รักลา...ที่ชายทุ่ง
[wma]http://www.file2go.com/mrun.php?me=1295s3[/wma]
โอ้รักเอ๋ย รักลา พรากไปแล้ว
กระซิบแผ่ว ร้องไห้ พร่ำพร่ำหา
หยาดน้ำตา รินรด ตลอดเวลา
มีน้ำตา เป็นเพื่อน คอยปลอบใจ
เสียน้ำตา ทำไม คนถูกทิ้ง
มันเป็นสิ่ง ที่ฉากรัก จบสลาย
ที่สอนคน บางคน ให้ปางตาย
ร้องทำไม กับคน ที่ไร้ใจ
ท้องทุ่งทอง ของคนเศร้า ช่างเหงาหงอย
ทุกข์ที่ร้อย ครั้งที่พัน ใจสลาย
คนบ้านนอก คอกนา ขอลาไกล
น้ำตาแห้ง เหือดหาย ที่ชายมูล
ให้สิ้นสุด กันเสียที ก็ดีแล้ว
หายใจแผ่ว กับชีวิต ที่โหยไห้
จะอยู่กับ ท้องทุ่งทอง ที่แดนไกล
โอ้อกใจ คนร้าว ถูกเขาเมิน
กวีบ้านป่า...khonsurin
4 เมษายน 2554
.......................................................
Bookmarks