เหมือนม่านแพรแผ่ปกคลุมคุ้มคลายหายเศร้า
คอยปลอบขวัญน้องพี่ผองเราอุ่นใจ
แพรลายริ้วดอกชมพู ชวนชูชิตชื้นหทัย
โอ้....ร่มกาลพฤกษ์แห่งฤทัยที่ใฝ่ถึง
เห็นดอกบานสดตระการละลานเร้าตรึง
ชวนซาบซึ้งถึงความรักเราผูกพัน
โอ้.......กาลพฤกษ์ที่เฝ้าปอง
เพียรมองหาเจ้านานครัน
พอยามลุเข้าเหมันต์พลันเริ่มบาน
เห็นเจ้าเยือนดั่งจะเตือนถึงวันพ้นผ่าน
เคยสุขสานต์ชิดใกล้ช้านานอาจินต์
ยามมองเห้นกลีบโปรยปราย
พรูพรายพริ้วพร่างลงดิน ชวนถวิลถึงที่ผองเราเฝ้าห่วงใย
เงาร่มลานแห่งเจ้านี้ฤดีฝันใฝ่ วันสดใสฝังจิตฝังใจเฝ้าคอย
ธงชัยนั้นใกล้เข้ามาเวลานั้นก็เคลื่อนคล้อย
แววความหลังก็เริ่มลอยมาใกล้มือ
กาลพฤกษ์บานสัญญาณการลาจาก
หลังจากตลอดเวลา 4 ปี (หรือบางคนนานกว่านั้น)
กาลพฤกษ์ช่อนี้ได้รับการฟูมฟักทั้งทั้ง
วิทยา ปัญญา จริยา พร้อมจะออกไปสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ให้สังคม
ถึงเวลาน้องกาลพฤกษ์ช่อต่อไปจะก้าวเข้ารับการฟูมฟักต่อไปเป็นวัฎจักร
รักเธอ มข.
กาลพฤกษ์ช่อที่ 40
Bookmarks