เป็นประจำทุกปีของลูกหลานคุ่มคำแคนแห่งบ้านโสกทราย ก่อนสิเถิงมื้อกลับและแยกย้ายกันไปทำงานต่างจังหวัด กะสิมีกิจกรรมสุดท้ายที่ต้องเฮ็ดร่วมกันนั่นกะคือ การขมาลาโทษ ผูกข้อต่อแขน และรดน้ำดำหัว ของผูเฒ่าผูแก่(ผู้อาวุโส 60 Up)ที่ลูกหลานใหความเคารพนับถือของคุ่มคำแคนเป็นประจำทุกปีบ่ได่ขาด ปีนี่กะคือกันครับ
เริ่มแรกกะสิเซิญผูเฒ่าผูแก่ประจำคุ่มขื่นั่งเทิงตะแคร ลูกๆหลานๆนั่งกับพื้นแล้วสิมีผูนำกล่าว ตั้งนะโม 3 จบก่อนกล่าว
สัพเพปะมาเทนะ ทวารัตเย รักกะตัง สัพพัง อับปะราธัง ขะมะถะเมพันเต มัยหัง มาตาปิตุนังวะ ปาเทวันทามิ สาทะรัง
(กราบ พร้อมกล่าวบทขอขมา) กาเยนะ วาจายะวะเจ ตะสาวา มาตาปิตุคุณัง กุกัมมัง ปะกะตัง มะยายัง
มาตาปิตุ กุกัมมะ อัตจะยันตัง การันตะเร สังวะริตุง มาตาปิตะเร
ด้วยกายก็ดี ด้วยวาจาก็ดี ด้วยใจก็ดี อันลูกทั้งหลายได้กระทำประมาทพลาดพลั้ง
ล่วง เกินแล้ว ด้วยความโง่เขลาเบาปัญญา ทั้งต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็ดี ที่เจตนาก็ตาม
มิได้เจตนาก็ตาม การกระทำใด อันลูกได้กระทำแล้ว ด้วยโลภะจริต โทสะจริต โมหะจริต
ต่อบิดามารดา ผู้มีพระคุณ ลูกได้นำน้ำอันบริสุทธิ์ นี้ ลูกขอบูชาพระคุณของบิดามารดา ผู้ให้กำเนิดลูกมา ทั้งเลี้ยงดู ทะนุถนอม ให้สรรพวิชาความรู้จนเติบใหญ่
หาเลี้ยงตนได้ในปัจจุบันนี้ ลูกจักไม่ลืมพระคุณ จะตั้งตนเป็นคนดี
ให้สมกับที่ได้เกิดมาเป็นลูก พ่อแม่ ด้วยอำนาจแห่งความรัก และสัจจะวาจานี้
ลูกกราบขอขมากรรมทั้ง ปวง ที่ล่วงกระทำไปแล้ว นับจากอดีตจนถึงปัจจุบัน
กราบ 3 ครั้ง – ประเคนพานดอกไม้ แล้วผูเฒ่าเพิ่นกะสิกล่าวสั่งสอน พร้อมกับให่ศิลให่พรแก่ลูกๆหลานๆ แล้วกะสิเริ่มผูกแขนให่ผูเฒ่าก่อนเป็นลำดับต่อไป(เสียดายครับผมลืมเอากล้องไปนำ คึดพ้อจังกลับมาเอากล้อง เลยบ่ไดภาพก่อนหน่านี่มาลงให่เบิ่ง)
พอแต่ผูกแขนให่ผูเฒ่าๆกะสิผูกคืนให่ลูกหลานนำคือกัน
เสร็จจากผูกแขนแล้วกะสิเป็นการขอขมารดน้ำดำหัวต่อเลย
พอแต่เสร็จแล้วเสียงพิณเสียงแคนจาก ทองใส ทับถนน ขื่นผูเฒ่าลางคนกะลืมกะของ ลูกๆหลานๆกะม่วนหย้าว กินข้าวนำกัน มื้ออื่นกะแยกย้ายกันไป ปีหน่ากะมารวมกันเฮ็ดร่วมกันใหม่ และที่สิต้องช่วยกันสืบทอดรักษาไว้ตลอดไป
ขอขอบคุณ พื้นที่บ้านมหาดอทคอม
อ้างข้อความนี้
กระทู้ต้นฉบับโดยคุณ บ่าวยางตลาด
Bookmarks