อ้างข้อความนี้เห็นเธอบ่นอยากตัดใจจากใครเขา
รักเสียเปล่าที่มอบให้ใยไม่มอง
ยอมหลีกทางให้กับรักไม่สมปอง
ยอมเศร้าหมองอยู่คนเดียวยอมเปลี่ยวใจ
ที่ทำอยู่ ที่ทำไป นั้นไม่คิด
ดีสักนิด มีบ้างไหม ในใจเขา
ที่ทำให้ ทุ่มเทไป จากใจเรา
ต่อให้ตาย เสียไปเปล่า ไม่เห็นพอ
รักก็รัก ยากยิ่งนัก ทำใจได้
แม้นอาลัย ฝืนทำไป ใช่ทางออก
ยอมตัดใจ จากเธอไป แม้ชําชอก
ดีกว่าหลอก กันเรื่อยไป ด้วยฝืนทน
เห็นเธอบ่นอยากตัดใจจากใครเขา
รักเสียเปล่าที่มอบให้ใยไม่มอง
ยอมหลีกทางให้กับรักไม่สมปอง
ยอมเศร้าหมองอยู่คนเดียวยอมเปลี่ยวใจ
รักคือรักยอมใจภักดิ์ทนรับสู้
ทั้งรู้อยู่มีใครอื่นเฝ้าปองหมาย
เคยไหมเผลอรับรักใครอย่างง่ายดาย
แต่ดูเหมือนเธอไม่มายด์ตามใจตัว
ฉันก็เหนื่อยเธอก็เหนื่อยเลยได้คิด
ใครถูกผิดอย่างไรไม่ขอแถลง
รู้ว่าเธอรู้ดีนําใจที่ฉันแสดง
ยังครางแครงเหมือนไม่สนฉันจนใจ...
รักคือรักภักดิ์ใจมีให้หมด
แต่เธอปลดเยื่อใยไม่ให้เหลือ
ไม่มีบ้างมีอุ่นไอให้ใจเจือ
ก็ในเมื่อเธอปลดใจ....ใสส่ง...ลืม
ถึงตัดใจก็ไม่อาจขาดลงได้
ถึงตัดได้ก็ไม่ขาดอาลัยหา
จึงตัดพ้อกับตัวเองตลอดมา
ว่าไม่อาจตัดใจลาไปจากเธอ
ขอลองนำจักหน่อยแด่เด้อค่า..
ยอมตัดใจ ไกลห่าง ล้างความรัก
แต่ใจภักดิ์ เฝ้าคิดถึง คำนึงหา
ยอมห่างไกล ใจครวญคร่ำ ร่ำน้ำตา
แม้นจากมา อุราช้ำ ทนกล้ำกลืน
ทนยอมเจ็บ เก็บงำ ช้ำกับรัก
ยอมใจหัก เก็บรักไว้ ให้สุดฝืน
ด้วยใจฝัน ห่วงหา ทุกคราคืน
เมื่อต้องยืน เพียงลำพัง ชั่งเดียวดาย
ม่วนๆๆ อิกแด่ะหนาสาวตุ๊กตาไล่ฝน..
เธอรู้ไหม............................ใครมองเห็น
ความเป็นไป..............................ในวันนี้
ความเปลี่ยนแปลง............ของเธอไงคนดี
ในท่าที..................................ห่างเหินไป
ขอลบล้าง...........................เลือนสัมพันธ์
ที่เธอฉัน.....................................เคยมีไว้
เพราะไม่อาจ.............................รั้งจิตรใจ
เก็บเธอไว้...............................ใจห่างกาย
..ก็เพราะเจ็บ เพราะเหนื่อย ถึงยอมชํา
ยอมระกำ เพราะท้อ ขอเริ่มใหม่
อยู่กับเรา และทบทวน ใช่ตัดใย
เมื่อสดใส หวนเป็นมิตร มิคิดชัง
............................................................
ก็ใช่แร่ะ ใช่อย่างว่า ใช่คิดตัด
ใช่สะบัด ไมตรี ที่มีให้
แค่รู้ตัว รู้เขา และรู้ใจ
ของสองเรา ไปกันไม่ได้ เท่านั้นเอง...
เสียงเพรียกที่ฟ้าไม่ได้ยิน......
ฟ้า...ใยเล่าเฉยเมยคำเอ่ยอ้าง
ลมลาร้างกลางคันนั้นสิ้นหวัง
ฝนไม่แล...ดวงแดดิ้นสิ้นพลัง
ไฟมิยั้งมอดม้วย....ลืมเปลวไฟ
....ดินเจ้าเอ๋ย...ดินเคยให้ใจหวัง
......ดินรับฟังคำเสนอ...ยังผลักใส
.........จะให้ฟ้าลมฝนไฟหรือให้ใคร
............โอ้หัวใจแสนรันทดหดหู่จัง
ความทรงจำเก็บไว้ให้พื้นหล้า
ความศรัทธา...อยู่ในใจ..ในหนหลัง
ยังรู้สึก..นึกถึงใจที่พ่ายพัง
.............จะเก็บฝังใต้ดิน...จนสิ้นลืม
รักนะฟ้ารับรู้เถิดนะฟ้า
โอ้ลมจ๋า..ใจฉันนั้นยังปลื้ม
ฝนที่รัก..อยากโศกรักเตือนใจลืม
รักดูดดื่ม....เธอลืมสิ้น..รสรักใด?
.....มรสุมรุมเร้า...แจมเย้าหยอก
............หวานคำกรอกหยกยวนเกินอิจฉา
.................อิจฉาลมพรมหวานหว่านวาจา
....................เห็นลมมาหยอกเอิน...เกินบรรยาย
เห็นลมพรม..คมคำนำมาให้
อ้อดฝากใจ..ฝากคำมิแหน่งหน่าย
รักเท่าฟ้า..กว่าดินสิ้นมลาย
..ไม่กลับกลายหมายสิ้น..รักสุดใจ
แล้วแต่ฟ้าแล้วแต่ฝน...จะหล่นร่วง
แต่ยังห่วงว่าลม..จะหอบไหว
หอบเอาร่างแล้วอำพราง..ระหว่างใจ
แล้วทิ้งไป...ให้ดินกินน้ำตา
แล้วแต่กาลและเวลาฟ้ากำหนด
ไม่กำหนดกฎเกณฑ์และกติกา
...แล้วแต่เธอ...แล้วแต่ลมแล้วแต่ฟ้า....
จัดสร้างหา..มาให้..ในทางเดิน...
กฎการส่งข้อความ