได้ดีเสมอ เอื้อยขอเป็นหนึ่งกำลังใจให้น้องสาวเด้อจ้า
    แล้วกะสิติดตามอ่านตลอดไป :l-

  9. #9
    เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ สัญลักษณ์ของ ลุนนี ศรีเกษ
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    ศรีสะเกษ กรุงเทพ จอมเทียนชลบุรี
    กระทู้
    789
    บล็อก
    1
    ผู้ได๋ได้มูลทองเส้นนั้น คันยุฮอดมื้อนี้ราคาสองหมื่นเลยแล้วนอจ้า ทองเก่ามันสุกดีได๋จ้าไผมีกะแพงไว้เดออออ สรุปดีเนาะกองเชียร์กะดายยย เสียทองเท่าหัว(แม่โป้ตีนประมาณบาทหนึ่งเนาะ)ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร เก่งคนสรุปกะเก่งจ้า ขอบคุณนักเขียน ขอบคุณกองเชียร์ ขอบคุณบ้านมหาดอทคอม........

  10. #10
    ร่วมถ่ายทอดความรู้สู่สังคม สัญลักษณ์ของ ไผ่หวาน
    วันที่สมัคร
    Jun 2009
    ที่อยู่
    PATTAYA CITY
    กระทู้
    729
    บล็อก
    14
    ขอบคุณนักเขียน ที่สรรหา แบ่งปันความสุข มาสู่พี่น้องบ้านมหาเฮาค่ะ
    จากใจ....

หน้าที่ 1 จากทั้งหมด 2 หน้า 12 หน้าสุดท้ายหน้าสุดท้าย

Tags for this Thread

กฎการส่งข้อความ

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •