ยามพระพายพัดกายหน้า แนมเมฆากะไหลเลื่อน แนมเบิ่งเดือนกะหุ่งแจ้ง เทิงฟ้ากะแจ่มใส
บ่คือในมโนอ้าย มามืดหม่นปานเดือนดับ นั่งใจลอยคอยนับ เดือนดาวอยู่เทิงฟ้า
อยากฟ้องเจ้าเด้หล่า มีปัญหาอยากเว้าไส่ แม่นอยากเฮ็ดอันได๋ กะอยากขอบอกเจ้า พออยากเว้าสู่ฟัง
น้ำเนตรพังไหลย้อย ดวงฤทัยสิแตกแหล่ง คิดฮอดเด่คำแพง อ้ายเลยแจงคำเว้า ได้นั่งเศร้าอยู่ผู้เดียว
คันแม่นเกรียวผูกมั้น สายแนนพันยังข้องเกี่ยว ให้นำเนี่ยวใจน้อง ได้ลอยล่องต่าวคืนแน่แหม๋.............
Bookmarks