จะกลืนข้าว ลงคอ ก็แสนยาก
รสอาหาร มิถูกปาก เสียเลยนั่น
หากสองเรา มาอยู่ เคียงคู่กัน
มิต้องมา จาบัลย์ อยู่เดียวดาย
เฝ้าเพียรจิบ เบียร์เย็น เป็นเพื่อนพี่
ยังคิดถึง ดวงฤดี ไม่รู้หาย
พี่ยิ่งเมา ยิ่งรักเจ้า มิรู้คลาย
ถึงร่างกาย ห่างไกล ใจเคียงกัน
หมดขวดสี่ พี่เริ่มเมา เข้าให้แล้ว
ยิ่งคิดถึง ดวงแก้ว เป็นแม่นมั่น
จากบางจาก พี่จากเจ้า ตั้งสองวัน
คิดได้พลัน จึงออกเดิน เข้าตัวเมือง
คิดเพลินเพลิน เดินมา ยืนหน้าตู้
มองเข้าไป อู้ฮู้ สวยเอาเรื่อง
แต่ละนาง นั่งยิ้ม ไม่กลัวเปลือง
โปรดอย่าเคือง ทำเช่นนี้ เพราะพี่เมา (5555)
ชายหน้าตู้ แนะให้ดู เบอร์ตองสอง
หน้าแฉล้ม อล่องฉ่อง หาใครเท่า
พี่กัดฟัน ตอบไป "เอาก็เอา"
เพราะเดียวดาย แถมเมา โปรดเข้าใจ (5555)
(โดย ทิสโส) คอเบียร์คือกันกับบ่าวเต็ง
อ้างข้อความนี้
Bookmarks