หนาวหัวใจยามลมต้อง หัวลมส่าห์เดือนสิบสอง แม่นมาฟ้องอิหยังน้อ.....
หรือว่าสายลมส่อ มาซูนกายแต่ละครั้ง จั่งเย็นจ้อยเข้าใส่ใจ เด้น้อ......
หล่ะฮู้เหตุผลว่าสายลมเป็นห่วงอ้าย อยากบอกข่าวสาวคนไกล.....
ว่ามีไผ่เขามาแฮง ถืกเพิ่นแซงบ่อนทางโค้ง.....
หล่ะอ้ายจนงง มื้อเจ้าโทรมาเว้า ว่าจบกันน้อเฮา ฟังคำเว้าเจ้าง่ายๆ.....
หล่านางเอ้ย....อ้ายแป๋ล้ม แป๋ตาย กินสุราอาบน้ำเหล้า ผู้ใด๋เว้าบ่ได้ยิน.....
ความหวังพังขาดสิ้น เหลือแต่กลิ่นความเจ็บ.....
ความหนาวเหน็บในหัวใจ แม่นเพิ่งไฟบ่พอช่วย.....
สาวคนสวยเจ้าลืมอ้าย....น้องฮักพี่อิหลีใด๋ ยังจำได้เว้ากับพี่.....
หล่านางเอ้ย....สัญญาไว้ว่าเดือนสี่ สิหาเงินมาแต่งน้อง ทองคำพร้อมสร้อยใส่คอ.....
หล่ะสิ่งบ่ฝันอ้ายกะพ้อ เวลาเปลี่ยนใจคนตาม มีคนสามเข้ามาแทนเอิ้นว่าแฟนน้อแทนอ้าย.....
เบิดความหมายแล้วบ้อชายคนนี้ สิโทษว่าบุญบ่มี ดอกเด้ออ้ายบ่โทษเพิ่น.....
หล่านางเอ้ย....เจ้าผู้แก้มเปิ่นเหวิน โตอยู่ไกลใจห่างพร้อม อ้ายยอมแพ้ให้แก่เขา....เด้น้อ
บ่มีคำสิเว้านั่งกอดเข่ามันเหงาจิต คือคนเบิดความคิด ได้นั่งซึมอยู่คือบ้า.....
หยดน้ำตาลูกผู้ชายมันไหลย้อย อ้ายบ่ได้สำออยแต่มันกลั้นไว้บ่อยู่.....
หล่านางเอ้ย....คนที่หมายเป็นใภ้ปู่ อ้ายคิดนำตั่งแต่เจ้า บ่มีเจ้า...คิดต่อไผ๋ เด้น้อ.....
หล่ะคนที่แม่นแฟนบักอ้าย พ้อผู้ใหม่ใจเลยเขว เสียดายเด้คนสุดฮัก บัดห่างไกลเจ้าลืมอ้าย.....
เพิ่งเข้าใจ ฮู้ว่าสายลมฟ้อง มาส่งข่าวเรื่องความหมอง....ว่านางน้องนั้นลืมพี่.....
หล่านางเอ้ย.....ลืมอ้ายแล้วอิหลี คนเบิดหวังแทบสิล้ม สายลมฟ้องน้องเปลี่ยนใจ เด้น้อนี้.................